Diecezja drohiczyńska cząstką Kościoła Chrystusowego

Jezus w rozmowie z Nikodemem z naciskiem podkreśla, że aby pokonać śmierć, „trzeba (...) się powtórnie narodzić” (J 3,7). Nowe narodziny człowieka nie są narodzinami z ciała, lecz z wody i z Ducha (por. J 3,6). Narodzenie z wody i Ducha dokonuje się przez chrzest, który wprowadza człowieka do wspólnoty Kościoła. Jezus buduje ją już podczas swojego ziemskiego życia, a także po swojej śmierci. Żegnając się ze swymi uczniami, zmartwychwstały Chrystus przekazuje im ostatni rozkaz: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 18-20). Tak powstała wspólnota Kościoła, której budowniczym i kamieniem węgielnym jest Chrystus.

Cząstką Kościoła Chrystusowego jest diecezja drohiczyńska. 25 lat temu, 5 czerwca 1991 r., św. Jan Paweł II w czasie wizyty w Białymstoku powołał diecezje białostocką i drohiczyńską do istnienia. Powołanie dwóch diecezji zapisał w dokumencie, zwanym „Metryką narodzin diecezji białostockiej i drohiczyńskiej”. W jego fragmencie czytamy: „ [ustanawiam – przyp. red.] diecezję drohiczyńską – ze stolicą w Drohiczynie – obejmującą teren tej części diecezji pińskiej, który znajduje się w obecnych granicach Rzeczpospolitej Polskiej”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Jubileusz naszej diecezji przeżywamy w Roku Miłosierdzia Bożego, który został ogłoszony przez papieża Franciszka. Na pamiątkę wizyty św. Jana Pawła II w Drohiczynie – w miejscu lądowania helikoptera z Ojcem Świętym – poświęcamy dzisiaj kaplicę-pomnik z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego.

Zwracam się do wszystkich z zachętą do świętowania w tych dniach jubileuszu w swoich parafiach, zaś 10 czerwca, w najbliższy piątek, zapraszam na spotkanie w Drohiczynie już od godz. 15, by następnie uczestniczyć w Eucharystii o godz. 18 pod przewodnictwem abp. Celestino Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce. W tym dniu będzie celebrowana i przeżywana główna uroczystość jubileuszowa diecezji, wspomnienie 17. rocznicy wizyty św. Jana Pawła II w Drohiczynie i tradycyjnie obchodzony Dzień Podlasia.

Dzieląc się jubileuszową radością, z serca błogosławię wszystkim diecezjanom i zanoszę do Boga modlitwę, wpisującą się w jubileusz 25-lecia naszej diecezji:

„Boże, Ojcze miłosierny! Przyjmij nasze dziękczynienie za powołanie przez św. Jana Pawła II diecezji drohiczyńskiej. W roku jubileuszowym 25-lecia jej istnienia uznajemy powstanie naszej wspólnoty za dar Twojej Opatrzności. W duchu wdzięczności pokornie Cię prosimy: otaczaj przemożną opieką jej teraźniejszość i przyszłość.

Reklama

Przyjmij do swej chwały pasterzy i wiernych, którzy odeszli już z tego świata. Wspieraj obfitą łaską posługę biskupów, kapłanów i osób konsekrowanych. Daj siłę i światło alumnom, powołanym do Twojej służby. Ogarnij swoją ojcowską troską wszystkie rodziny, osoby samotne, chore, duchowo zagubione i bezradne. Spraw, aby nasza wspólnota diecezjalna stała się Twoją winnicą, przynoszącą dobre owoce życia chrześcijańskiego. Niech panują w niej pokój, sprawiedliwość, jedność i miłosierdzie. Wskaż nam, obdarowanym wielką łaską chrztu świętego, drogę nawrócenia i odnowy, aby każdy szanował godność swoją i drugiego człowieka, troszczył się o dobro wspólne i krzewił miłość ojczyzny.

Boże w Trójcy Jedyny! Za wstawiennictwem Maryi, Matki Kościoła, Patronki naszej diecezji, wołamy do Ciebie: wysłuchaj naszą modlitwę i prowadź nas do Twego królestwa. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen”.

