Wciąż sprawuje Eucharystię, i jednym z zaledwie czterech żyjących biskupów, którzy brali udział w Soborze Watykańskim II.

Urodził się w Cotija, małej i skromnej gminie w stanie Michoacán, w 1922 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 26 maja 1946 roku.

Piętnaście lat po święceniach kapłańskich papież Jan XXIII mianował go pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji Tula, w stanie Hidalgo.

Przez 24 lata jego postać była filarem diecezji, aż w 1985 roku św. Jan Paweł II powołał go do nowego wyzwania: został pierwszym biskupem diecezji Lázaro Cárdenas.

Z tym samym poświęceniem, z jakim służył w Hidalgo, powrócił do rodzinnego Michoacán, aby zająć się nowo powstającą wspólnotą. Pozostał tam do 1993 r., kiedy to przeszedł na emeryturę.

Od tego czasu jej życie płynie w ciszy w Michoacán.

Wielki budowniczy

Dla prałata José Antonio Fernándeza Hurtado, obecnego arcybiskupa Tlalnepantla, biskup Jesús Sahagún de la Parra, który wyświęcił go na kapłana w Tula, jest niewątpliwie „wielkim budowniczym”. Oprócz więzi kapłańskiej, na przestrzeni lat wytworzyła się między nimi głęboka przyjaźń.

Biskup Sahagún de la Parra przybył do Tuli 27 lutego 1961 r. Nowo utworzona diecezja znajdowała się w początkowej fazie, podczas której, według biskupa Fernándeza Hurtado, „nie było ewangelizacji, a zatem nie było rodzimych powołań”.

Jednak jego wizja i wysiłki przekształciły region, a on sam był odpowiedzialny za budowę El Huerto Major Seminary, w którym nauczanie rozpoczęło się w 1964 roku. Centrum to przyjęło również studentów z historycznego Montezuma Seminary w Nowym Meksyku.

Oprócz działalności edukacyjnej, biskup Sahagún de la Parra poświęcił się licznym projektom społecznym, które osobiście finansował, wykazując się tym samym głębokim zaangażowaniem w walkę o sprawiedliwość społeczną.

11 października 1985 r. św. Jan Paweł II erygował diecezję Lázaro Cárdenas. Ze względu na bogate doświadczenie biskupa Sahagúna de la Parry z Hidalgo, wybrał go na biskupa tej nowej jurysdykcji, która wyłoniła się z archidiecezji Morelia i diecezji Apatzingán.

Biskup Sahagún de la Parra objął urząd pierwszego biskupa Lázaro Cárdenas 12 grudnia 1985 r., co stanowiło nowe wyzwanie w jego niestrudzonej służbie Kościołowi katolickiemu.

Biskup Fernández Hurtado z podziwem wspomina, że ​​biskup Jesús Sahagún de la Parra nie tylko był wielkim budowniczym struktur, ale także budowniczym bardziej humanitarnych i godnych społeczności.

Uważa go za osobę „życzliwą, hojną i bardzo praktyczną”. Cechą, która wyróżnia biskupa, jest jego „wielki szacunek dla rdzennej ludności, czyli ciągłe myślenie o godności człowieka” – dodaje.

Jako duszpasterz, biskup Sahagún de la Parra okazywał swoim księżom „bliskość i zaufanie”, głęboko troszcząc się o ich osobistą formację. Promował także dobre relacje między księżmi i świeckimi, aktywnie włączając tych ostatnich w życie organizacyjne Kościoła.

Kiedy biskup Flores Hurtado został mianowany biskupem Tuxtepec, następnie arcybiskupem Durango, a później Tlalnepantla, zawsze zwracał się o radę do biskupa Jesúsa Sahagúna de la Parra, który powtarzał mu to samo zalecenie, aby „pozostał blisko księży”.

W swoim sprawozdaniu o Soborze wspomina, że ​​był świadkiem współpracy biskupów świata, „zjednoczonych tymi samymi ideałami: że Kościół autentycznie wypełnia swoją misję uobecniania Chrystusa w tej epoce ludzkości”.

Eucharystia, centrum jego życia

Liczący 103 lata biskup José de Jesús Sahagún de la Parra pozostaje żywym świadectwem wiary i poświęcenia. Dla biskupa Fernándeza Hurtado długowieczność nie jest dziełem przypadku, lecz owocem dwóch ważnych filarów jego życia: Eucharystii i kontaktu z ludźmi.

Źródło: Diecezja Tula

Biskup Juan Pedro Juárez Meléndez, obecny biskup Tula (po lewej). Biskup José de Jesús Sahagún de la Parra (w środku). Prałat José Antonio Fernández Hurtado, obecny arcybiskup Tlalnepantla (po prawej).

Kiedy biskup Fernández Hurtado miał okazję odwiedzić go z okazji setnej rocznicy jego urodzin, był zaskoczony, widząc, że jego „wielka zdolność gościnności” pozostała nienaruszona i że pomimo upływu czasu „przyjmował wielu ludzi, a drzwi były dla nich zawsze otwarte”.

Codzienne życie biskupa Sahagúna de la Parra upływa w ciszy jego domu, pod troskliwą opieką Sióstr Diecezjalnych Matki Bożej Anielskiej w Michoacán.

Kiedy skontaktowała się z nim ACI Prensa — zauważając, że biskup obecnie nie udziela wywiadów ani nie przyjmuje gości — zakonnice podzieliły się informacją, że prałat „codziennie odprawia Eucharystię. To jeden z powodów, dla których jest silny i radosny”.

Jedną z rzeczy, których zakonnice nauczyły się od biskupa, jest to, że, jak mówią, „zaprosił nas do życia radosnego, do bycia hojnymi w naszym życiu, do życia w pokoju i do ciągłego proszenia Boga o Jego siłę”.

„Jest bardzo hojną osobą, chętnie rozdaje dobra materialne, aby pomagać innym” – podkreślają siostry.