Media świeckie nie budzą dziś zaufania. Czy tak samo jest z prasą katolicką? Czy za słowem „katolicki” kryje się tylko profil gazety, czy też postawa jej twórców?
AGNIESZKA KONIK-KORN: - Dlaczego czyta Ksiądz gazety katolickie? Jak Ksiądz sądzi, czy prasa katolicka mogłaby zastąpić media świeckie, czy tylko je uzupełnić?
Reklama
KS. DR MAREK WRĘŻEL: - To, co jest niezwykle ważne w prasie katolickiej, to umocnienie w wierze, dzielenie się doświadczeniem wiary innych z nami. Media katolickie dają nam rzetelny obraz rzeczywistości. Ta lektura napawa pokojem, nie niesie zamętu, nie goni za sensacją, nawet jeśli przynosi informacje i sprawy, które są nieraz trudne czy bolesne. To odtrutka na medialną papkę, którą jesteśmy bombardowani ze wszystkich stron. Zależy mi bardzo, by prasa katolicka docierała do jak najszerszego kręgu odbiorców. Główne media w Polsce są monotematyczne w swoim przekazie. Nie ukrywam, że znajduję w niektórych z nich elementy manipulacji czy wręcz wrogości w stosunku do ludzi wierzących. Stąd bardzo potrzebne jest wzmocnienie mediów katolickich, aby przekaz obrazu świata był pełniejszy. Myślę, że prasa katolicka nie ma zastępować mediów świeckich, ale je uzupełniać głównie o spojrzenie wiary na otaczającą nas rzeczywistość. Ważne jest, by dziś, w trudnych dla Kościoła czasach, dzielić się doświadczeniem wiary, by umiejętnie bronić zarówno jej, jak i najważniejszych wartości - rodziny, patriotyzmu. To jest zmaganie o właściwe spojrzenie na świat. Warto, by tymi treściami żyło także młode pokolenie, które z natury najłatwiej ulega manipulacji.
- W jaki sposób Ksiądz, jako duszpasterz, korzysta z prasy katolickiej?
- Media katolickie są dla mnie dużą pomocą w pracy duszpasterskiej. Regularnie czytam i przeglądam prasę katolicką. Szukam w niej m.in. inspiracji, doświadczenia tego, jak ludzie w innych rejonach Polski i świata przeżywają swoją wiarę. Staram się też niektóre pomysły podsuwać działającym w parafii grupom duszpasterskim.
- Jest Ksiądz inicjatorem pierwszych parafialnych Dni Prasy Katolickiej. Proszę powiedzieć, skąd wziął się pomysł na zorganizowanie takiego wydarzenia?
Reklama
- Dni Prasy Katolickiej są jednym z elementów szeroko pojętej ewangelizacji, którą od czterech lat staram się prowadzić w mojej parafii. Ta ewangelizacja ma kilka wymiarów. Pierwszy z nich - duchowy - opiera się na wydarzeniach o charakterze formacyjnym, tj. na rekolekcjach, dniach skupienia dla całej parafii czy poszczególnych grup i stanów oraz dla działających przy parafii wspólnot. Należą do niego także pogłębiające życie duchowe specjalne nabożeństwa, m.in. z błogosławieństwem małżonków, z modlitwą o uzdrowienie wewnętrzne, a także nabożeństwa misyjne, fatimskie, do Bożego Miłosierdzia, do bł. Jana Pawła II czy wreszcie do Patronki Parafii.
Drugi wymiar - społeczny - ma za zadanie budować wspólnotowość parafii, tzn. ma dać wiernym odczuć swoistą rodzinność, którą niesie parafia. Ten wymiar realizujemy m.in. poprzez organizację przeróżnych koncertów, we współpracy z władzami miasta czy dzielnicy. Ważne w ożywianiu wspólnotowości parafii są także konkursy, np. szopek bożonarodzeniowych, ozdób choinkowych czy palm wielkanocnych. Warto wspomnieć o organizowanym przez nas wyjeździe poza miasto, na majówkę parafialną, gdzie na łonie przyrody są zabawy, konkursy i ognisko z pieczeniem kiełbasek. W tym roku będziemy organizować już trzeci taki wyjazd, który cieszy się dużym powodzeniem. Ważnym wydarzeniem społecznym jest piknik rodzinny, który odbywa się zawsze w dzień odpustu parafialnego. Podczas tego festynu wierni mogą spotkać się ze sobą, porozmawiać, wypić kawę, herbatę i podzielić się ciastem. Sami także włączają się w przygotowania. Wydarzenia takie jak np. majówka czy festyn parafialny są szansą na spotkanie z ludźmi znanymi z kościoła w inny sposób, są szansą na doświadczenie wspólnoty.
Wreszcie, trzecim wymiarem szeroko pojętej ewangelizacji jest wykorzystanie mediów. Są one nie do przecenienia, bowiem docierają głęboko w świadomość człowieka. Stąd wziął się pomysł, by raz do roku odbywały się w naszej parafii Dni Prasy Katolickiej. Jesienią ubiegłego roku udało nam się ukończyć budowę dużego zaplecza duszpasterskiego. Mamy więc wreszcie miejsce, by zrealizować taki zamysł. Chcemy zatem przybliżyć media katolickie naszym parafianom.
- Do udziału w Dniach Prasy Katolickiej zaprosił Ksiądz redakcje lokalne większości ogólnopolskich tygodników katolickich. Na czym polega ten zamysł?
- Idea polega na tym, by dać wiernym możliwość poznania ludzkiego oblicza takiej prasy. Prasa katolicka jest uważana za niszową, jest często deprecjonowana w przekazie głównych mediów. Dlatego podczas tych Dni ludzie będą mogli zobaczyć, że za poszczególnymi tytułami stoją konkretne, bardzo sympatyczne osoby, dziennikarze i redaktorzy, którzy poprzez swoją pracę, dobre, merytoryczne przygotowanie, ale i świadectwo, dzielą się z innymi najważniejszymi wartościami. Na te pierwsze Dni Prasy Katolickiej, które odbywać się będą w dniach 26-29 maja, zaprosiłem wszystkie główne tygodniki katolickie w kraju. Po kilku spotkaniach ustaliliśmy, że Dni w każdym roku będzie animował inny tytuł, ale na niedzielnym kiermaszu obecne będą wszystkie tytuły. Chcę dać parafianom doświadczenie żywej prasy. Zapraszam więc wszystkich do Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krakowie - Mistrzejowicach. Po Mszach św. (od godz 6 do 20.30) będzie można odwiedzić stoiska i porozmawiać z redaktorami „Gościa Niedzielnego”, „Przewodnika Katolickiego”, „Źródła”, parafialnego miesięcznika „Ave!”, który rozchodzi się w nakładzie ok. 1000 egzemplarzy, studenckich „Trybów” oraz „Niedzieli”, która w tym roku jest odpowiedzialna za przygotowanie Dni Prasy Katolickiej.
Papież Franciszek ogłosił, że 27 kwietnia 2014 r. odbędzie się uroczystość kanonizacji bł. Jana Pawła II, papieża z rodu Polaków, wraz z papieżem Janem XXIII. Ogłoszenie kanonizacji polskiego Papieża ucieszyło cały nasz kraj, prawdziwych Polaków, którzy odnajdują w tym wielkim wyniesieniu na ołtarze swojego rodaka nowe nadzieje i siły do tego, by odrodzić się wewnętrznie i duchowo. Jest to ogromny świeży powiew dla Polaków, zwłaszcza katolików.
Nie sposób dziś nie przenieść się myślą i pamięcią do dnia, kiedy Jan Paweł II odchodził do wieczności. Pamiętamy, że już wówczas zaczęły krążyć pierwsze opowiastki, że przy boku papieża znajdował się kapłan, który był szpiclem, wtyczką ze strony polskich sił politycznych. Sąd nad tym kapłanem odbywał się w blasku jupiterów, przy krzyku we wszystkich prawie mediach. Został ogłoszony zdrajcą i skazany na śmierć cywilną. Kamienie padały z wielu stron. Potrzebny był pewnym siłom (czytaj: wrogom Kościoła) taki teatrzyk. Trzeba było pokazać blisko papieża jakąś brzydotę, spróbować skompromitować znanego katolickiego księdza, który przyprowadzał przez wiele lat do Jana Pawła II miliony Polaków. Znam tego kapłana od wielu lat i nie wierzyłem ani przez chwilę w prawdziwość tych oskarżeń.
Wydaje się, że wtedy, gdy szacunek dla polskiego Papieża osiągnął apogeum i cały świat szedł za świętą trumną Jana Pawła II, siły wrogie Kościołowi chciały ten stan zaburzyć. Znalazły taki właśnie wątek. Zresztą w tym czasie miała również miejsce nagonka na wielu innych duchownych. Wielu spośród nich zostało nazwanych donosicielami, współpracownikami Służby Bezpieczeństwa. Było naprawdę wielu prawdziwych współpracowników SB, byli obecni we wszystkich środowiskach, ale obarczenie winą przyszło tylko w stosunku do katolickich księży. Chodziło o to, żeby zniszczyć dobre imię kapłanów, wpływ Kościoła na dzieje budującego się demokratycznego państwa polskiego. Media raz po raz wskazywały nazwiska księży i ogłaszały jakieś niestworzone rzeczy przeciwko nim, a ci nie umieli się bronić. Swojej niewinności dowiodą na Bożym sądzie, gdy Bóg zapyta o prawdę, o prawość serca i sumienia.
I oto teraz znów, gdy dowiedzieliśmy się o dacie kanonizacji bł. Jana Pawła II, mamy do czynienia z frontalnym atakiem na katolickich księży. Telewizyjne programy informacyjne rozpoczynają się od piętnowania księży podejrzanych o pedofilię. W sposób bezwzględny przekazuje się imiona i nazwiska, zdjęcia i mówi, że kapłani, którzy powinni być świadectwem, są godni pożałowania i potępienia. Oczywiście, doktryna Kościoła jest tu jasna. Sam Jezus w Ewangelii mówi o zgorszeniu maluczkich. Tym bardziej Kościół dzisiaj musi słuchać swojego Pana i Mistrza, gdy dowiaduje się o czynach złych. Jednocześnie trzeba zwrócić uwagę na to, czy rzeczywiście jest udowodnione przestępstwo, czy zaistniały wyroki prawowitych sądów w kwestiach domniemanych czynów złych, które trzeba potępić. Dlatego dziwne wydaje się, że dziennikarze i publicyści, skądinąd mający pewien szacunek, potrafią np. w sposób arogancki odnosić się do biskupa, żądając, czy to przeproszenia, czy jakichś innych deklaracji, które miałyby być odpowiedzią na natarczywe pytania i propozycje prowadzących rozmowy.
Kościół ma swój Kodeks Prawa Kanonicznego, ma dział swojego prawa karnego, metody kanoniczne, a biskupi mają święty obowiązek kierowania się prawem kanonicznym, także wtedy, gdy dochodzi do zgorszenia czy popełnienia czynów przestępczych. W kwestii pedofilii biskupi uznają tok spraw sądów świeckich i powołują się na sposoby, którymi te sprawy są załatwiane. Są też prawa podstawowe, obowiązujące tak w prawie kanonicznym, jaki i państwowym, a mianowicie, że każdy człowiek ma prawo do niewinności – by go skazać, winę trzeba udowodnić.
Ta zasada obowiązuje nie tylko duchownych, ale wszystkich ludzi, urzędy, a przede wszystkim sądy. Jeżeli więc dziennikarz nastaje na biskupa i chce wymusić pewne decyzje, jest to zwyczajne nadużycie.
Jeżeli chcemy stosować odpowiedzialność zbiorową, to zapytajmy: czy wolno tak postąpić? Jak można łatwo przyrównać to, co robią obecnie media do sytuacji Trzeciej Rzeszy i antysemityzmu, którego ofiarą padł naród żydowski. Obecnie jesteśmy świadkami podobnego traktowania Kościoła i księży. Gdy jeszcze dłużej i częściej będą nadawać w programach medialnych o pedofilii wśród duchownych, w bardzo krótkim czasie szczególnie młodzi ludzie zaczną uważać, że każdy ksiądz jest pedofilem, zboczeńcem czy dewiantem. Potem przyjdzie czas na zabijanie. To jest postać podobna do antysemityzmu, głoszona przez media nienawiści w stosunku do Kościoła i duchowieństwa.
Jesteśmy poruszeni napaściami, które dzieją się w Syrii, w Pakistanie czy w innych krajach islamu, gdzie chrześcijanie są zabijani, a kościoły burzone. Tymczasem w Polsce wolno cywilnie zabijać księży, niszczyć opinię, wrzucać do wspólnego worka wszystkich – bo mediom chodzi o to, żeby zlinczować polskie duchowieństwo. Ksiądz, który walczył o wolną Polskę, nagle jest pomawiany o wszystko, co najgorsze. Wszyscy jesteśmy grzeszni – mówi przecież Ojciec Święty Franciszek, poczynając od swojej osoby – to prawda, ale jednocześnie chcemy walczyć z grzechem. Nie pochwalamy tych czynów, jeżeli były dokonane. Jako Kościół będziemy zawsze bronić świętości i tego, co Chrystus tak bardzo umiłował. A Jego słowa z kazania na Górze: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” należą do najpiękniejszych błogosławieństw. Doktryna Kościoła jest tutaj jasna, ale trzeba zauważyć, że media – prasa, radio, telewizja, internet, portale – zrobią wszystko, żeby zohydzić dobre imię kapłana. To niesprawiedliwe i nieuczciwe wobec Kościoła.
Dlatego nie dajmy się zmanipulować. Piszmy do prezesa TVP Juliusza Brauna, by się zastanowił, jak poprowadzić polską telewizję, by była dla wszystkich Polaków i nie szkalowała dobrego imienia ludzi Kościoła.
Krakowski sąd rejonowy aresztował w środę na trzy miesiące 35-latka podejrzanego o zabójstwo lekarza w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie - poinformował sędzia Maciej Czajka, rzecznik Sądu Okręgowego w Krakowie ds. karnych.
Prokuratura w środę przedstawiła zarzuty zabójstwa lekarza i usiłowania naruszenia czynności narządów ciała pielęgniarki 35-letniemu funkcjonariuszowi Służby Więziennej, który we wtorek wtargnął do gabinetu ortopedy w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie i zadał mu ciosy nożem. Mimo natychmiastowej pomocy lekarz zmarł. Mężczyzna nie przyznał się do winy.
Od pontyfikatu Jana Pawła II do Franciszka, 16 razy liczba kardynałów elektorów w Kolegium Kardynalskim przekroczyła próg ustanowiony po raz pierwszy przez Pawła VI w 1975 r.
Paweł VI był pierwszym papieżem, który w konstytucji apostolskiej Romano Pontifici Eligendo z 1 października 1975 r. ustanowił, że „maksymalna liczba kardynałów elektorów nie może przekraczać 120”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
