Reklama

Niedziela na Podbeskidziu

Centrum wiary i modlitwy zaprzyjaźnionych narodów

Niedziela bielsko-żywiecka 36/2015, str. 1-2

[ TEMATY ]

modlitwa

wiara

Monika Jaworska

Przy ołtarzu stanął krzyż, który będzie upamiętniał spotkania na Trójstyku

Przy ołtarzu stanął krzyż, który będzie upamiętniał spotkania na Trójstyku

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Miejsce nazywane Trójstykiem jest dowodem na to, że pomimo nie tak dawno szczelnych i mocno strzeżonych granic, nasza wiara w Boga jest wciąż żywa. To nie nasza tylko zasługa, lecz przede wszystkim owoc Bożego działania. To także rezultat wielkiej determinacji ludzi wierzących, którzy w obliczu wielu inicjatyw ówczesnej władzy, chcącej pozbawić człowieka wiary i zniechęcić do trwania we wspólnocie Kościoła, okazali się niezłomni oraz wytrwali w tej duchowej batalii – powiedział bp Piotr Greger w sobotę 22 sierpnia na Trójstyku. Tam po raz siódmy odbyła się Msza św. trzech narodów: Polaków, Czechów i Słowaków.

– Po raz siódmy spotykamy się w Jaworzynce, ale tuż przy Èiernem i Hrèavie, aby nasze dobre transgraniczne kontakty i współpracę wzbogacić o wymiar duchowy. To dla naszych zaprzyjaźnionych narodów wielka chwila, że możemy się modlić w trzech różnych, ale podobnych słowiańskich językach – o pokonanie barier, uprzedzeń, o zgodę, o to, abyśmy byli przykładem dla dzisiejszej Europy, jak budować i pielęgnować sąsiedzkie relacje między naszymi narodami – powiedział wójt Istebnej Henryk Gazurek.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przy ołtarzu na Trójstyku spotkały się trzy piesze pielgrzymki: z Èiernego na Słowacji, z Hrèavy w Czechach i z kościoła Matki Bożej Frydeckiej w Trzycatku. Łąka zapełniła się setkami uczestników, wśród których byli obecni przedstawiciele władz parlamentarnych i samorządowych trzech krajów, poczty sztandarowe, kapele góralskie i soliści, a także młodzież transgranicznego projektu „Arka Młodych”.

Reklama

Eucharystii przewodniczył bp František Lobkowicz z Czech, w koncelebrze z bp. Piotrem Gregerem i bp. Tomášem Galisem ze Słowacji oraz kapłanami z tych trzech krajów. – Nie zapominajcie o tym, że niezależnie od tego, jakim mówimy językiem, wszystkich nas łączy jedna wiara, jeden chrzest, jeden Pan – podkreślił bp Lobkowicz. – Nasza dzisiejsza modlitwa niech będzie wołaniem o wzrost wiary, nadziei i miłości. Niech co roku Trójstyk okaże się centrum wiary i modlitwy zaprzyjaźnionych państw, narodów i Kościołów – zaapelował w homilii bp Greger.

Pod koniec uroczystości, dotychczasowy proboszcz parafii w Trzycatku, ks. Wiesław Jóźwiak, dziękując za kilkuletnią posługę w Trzycatku, powiedział: – To miejsce tkwi we mnie głęboko i pozostanie na zawsze. Dziękuję wam tu obecnym. To jest ten najpiękniejszy owoc jednoczącej się Europy: ludzka wspólnota. Ani drogi, ani autostrady nas tak nie połączą, jak połączą nas serca. A nie ma większego mistrza nad Jezusa Chrystusa, który nas uczy miłości. Myślę, że przez długie lata będzie nas tu gromadziła miłość do Chrystusa i ta chęć budowania Europy zjednoczonej nie tylko ekonomicznie, ale przede wszystkim duchowo, jako Europa zjednoczonych serc – mówił kapłan. W tym roku przy ołtarzu pojawił się krzyż, który ma upamiętniać te siedem spotkań. Jak zaznaczył ks. Jóźwiak, „jeśli Bóg pozwoli, to ten krzyż stanie w sąsiedztwie i będzie upamiętniał miłość Jezusa do człowieka, ale i te siedem spotkań”.

2015-09-03 11:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bóg mówi przez Ewangelię

[ TEMATY ]

modlitwa

wiara

Bóg

Ewangelia

Karol Porwich/Niedziela

Michela Quoista wprowadzenie do ewangelicznej modlitwy.

Masz czasem wrażenie, że modlitwa jest rozmową z samym sobą. Sam mówisz do siebie i sam sobie odpowiadasz, i nie masz w tym niekiedy żadnej pewności, czy są to słowa Boga, czy twoje własne. Bóg, oczywiście, ma swoje drogi i może sprawić, że będzie mówił do ciebie bardzo osobiście i czytelnie, ale zazwyczaj towarzyszą ci kłopoty w rozeznawaniu autora twoich wewnętrznych głosów i natchnień. Jeśli chcesz mieć pewność, że to, co słyszysz i kontemplujesz, pochodzi od Boga – módl się po prostu słowami Biblii. Kościół jest pewny tego, że Bóg zostawił mu zarówno swoje Ciało, jak i swoje Słowo. Jezus w Eucharystii żyje, a w Ewangelii mówi. Zbliż się do Ewangelii, tak jak do Eucharystii; możesz nieustannie łączyć się ze Słowem, ono się nigdy nie wyczerpie, „żywe bowiem jest słowo Boże” (Hbr 4,12). Modlitwa chrześcijanina powinna więc być przede wszystkim modlitwą ewangeliczną. Przypatrz się swojej modlitwie i zobacz, ile jest w niej prawdziwego, ewangelicznego słowa Boga. Zmierz proporcje między własnym gadaniem na modlitwie a słuchaniem Bożego słowa. Jeśli tylko ty sam mówisz, a nie słuchasz Bożego słowa, to twoja modlitwa jest tak naprawdę adorowaniem samego siebie. Ucz się modlić z Biblią w ręku i w pierwszym etapie biblijnej modlitwy pamiętaj o dwóch ważnych zasadach.

Najpierw po prostu regularnie czytaj

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

W czasie Roku Świętego 2025 nie będzie specjalnego wystawienia Całunu Turyńskiego

W czasie Roku Świętego nie będzie specjalnego wystawienia Całunu Turyńskiego. Zorganizowane zostaną jednak przy nim specjalne czuwania przeznaczone dla młodzieży. Jubileuszową inicjatywę zapowiedział metropolita Turynu, abp Roberto Repole.

- Chcemy, aby odkrywanie na nowo Całunu, niemego świadka śmierci i zmartwychwstania Jezusa stało się dla młodzieży drogą do poznawania Kościoła i odnajdywania w nim swojego miejsca - powiedział abp Repole na konferencji prasowej prezentującej jubileuszowe wydarzenia. Hierarcha podkreślił, że archidiecezja zamierza w tym celu wykorzystać najnowsze środki przekazu, które są codziennością młodego pokolenia. Przy katedrze, w której przechowywany jest Całun Turyński powstanie ogromny namiot multimedialny przybliżający historię i przesłanie tej bezcennej relikwii napisanej ciałem Jezusa. W przygotowanie prezentacji bezpośrednio zaangażowana jest młodzież, związana m.in. z Fundacją bł. Carla Acutisa, który opatrznościowo potrafił wykorzystywać internet do ewangelizacji.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję