Podczas tegorocznych wakacji na oazowe rekolekcje wakacyjne wyjedzie ok. 240 osób z naszej diecezji. Młodzież i dzieci będą w nich uczestniczyć w dwóch turnusach. Pierwszy z nich to Oaza Nowej Drogi w Pewli Małej, natomiast na Oazę Nowego Życia I stopnia uczestnicy wyjadą do Wapienicy k. Bielska. Na Oazę Dzieci Bożych w terminie 15-31 lipca najmłodsi udadzą się do Międzybrodzia Żywieckiego, a na Oazę Nowej Drogi do Pewli Małej. Oaza Nowego Życia I stopnia odbędzie się w Łapszach Niżnych. Młodzi wyjadą także na Oazę Nowego Życia (wędrowną) I stopnia i Oazę Nowego Życia II stopnia. Na Oazę Nowego Życia III stopnia część uczestników wyjedzie do Krakowa i 1 uczestnik do Rzymu. Prawie 20 uczestników wyjedzie na rekolekcje dla młodzieży z innymi diecezjami oraz na oazy dla dorosłych i studentów. Po raz drugi w naszej diecezji odbędzie się Oaza Nowego Życia I stopnia w formie obozu wędrownego. 16 uczestników rekolekcji wyruszy 15 lipca z Obidowej k. Rabki. W czasie wędrówki będą przeżywać rekolekcje oazowe zgodnie z charyzmatem Ruchu Światło-Życie. Oazowa wspólnota dorosłych organizuje także wyjazd w Tatry do Bukowiny Tatrzańskiej w terminie 23-27 sierpnia. Zgłoszenia przyjmuje ks. Wojciech Koryto, koryto@wp.pl.

Ruch oazowy

Na rekolekcje oazowe udają się dzieci i młodzież, studenci i dorośli, klerycy i kapłani, a także całe rodziny. Na rozśpiewane grupy można się natknąć w miesiącach letnich nie tylko w wysokich Tatrach, na Podhalu, w zalesionych Beskidach czy w okrzyczanych Pieninach, ale również w wielu innych uroczych ustroniach i urzekających zaciszach - aż po wybrzeże Bałtyku na północy. Oazy odbywają się także poza granicami naszego kraju.
Początki historii ruchu sięgają pierwszej oazy, czyli wyjazdu rekolekcyjnego o charakterze przeżyciowym, która odbyła się w roku 1954 z udziałem ministrantów. Przed rokiem 1976 ruch był znany pod nazwą ruch oazowy, Ruch Żywego Kościoła, Ruch Niepokalanej. Twórcą oazy, założycielem ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki. Nieodłącznie z tym ruchem wiąże się Krucjata Wyzwolenia Człowieka, polegająca na: powstrzymaniu się od spożywania napojów alkoholowych, nieczęstowania alkoholem, niewydawania pieniędzy na alkohol, powstrzymywaniu się i przeciwdziałaniu wszystkiemu, co prowadzi do zniewolenia człowieka, a także na modlitwie za osoby uzależnione. Wszystko to należy rozumieć jako sposób walki z problemem alkoholowym w Polsce.

Rozwój ruchu oazowego

Rozwijający się stale ruch oazowy nasuwa pytanie: czego szukają ci, którzy kolejny raz jadą na oazę? Nad fenomenem oazowym zastanawiano się już w latach 60. i 70. XX wieku, kiedy ruch oazowy, zwany później Ruchem Żywego Kościoła, a następnie Ruchem Światło-Życie, rodził się i rozpoczął swój intensywny rozwój. Warto przypomnieć, że tamte lata były prawdziwym błogosławieństwem dla Kościoła. Zakończył się Sobór Watykański II, podjęto zamierzoną reformę liturgii, a soborowy powiew Ducha Świętego przekładał się na cenne inicjatywy teologiczno-naukowe i duszpasterskie. To sprawiało, że wielu ludzi jakby na nowo odkrywało Kościół jako wspólnotę wiary. Lgnęli do niego licznie ci, którzy czuli w sobie iskrę Bożą i cieszyli się posiadaniem rozmaitych uzdolnień i talentów. Do kipiącej nowością wspólnoty każdy z przybyłych wnosił coś oryginalnego. Dochodziło w niej do twórczych konfrontacji między silnymi i pociągającymi osobowościami, do manifestacji niezwykłej radości i głębokiej nadziei, żaru i zapału, do demonstracji imponującego potencjału duchowego. Podobnie jest i teraz. I dzięki temu każda wakacyjna oaza jest nieco inna, niemniej jednak żadna z nich przy tym nie traci charakteru swoistego rogu obfitości. Nowo przybyli radują się posiadaniem różnych przydatnych we wspólnocie umiejętności. Ujawniają się one bądź w pierwszym dniu pobytu, bądź w ciągu kilku następnych wspólnotowych zajęć.

Wzajemne ubogacanie

Oazę prowadzą moderatorzy i asystujący im animatorzy, na których spoczywa ewangeliczny obowiązek umiejętnego zagospodarowania ofiarowanego im bogactwa. Muszą być uwrażliwieni na to, co potrafią przyjezdni, wysuwać na pierwszy plan tych, którzy wywierają dobroczynny wpływ na innych, powinni odkrywać sprawności, wiedzieć, do czego i kto ma dryg i zacięcie, ujawniać pasje i talenty, a jeśli pozostają ukryte - odkryć je i pozwolić, by stały się darem dla pozostałych. W rezultacie korzystać z darów dzieci i młodzieży powinna cała wspólnota. Odsłoniętym na oazie duchowym kredytem młodzi i starsi mogą się nawzajem dzielić i służyć sobie z radością w tworzącej się rodzinie. Dopełniać się i ubogacać. Mówi się o niepowtarzalnym charyzmacie Ruchu Światło-Życie i metodzie pracy rekolekcyjnej, zwanej oazą. Kto z zaangażowaniem uczestniczy w tych rekolekcjach, obcując we wspólnocie z innymi, ma szansę dostrzeżenia na nowo samego siebie, właściwego oszacowania swojej kondycji duchowej. Wielu przyszłych kapłanów, braci i sióstr zakonnych, właśnie dzięki tej formie rekolekcji, usłyszało wezwanie Chrystusa. Bardzo liczni świeccy znaleźli swoje miejsce w Kościele i w świecie.