„Martyr” - męczennik lub świadek. Dawniej, zwłaszcza w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, słowo to odnosiło się głównie do człowieka, który poniósł śmierć za Chrystusa, za wiarę, za Kościół. Dzisiaj świadek to po prostu człowiek głęboko wierzący, dający świadectwo o Bogu w otaczającym nas świecie. Wtedy trzeba było ponieść śmierć - dzisiaj nie trzeba aż umierać w męczeństwie wylanej krwi dla Boga. Ale też nie jest tak łatwo świadczyć o Chrystusie. Mówi się tu nawet o tzw. białym męczeństwie. Kościół był i jest prześladowany: odrzucany, wyśmiewany, posądzany, krytykowany. Nawet w domu rodzinnym bywają duże podziały, każdy ma swoje zdanie, swoje poglądy i przekonania. Prowadzi to do obojętności, a często i wrogości. Z rodziny przenosi się to wszystko do szkoły, środowiska pracy... Bywa, że niektórzy uczniowie wypisują się z katechezy, a w miejscach pracy zamiast świadectwa o wierze szerzy się antyświadectwo: bluźnierstwa, przekleństwa, brudna mowa, nieprzyzwoite żarty - podobnie jak w polskim kabarecie: ksiądz przedstawiany jest tylko ujemnie, śmiesznie, przygłupawo, z niemoralnym podtekstem. Zło krzyczy, podczas gdy dobro milczy. I to płynie z ekranu TV, z Internetu, z prasy - z mediów tzw. masowych. Jak zatem ma wzrastać nasza wiara?...
Potrzeba jest dzisiaj świadectwa wiary - jednostek, małych grup, wspólnot... Bo świadectwo to „zło dobrem zwyciężać”. Właśnie wtedy, kiedy słyszy się, że chrześcijanie są niepotrzebni w życiu publicznym i wszystkiemu winni - powinniśmy być świadkami Chrystusa. Chrześcijanie dzisiaj winni być nie tyle nauczycielami - bo świat ich nie słucha - ile właśnie świadkami - bo będą ich podziwiać. Powinni być przykładem, że można pięknie i dobrze żyć - dla Boga i bliźnich.
Maj i czerwiec to miesiąc personalnych zmian wśród duchownych. Przedstawiamy bieżące zmiany księży proboszczów i wikariuszy w poszczególnych diecezjach.
Biskupi w swoich diecezjach kierują poszczególnych księży na nowe parafie.
Urodził się 8 maja 1786 r. we Francji, w miejscowości Dardilly, niedaleko Lionu. Był jednym z siedmiorga dzieci państwa Mateusza i Marii Vianney, prostych rolników, posiadających dwunastohektarowe gospodarstwo. Jan już od wczesnych lat ukochał modlitwę. Przykładem i zachętą byli dla niego rodzice, którzy codziennie wieczorem wraz ze swoimi dziećmi modlili się wspólnie. Po latach powiedział: „W domu rodzinnym byłem bardzo szczęśliwy mogąc paść owce i osiołka. Miałem wtedy czas na modlitwę, rozmyślania i zajmowanie się własną duszą. Podczas przerw w pracy udawałem, że odpoczywam lub śpię jak inni, tymczasem gorąco modliłem się do Boga. Jakież to były piękne czasy i jakiż ja byłem szczęśliwy”.
Należy pamiętać, iż lata młodości Jana Vianneya, to okres bardzo trudny w historii Francji. W tym czasie bowiem szalała rewolucja, która w dużej mierze przyczyniła się do pogłębienia kryzysu między duchowieństwem a państwem. Walka z Kościołem sprawiła, że wielu księży odeszło od tradycji, składając przysięgę na Konstytucję Cywilną Kleru. Wzrost laicyzacji i głęboko posunięte antagonizmy to tylko główne problemy ówczesnej francuskiej rzeczywistości. Mimo tak trudnych warunków nie zaprzestano sprawowania sakramentów i katechizacji dzieci. Przygotowania do Pierwszej Komunii trwały 2 lata. Spotkania odbywały się w prywatnych domach, zawsze nocą i jedynie przy świecy. Jan przyjął Pierwszą Komunię w szopie zamienionej na prowizoryczną kaplicę, do której wejście dla ostrożności zasłonięto furą siana. Miał on wówczas 13 lat.
Od czasu wybuchu Rewolucji w Dardilly nie było nauczyciela. Z pomocą zarządu gminnego otwarto szkołę, w której uczyły się nie tylko dzieci, ale i starsza młodzież, a wśród niej Jan Maria. Przez dwie zimy uczył się czytać, pisać i poprawnie mówić w ojczystym języku. Stał się bliską osobą miejscowego proboszcza i stopniowo dojrzewało w nim pragnienie zostania księdzem. Ojciec początkowo zdecydowanie sprzeciwiał się, bowiem gospodarstwo potrzebowało silnych rąk do pracy, a poza tym brakowało pieniędzy na opłacenie studiów i utrzymanie młodzieńca. Jednak pod wpływem nalegań syna, ojciec ustąpił.
O modlitwie Ojca Świętego w intencji ofiar, zaginionych i zaangażowanych służb poinformował w telegramie watykański sekretarz stanu kard. Pietro Parolin.
„Głęboko wstrząśnięty druzgocącą utratą życia, spowodowaną zatonięciem statku u wybrzeży Jemenu, Jego Świątobliwość Papież Leon XIV poleca licznych migrantów, którzy zginęli, miłosiernej miłości Wszechmogącego Boga. Dla ocalałych, służb ratunkowych i wszystkich dotkniętych tą tragedią, przyzywa Bożej siły, pocieszenia i nadziei".
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
