„Ty jesteś Kapłanem na wieki, Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka”
(słowa pieśni)
W przeddzień uroczystości Zesłania Ducha Świętego, 7 czerwca br., w kościele katedralnym w Rzeszowie miała miejsce uroczysta Eucharystia, podczas której bp Jan Wątroba przez nałożenie rąk i modlitwę udzielił święceń w stopniu prezbiteratu 6 diakonom Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie. W tej wyjątkowej chwili swą obecnością i modlitwą wspierało ich wielu przybyłych na tę uroczystość wiernych: rodziny, przyjaciele, znajomi, a także licznie zgromadzone prezbiterium Kościoła rzeszowskiego.
Sakrament święceń w stopniu prezbiteratu przyjęli:
Pomóż w rozwoju naszego portalu
ks. Marcin Dunaj z parafii Szebnie;
Reklama
ks. Michał Dusza z parafii Gorlice – Fara;
ks. Mateusz Mądro z parafii Łączki Kucharskie;
ks. Przemysław Pelczar z parafii Rzeszów – Katedra;
ks. Paweł Płaziak z parafii Januszkowice;
ks. Paweł Smoleń z parafii Brzostek.
W homilii Ksiądz Biskup przypomniał, że kapłani pełnią posługę nie swoją, ale Chrystusową mocą, stając się tak jak On narzędziem zbawienia i odkupienia ludzi. Moc Chrystusa to krzyż. Kapłan musi ten krzyż podejmować na co dzień. Ksiądz Biskup zachęcał neoprezbiterów, aby hasła i wezwania drukowane na obrazkach prymicyjnych, stawały się rzeczywistym programem ich codziennego życia kapłańskiego. Wskazał też na opiekunkę kapłanów – Maryję. Każdy kapłan powinien swe powołanie polecać Jej orędownictwu i za Janem Pawłem II powtarzać: „Cały Twój, Maryjo, i wszystko moje jest Twoim”.
„Prezbiterzy (...) na podobieństwo Chrystusa, Najwyższego i Wiekuistego Kapłana, są wyświęcani, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu. Uczestnicząc zaś na swoim stopniu posługi w misji jedynego Pośrednika, Chrystusa, głoszą wszystkim słowo Boże. Swoją świętą misję sprawują przede wszystkim w kulcie eucharystycznym, a zwłaszcza w Uczcie eucharystycznej, w której działając w osobie Chrystusa i głosząc Jego misterium, łączą modlitwy wiernych z ofiarą Tego, który jest ich głową i uobecniają w ofierze Mszy świętej aż do przyjścia Pana jedyną ofiarę Nowego Testamentu, mianowicie Chrystusa ofiarującego siebie raz jeden Ojcu jako ofiarę nieskalaną, oraz rozdzielają owoce tej ofiary. Wobec wiernych zaś czyniących pokutę lub chorujących pełnią posługę jednania i niesienia ulgi, a potrzeby i modlitwy wiernych przedstawiają Bogu Ojcu. Wypełniając misję Chrystusa, Pasterza i Głowy, według posiadanego stopnia władzy, gromadzą rodzinę Bożą jako braci ożywionych duchem jedności i przez Chrystusa w Duchu prowadzą ją do Boga Ojca. Wśród trzody czczą Go w duchu i prawdzie. Zajmują się wreszcie głoszeniem słowa i nauczaniem, wierząc w to, o czym rozważając, czytali w prawie Bożym, nauczając tego, w co uwierzyli, wypełniając to, czego nauczali” – tymi słowami Sobór Watykański II przypomina, jaka jest natura i misja tych, którzy zostają wyświęceni na kapłanów (Lumen gentium, nr 28).
Po Mszy św. i wspólnym obiedzie w Seminarium Księża Neoprezbiterzy udali się do swoich rodzinnych parafii, gdzie w uroczystość Zesłania Ducha Świętego sprawowali swoje Msze św. prymicyjne.
