Reklama

Kościół

Nikaragua: od 2018 roku 870 ataków wymierzonych w Kościół katolicki

Nikaragua jest jednym z krajów, w którym dochodzi do najbrutalniejszych prześladowań Kościoła katolickiego - wynika z dwóch raportów szczegółowo opisujących pogwałcenie praw człowieka w tym kraju. Nieprzerwanie od 2007 r. urząd prezydenta pełni tam Daniel Ortega, który kierował też krajem w latach 1985-1990. Wiceprezydentem jest jego żona Rosario Murillo. Walczy z opozycją, Kościołem katolickim, blokuje wolne media, utrzymuje ścisłe relacje z Kubą i Rosją.

[ TEMATY ]

wiara

atak

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

13 sierpnia grupa zajmująca się ochroną praw człowieka „Nicaragua nunca más” („Nikaragua nigdy więcej”) przedstawiła swój czwarty biuletyn na temat wolności religijnej obejmujący okres od kwietnia do lipca 2024 r., w którym zarzuca, że „reżim Ortegi-Murillo nasilił nękanie osób świeckich i przywódców religijnych”.

„Jest oczywiste, że ataki te są skierowane przeciwko księżom, biskupom, zakonnicom i wiernym świeckim, ale nie tylko przeciwko Kościołowi katolickiemu, lecz także przeciwko Kościołom ewangelickim” - wyjaśniła członkini grupy, Wendy Quintero, prezentując raport.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

„Zlikwidowano 420 organizacji chrześcijańskich, w tym Caritas Matagalpa”, kontynuowała, wliczając w to 15, które zostały zamknięte 12 sierpnia. Tego dnia dyktatura Nikaragui zdelegalizowała Caritas Matagalpa, diecezji wygnanego biskupa Rolando Álvareza. „Co najmniej 22 media religijne zostały skonfiskowane, a ostatnim z nich było Radio María, którego ostatnia audycja została wyemitowana 9 lipca 2024 r.” - pisze dalej obrończyni praw człowieka. Tego dnia dyktatura prezydenta Daniela Ortegi i jego żony, wiceprezydent Rosario Murillo, anulowała status prawny Radia María Nikaragua, a także kilku rozgłośni Kościołów ewangelickich.

Reklama

Quintero zauważyła ponadto, że „51 księży zostało wygnanych bez procesu, co narusza ich prawa do pobytu i swobody przemieszczania się. Co najmniej 21 pastorów ewangelickich pozostaje na wygnaniu, a kolejnym trzem pastorom uniemożliwiono wjazd do kraju. Ten schemat prześladowań doprowadził do wydalenia i przymusowego wysiedlenia ponad 200 aktywnie zaangażowanych chrześcijan oraz do zwiększonego nadzoru nad działalnością prowadzoną zwłaszcza przez Kościół katolicki”.

Quintero dodała, że dyktatura „zmusiła 34 księży do opuszczenia kraju w ciągu pierwszych czterech miesięcy 2024 roku. W sumie od 2018 r. co najmniej 222 aktywnie zaangażowanych chrześcijan zostało wygnanych, w tym 91 sióstr zakonnych. Co najmniej 52 aktywnie zaangażowanych chrześcijan i ich krewnych znalazło się w sytuacji faktycznej bezpaństwowości”, co oznacza, że zostali pozbawieni obywatelstwa w kraju.

Matagalpa: epicentrum prześladowanego Kościoła

Salvador Marenco, prawnik i członek grupy zajmującej się prawami człowieka, podkreślił, że „jednym z punktów, w których koncentrują się represje, jest Matagalpa [gmina i miasto], która była ogniskiem wiary, ogniskiem nadziei”.

Jego zdaniem represje koncentrują się na Matagalpie, ponieważ strategia dyktatury „koncentruje się na atakowaniu reprezentatywnych miejsc. Nie możemy zapominać, że społeczność międzynarodowa podniosła głos w sprawie aresztowania, a następnie wygnania biskupa Rolando Álvareza, który był postacią o zauważalnie silnym wpływie właśnie w Matagalpie” - zaznaczył.

Bp Álvarez, obrońca praw człowieka i krytyk dyktatury od sierpnia 2022 r. przebywał w areszcie domowym, a ostatecznie w lutym 2023 r. został skazany na 26 lat więzienia w kontrowersyjnym procesie sądowym. W styczniu bieżącego roku został deportowany do Rzymu, gdzie obecnie mieszka na wygnaniu.

Reklama

870 ataków na Kościół w Nikaragui

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 15 sierpnia wygnana prawniczka i badaczka Martha Patricia Molina przedstawiła piątą część swojego raportu „Nikaragua: Prześladowany Kościół?”, w którym przytacza 870 ataków dyktatury Ortegi-Murillo na Kościół katolicki od kwietnia 2018 r. do lipca 2024 r.

Raport wspomina i opisuje każdy z 870 ataków, a w wielu przypadkach zawiera świadectwo, zdjęcie lub publikację na temat incydentu, a także wskazuje dokładną datę zdarzenia.

W prologu Eduardo Martínez, redaktor naczelny gazety La Prensa Nicaragua, zwrócił uwagę, że „raport rozpoczął się od pytania: prześladowany Kościół? Jednak sześć lat później 870 ataków, które Molina udokumentowała do tej pory przeciwko Kościołowi, nie pozostawia już żadnych wątpliwości”.

