Każda chrześcijańska modlitwa ma swoje źródło w Piśmie Świętym, które objawia nam wszystko, co Pan Bóg na przestrzeni wielu wieków chciał powiedzieć człowiekowi. Różaniec zaś ujmuje owo Boże przesłanie w sposób syntetyczny. Kontemplacja jego czterech części, z których każda składa się z pięciu tajemnic, zawiera w sobie praktycznie całość chrześcijańskiej doktryny. Stąd też modlitwa różańcowa jest jakby kolejną duchową lekturą Nowego Testamentu, ukazującego Jezusa Chrystusa – Zbawiciela człowieka.
Bł. Jan Paweł II w liście apostolskim o Różańcu świętym „Rosarium Virginis Mariae” z 16 października 2002 r. napisał, że modlitwa ta ma „charakter maryjny”, ale „jest modlitwą o sercu chrystologicznym”. Maryja bowiem „żyje z oczyma zwróconymi na Chrystusa”. Odmawiając Różaniec, oczyma wiary oglądamy samego Pana Jezusa. Szczególnie dotyczy to drugiej części tej modlitwy – tajemnic światła. Część ta została wprowadzona do skarbca kościelnych modlitw wspomnianym papieskim pismem.
Każda z tajemnic światła (chrzest Jezusa w Jordanie, objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej, głoszenie Królestwa i wzywanie do nawrócenia, przemienienie Pańskie na górze Tabor i ustanowienie Eucharystii) jest zagłębianiem się w istotę Królestwa Bożego, które nadeszło właśnie w Osobie Chrystusa. Dlatego nasz Papież napisał, że „Różaniec jest drogą głoszenia i zgłębiania misterium Chrystusa”. Poznajemy Go zaś przede wszystkim z kart Ewangelii.
Podczas chrztu w Jordanie widzimy otwarte niebiosa, a głos Boga Ojca ogłasza Jezusa Synem umiłowanym (por. Mt 3, 17). Duch Święty zstępuje zaś na Niego, aby potem powołać Go do przyszłej misji. W Kanie natomiast, gdzie Chrystus przemienia wodę w wino na wyraźną prośbę swojej Matki, która często bywa nazywana pierwszą z wierzących, Pan otwiera niejako serca uczniów na wiarę. Ogłaszając nadejście Królestwa i wzywając do nawrócenia (por. Mk 1, 15), odpuszcza jednocześnie grzechy tym, którzy zechcieli Mu zaufać i w Niego uwierzyć (por. Mk 2, 3-13; Łk 7, 47-48). Przemieniając się na górze Tabor, Chrystus ukazuje uczniom swoje Bóstwo i przygotowuje do wytrwania z Nim podczas męki, by potem radowali się chwałą zmartwychwstania i przemieniali swoje życie w mocy Ducha Świętego. Przez ustanowienie Eucharystii Pan Jezus staje się dla wierzących pokarmem, dając świadectwo swej bezgranicznej miłości.
Widzimy więc, że modlitwa różańcowa jest na wskroś modlitwą zakorzenioną w Biblii. Każda jej część ma swoje odbicie w Bożym słowie.
Dzieciństwo Jezusa od stuleci pobudza wyobraźnię. Skąpe przekazy ewangeliczne św. Łukasza oraz św. Mateusza usiłowano przez stulecia uzupełniać obfitym piśmiennictwem apokryficznym, a także wyrazić poprzez bogatą twórczość malarską
Uchodząca za najwcześniejszą Ewangelia według św. Marka nie informuje nas o dzieciństwie Jezusa. Marek, uczeń św. Piotra koncentruje się na najważniejszych, dojrzałych już latach życia Chrystusa: Jego nauczaniu oraz męczeńskiej śmierci. Z przytoczonych dwóch Ewangelii, które poświęcają trochę miejsca dziecięctwu Mistrza z Nazaretu możemy dowiedzieć się, że Jezus urodził się za panowania Heroda, króla Judei. Okrutny król (który zamordował swojego syna Antypatra, jedną ze swoich żon, oraz jej synów, brata i matkę) zmarł jednak 4 r. p.n.e., po ciężkiej chorobie nerek. Kazał również wymordować wszystkich chłopców w Betlejem do lat dwóch. Musiał zatem wiedzieć o narodzinach Jezusa wcześniej, tak więc data narodzin Jezusa musi być wcześniejsza niż 4 r. p.n.e. Wiemy również, że Jezus urodził się podczas spisu ludności. Jednak Ewangelia według św. Łukasza wspomina gubernatora Kwiryniusza, który przeprowadził spis w 6 wieku naszej ery. Ponieważ w jego czasie nastąpiła rebelia Żydów spis ten zapamiętał św. Łukasz i powiązał go z wcześniejszym, o którym wspominał wczesnochrześcijański pisarz imieniem Tertulian. Chodziło wówczas o spis gubernatora Sentiusa Saturninusa, który urzędował w latach 9-6 p.n.e. Nie popełnimy błędu sytuując narodzenie Jezusa na lata 5-7 p.n.e. Narodzinom Jezusa towarzyszyła gwiazda. Było to niezwykłe zjawisko astronomiczne. Słynny astronom Jan Keppler z XVII, obliczył, że w latach 7-6 p.n.e., które uważane są za prawdopodobny czas narodzenia Jezusa – istotnie nastąpiło niezwykłe zjawisko astronomiczne: koniunkcja planet Jowisza, Saturna i Marsa, a które zaobserwować mogli „Magowie”, ludzie parający się w tamtym czasie nie tylko astronomią.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