Wypowiadając słowa modlitwy dziękczynno-błagalnej, z serca wszystkim błogosławię w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Znak krzyża, czyniony z wiarą, jest wyznaniem wiary w Boga w Trójcy Świętej Jedynego. To wyznanie wiary jest także nawiązaniem do szczególnie ważnego momentu w naszym życiu, jakim jest chrzest święty. To w imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego zostaliśmy uwolnieni od grzechu pierworodnego i włączeni do zbawczej społeczności Kościoła. To w imię Trójcy Świętej dokonują się w nas inne znaki sakramentalne. Kościół jest ludem zjednoczonym jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego, czyli wspólnotą zgromadzoną w imię Trójcy Świętej (św. Cyprian, „De oratione dominica”). Od dawien dawna, w naszej polskiej i katolickiej obrzędowości znakiem krzyża czynionym na naszym ciele i związanym z tymi słowami rozpoczynane były czynności dnia codziennego oraz nadzwyczajne uroczystości, takie jak błogosławieństwo dziecka wstępującego na nową drogę życiową lub udającego się w daleką, niebezpieczną podróż. Rolnik pracujący w polu, matka piekąca chleb czy rozkrawająca bochenek chleba, sportowiec podejmujący próbę osiągnięcia dobrego wyniku, uczeń stający do ważnego egzaminu czy ktoś rozpoczynający podróż samochodem i budzący w sobie intencję szczęśliwej drogi – czynią ten właśnie znak i wypowiadają te słowa. Bóg w Trójcy Świętej Jedyny zaprasza nas do wędrówki ku zbawieniu, którym jest On sam. Wędrówka ta stała się możliwa przez dzieło dokonane przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela i trwa w świętym Kościele katolickim. Dziś, w uroczystość Trójcy Świętej, znakiem krzyża i wyznaniem wiary w Boga w Trójcy Świętej Jedynego rozpoczynamy naszą wspólną wędrówkę we wspólnocie naszej archidiecezji, która jest cząstką nowego narodu wybranego. Z woli Ojca Świętego Franciszka będziemy wspólnie realizować nasze życiowe powołania, które mają nas zbliżyć do Pana Boga i do drugiego człowieka. Papież Franciszek zaleca, aby wędrówka biskupa z wiernymi miała szczególny charakter: [niech pasterz] „niekiedy stanie z przodu, aby wskazać drogę i podtrzymać nadzieje ludu, innym razem zwyczajnie stanie pośród wszystkich ze swą prostą i miłosierną bliskością, a w pewnych okolicznościach powinien iść za ludem, aby pomóc tym, którzy zostali z tyłu” („Evangelii Gaudium” n. 31). Przed tym pielgrzymim trudem chciałbym, jako pasterz posługujący w Archidiecezji Przemyskiej, naznaczyć was wszystkich znakiem Krzyża Świętego i zachęcić do wspólnego pielgrzymiego trudu. Do udzielania błogosławieństwa zachęca nas autor natchniony: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem” (Lb 6, 24-26). Chrystus wiele razy błogosławił ludzi, między innymi dzieci, a rozstając się z apostołami, „wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” (Łk 24, 50-51). W dzisiejszym świecie, tak skomplikowanym, pełnym rażących niesprawiedliwości i krzywd, niezmiernie aktualne są słowa św. Piotra Apostoła: „Nie oddawajcie złym za złe ani złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie zaś błogosławcie. Do tego jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo” (1 P 3, 9). Z serca błogosławię i dziękuję księdzu arcybiskupowi Józefowi za przykład umiłowania spraw Bożych i Kościoła katolickiego, zarówno w wymiarze diecezjalnym jak i powszechnym. Niech Boże błogosławieństwo spocznie w gorliwym sercu księdza biskupa Stanisława i umocni go w trudzie pasterskiego posługiwania. Z serca błogosławię kapłanom diecezjalnym i zakonnym – tym, którzy tak często mają okazję przekazywać wiarę w tajemnicę Trójcy Świętej, czyniąc znak krzyża nad wiernymi. Proszę Was o wierne realizowanie swego powołania kapłańskiego, na wzór świętych kapłanów naszej archidiecezji – św. Jana z Dukli, św. Andrzeja Boboli, św. Józefa Sebastiana, bł. ks. Jana Balickiego, bł. ks. Bronisława Markiewicza, błogosławionych Augusta i Michała Czartoryskich. Wzorem naszych świętych, błogosławionych i świątobliwych odczytujmy znaki czasu. Bądźcie głosicielami Słowa Bożego, wytrwałymi szafarzami sakramentów świętych, animatorami różnych, ożywiających wiarę w naszych parafiach grup duszpasterskich. Alumnom naszego Wyższego Seminarium błogosławię, życząc wzrostu duchowego w wędrówce ku realizacji powołania kapłańskiego. Razem z Wami będziemy modlić się o to, by nie brakowało waszych następców w seminaryjnych ławach. Niech będą błogosławione wszystkie osoby życia konsekrowanego, realizujące swój charyzmat i służące w ten sposób Bogu i ludziom przez trwanie w modlitwie i w pełnieniu codziennej, szarej służby Panu Bogu i ludziom. Błogosławieństwo Boże niech spocznie na wszystkich rodzinach archidiecezji. Niech owocem tego błogosławieństwa będzie miłość, wierność i uczciwość małżeńska oraz trwanie w sakramentalnym związku. Oby w naszych rodzinach nie było bolesnych napięć, rozdarcia, bezrobocia, alkoholizmu i innych nieszczęść. Modlę się i Was do tej modlitwy zachęcam, by nie pustoszały piękne polskie domy, a młodzi we własnej Ojczyźnie mogli realizować swoje marzenia i budować jej przyszłość. Niech rodziny naszej archidiecezji jednoczą się we wspólnym wysiłku budowania w każdej rodzinie Kościoła domowego. Znak Krzyża Świętego wyciśnięty w sercach dzieci i młodzieży niech będzie powtarzany na ich czołach przez rodziców. Dzieciom i młodzieży życzę bezpiecznego wzrostu w łasce u Boga i u ludzi (por. Łk 2, 52). Zapraszam Was do wędrówki drogami wiary. Szczególne pozdrowienie kieruję ku młodym ludziom, którzy w najbliższym czasie wejdą w czas swojej dojrzałości. Serdecznie zapraszam Was do włączenia się do grup duszpasterskich – Ruchu Światło-Życie, Ruchu Apostolstwa Młodzieży, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Szkolnych Kół „Caritas”. Nie bójcie się pójść za głosem powołania kapłańskiego lub zakonnego. Czeka na Was Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu i różne nowicjaty zakonne. Z pokornym błogosławieństwem pochylam się nad bezrobotnymi, chorymi, cierpiącymi duchowo i fizycznie. Jesteście tak blisko Chrystusowego Krzyża. Proszę Was, ofiarujcie Wasze cierpienie i poczucie osamotnienia w intencji zbawienia nas wszystkich. Mimo geograficznej odległości błogosławię tym, których konieczność życiowa zmusiła do opuszczenia Ojczyzny i pobytu na emigracji. Czujcie się potrzebni dla swoich rodzin i dla Kościoła w archidiecezji. Dobry Bóg niech ustrzeże Was od utraty wiary i powróci do domu rodzinnego. Boże błogosławieństwo niech dotknie łaską nawrócenia tych wszystkich, którzy obecnie są oddaleni od Pana Boga i Jego Kościoła. Dobry Łotr, patron naszej archidiecezji, niech wyprosi nam wszystkim łaskę nawrócenia. Przyjmując błogosławieństwo w imię Trójcy Świętej, idźmy razem i wytrwale ku Bogu, który jest miłością. Do życia w doskonałości zachęca nas Tajemnica Trójcy Świętej, „bo zawiera ona, w Ojcu i Synu, i Duchu Świętym, nieskończoność w wiekuistym, piękno w obrazie, radość życia w darze” (św. Hilary, „O Trójcy Świętej”). Boże, w Trójcy Świętej jedyny! „W Ciebie wierzę, Tobie ufam, Ciebie miłuję i uwielbiam, o błogosławiona Trójco. Niech będzie błogosławiony Bóg, Jedyny w Trójcy Świętej, który stworzył świat i nim rządzi: Jemu chwała teraz i na wieki. Chwała Tobie, Przenajświętsza Trójco. Ty nas obdarzasz miłosierdziem i odkupieniem”. „Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę, uznawali wieczną chwałę Trójcy i uwielbiali jedność Osób Bożych w potędze ich działania; niech zabłyśnie nad nami dar Twojego Zbawienia i wlej w nasze serca nowe tchnienie Twojej miłości”. W naszej wspólnej wędrówce prośmy o pomoc Maryję, poznającą w scenie Zwiastowania tajemnicę Trójcy Przenajświętszej: „Bądź pozdrowiona, Córko Boga Ojca, bądź pozdrowiona, Matko Syna Bożego, bądź pozdrowiona, Oblubienico Ducha Świętego, Sanktuarium Trójcy Przenajświętszej”.