„Ataki zostały podzielone na siedem kategorii, od ataków fizycznych i profanacji po arbitralne zamykanie instytucji religijnych, uwięzienie dziesiątek księży - w tym dwóch biskupów - oraz wygnanie do tej pory 143 duchownych, co stanowi ponad 23 proc. wszystkich duchownych w Nikaragui” - kontynuuje redaktor. „W wyniku tego brutalnego ataku Kościół został uciszony; żaden ksiądz, ani w kraju, ani poza nim, nie odważy się mówić o polityce, a tym bardziej krytykować reżimu” - ubolewa.

Reklama

Raport, jak sama Molina wyjaśniła kilka dni temu, nie wspomina o aresztowaniu dziewięciu księży w Estelí i Matagalpa , z których siedmiu zostało wygnanych do Rzymu 7 sierpnia.

We wstępie do 387-stronicowego raportu stwierdzono następnie, że „Kościół katolicki przeżywa obecnie przedłużający się okres milczenia”, najbardziej zauważalny ze strony „biskupów, którzy doświadczyli najgorszego ataku w okresie istnienia konferencji episkopatu”. Reżim wygnał trzech biskupów: „Silvio José Báez [biskup pomocniczy Managui], który udał się na wygnanie na osobistą prośbę papieża Franciszka, ponieważ istniały domniemane plany zamordowania go przez dyktaturę sandinistów, oraz Rolando José Álvarez, biskup diecezji Matagalpa [i administrator apostolski Estelí], który został «pozbawiony obywatelstwa i wygnany do Państwa Watykańskiego»”. Trzecim wygnanym biskupem jest „Isidoro Mora, biskup diecezji Siuna, który został uprowadzony przez nikaraguańską policję narodową, a następnie uwięziony i wygnany do Rzymu” w styczniu b.r., wysłany tam wraz z bpm Álvarezem, 15 księżmi i dwoma seminarzystami.

Pierwsza część raportu Moliny została przedstawiona w maju 2022 r. i zawierała 190 ataków na Kościół, druga z listopada tego samego roku wymieniała 396, trzecia 529, a czwarta 667 ataków na Kościół katolicki w Nikaragui.

Molina wskazuje również, że na wygnaniu przebywa 154 duchownych (biskupów, księży, diakonów i seminarzystów), a także 91 sióstr zakonnych.

W raporcie stwierdzono również, że od kwietnia 2018 r. do lipca 2024 r. dyktatura Nikaragui zakazała łącznie 9 688 procesji i działań religijnych.

2024-08-17 12:51

Ocena: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Sięgając do horyzontu niewiedzy

Niedziela Ogólnopolska 49/2023, str. 62-63

[ TEMATY ]

nauka

wiara

Adobe Stock montaż: A. Wiśnicka

Szukając prawd naukowych nie powinniśmy rezygnować z poznania, jakie niesie wiara.

Zostałem poproszony o refleksję nad tym, jak naukowiec postrzega encyklikę Jana Pawła II Fides et ratio. Rzeczywiście, jestem naukowcem, czy jednak właściwie wybranym? Moja wątpliwość wynika z tego, co tak trafnie Jan Paweł II ujął w encyklice: „Przedstawiciele nauk przyrodniczych są w pełni świadomi tego, że «poszukiwanie prawdy, nawet wówczas, gdy dotyczy ograniczonej rzeczywistości świata czy człowieka, nigdy się nie kończy, zawsze odsyła ku czemuś, co jest ponad bezpośrednim przedmiotem badań, ku pytaniom otwierającym dostęp do Tajemnicy»”. Jako naukowcy z pewnością mamy świadomość tego, że nasze osiągnięcia otwierają jedne drzwi, by ukazać nieogarniony horyzont niewiedzy. Ale czy to zderzenie ze słabością naszych osiągnięć powoduje, że zadajemy sobie pytanie o Tajemnicę? Praca w szpitalu onkologicznym, gdzie rzeczywistość śmierci jest tak namacalna, powinna to ułatwiać. A jednak nie mam pewności, że tak jest, i to mimo ponad 40 lat pracy. Napisanie refleksji na temat encykliki jest więc dla mnie wyzwaniem. Nie jestem ani filozofem, ani teologiem. Mogę natomiast podzielić się tym, co encyklika Fides et ratio mówi do mnie, co odkrywam w swoim sercu i co podpowiada mi rozum.
CZYTAJ DALEJ

Zasłonięty krzyż - symbol żalu i pokuty grzesznika

Niedziela łowicka 11/2005

[ TEMATY ]

Niedziela

krzyż

Wielki Post

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów. Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek. Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
CZYTAJ DALEJ

„Ewangelia życia” - 30 lat temu ukazała się Encyklika „Evangelium vitae”

2025-04-07 10:49

[ TEMATY ]

Encyklika

Włochy

Evangelium vitae

Marco Invernizzi

Włodzimierz Rędzioch

Marco Invernizzi

Marco Invernizzi

Marco Invernizzi - Włoski filozof i historyk, krajowy regent „Alleanza Cattolica”, stowarzyszenia świeckich katolików, którego celem jest studiowanie i upowszechnianie społecznej nauki Kościoła.

W 1995 r., po upadku Muru Berlińskiego w 1989 r. i wraz z końcem Związku Radzieckiego dwa lata później, świat zaczynał się zmieniać. Ludzkość wkroczyła w erę globalizacji - „wielkiej iluzji” postkomunizmu, kiedy rozpowszechniła się idea, że wolny rynek rozwiąże wszystkie problemy, uciszy broń i zapewni wszystkim ludziom obfitość żywności.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję