Reklama

Wszystkie nasze dzienne sprawy

Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a ostatnio coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, jakim darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wakacje emeryta

Dni, tygodnie i miesiące mijają bardzo szybko – za szybko. Dopiero był 1 stycznia, a już minęło niemal 9 miesięcy 2016 r.

Skupię się na codziennym życiu emeryta – normalnym obrazie życia człowieka, który z powodzeniem lub bez budował Polskę Ludową, a potem tę nową – podobno lepszą. Dla wyjaśnienia: nigdy nie byłem członkiem, zwolennikiem ani propagatorem myśli PZPR.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W połowie czerwca, jeszcze przed wakacjami, uczestniczyłem w kolejnym zjeździe koleżeńskim wychowanków naszego technikum z lat 1957-62. Tym razem, dzięki zaangażowaniu naszego kolegi, spotkanie odbyło się w Hajnówce. Byłem bardzo zadowolony z miejsca, bo okazało się, że jako były mieszkaniec Warszawy (z urodzenia) bardzo słabo znam Kurpie i Podlasie. Gdy podróżowałem samochodem z mojego obecnego miejsca zamieszkania (Pomorze) do Hajnówki, miałem okazję zwiedzić wszerz Polskę. Zahaczyłem o takie miejsca, jak: Myszyniec, Kadzidło, Ostrołęka, Łomża, Zambrów, Bielsk Podlaski. Wraz z uczestnikami zjazdu zwiedziliśmy Supraśl, Kruszyniany, Białowieżę, Narewkę. Niestety – frekwencja nie wygląda już tak różowo jak podczas naszego pierwszego zjazdu – w 2012 r. Teraz utworzyła się grupa 13-14 osób, która przyjeżdża regularnie. Pozostałym 8-10 osobom brakuje zdrowia, pieniędzy, a może po prostu chęci. Trudno – tak to bywa w grupach. Ci, co przyjeżdżają, są zadowoleni i wyrażają chęć utrzymywania kontaktów.

Reklama

Wakacje, oczywiście, należały do wnuczek i wnuczków. Pomimo zmęczenia, które czasem przychodzi, cieszymy się, że chcą jeszcze odwiedzać babcię i dziadka. Ich rodzice są zadowoleni, bo dzieci mają dobrą opiekę, a my – radość życia. Oczywiście ta radość często bywa okupiona nerwami (bardziej z mojej strony niż z babci).

Ten sielankowy obraz życia emeryta nie byłby pełny, gdyby nie uwzględnić różnych wizyt lekarskich w przychodni, a co gorsza – w szpitalu, w lipcu. Mam nadzieję, że z Bożą pomocą jeszcze na parę lat mogę liczyć...

Nie w takim stopniu, jak na Bożą pomoc, mogę też chyba liczyć w przyszłości na najstarszą wnuczkę – pochwalę się, że właśnie dostała się na studia na akademii medycznej.

2016-09-21 08:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dusze czyśćcowe zawsze pomogą

Od wielu lat praktykuję modlitwę za dusze czyśćcowe i jestem przekonana o jej niezwykłej skuteczności – mówi s. Agnieszka, franciszkanka

Jak to się zaczęło? Byłam młodą zakonnicą, rozpoczęłam naukę w szkole pielęgniarskiej. Mieszkałam w klasztorze. Pewnej nocy poczułam, że ktoś wszedł do pokoju, ale nikogo nie widziałam. Na pytanie, kim jest, nie otrzymałam od przybysza żadnej odpowiedzi. Wówczas poczułam paraliżujący strach. Gdy zjawa zniknęła, zerwałam się z łóżka, padłam na kolana i zaczęłam się żarliwie modlić. Prosiłam Boga, by nigdy więcej nikt z tamtego świata do mnie nie przychodził, bo zwyczajnie po ludzku się boję. W zamian obiecałam stałą modlitwę za dusze czyśćcowe. Podobnej sytuacji doświadczyłam kilka lat później. Szłam na Mszę św. za zmarłe siostry z naszego zgromadzenia i w pewnej chwili dostrzegłam postać ubraną w stary strój zakonny (sprzed reformy strojów), jak zmierza do kaplicy. Pomyślałam, że przyszła prosić o modlitwę i trzeba jej tę modlitwę dać.
CZYTAJ DALEJ

Jak się zachować kiedy ktoś przy nas umiera?

2025-10-31 08:44

Diecezja Bielsko-Żywiecka

Każda śmierć kliniczna to fascynująca historia czyjegoś powrotu. Człowiek, którego uznano za zmarłego, słyszy modlitwę nad swoim ciałem… i wraca. Jeśli to możliwe — co to mówi o sensie życia, który gubimy w biegu? Każdy z nas kiedyś stanie przy łóżku kogoś, kogo kocha. Ten odcinek pomoże Ci nie bać się tej chwili.

Usłyszysz historię śmierci klinicznej, która odmieniła życie pewnego człowieka, anegdotę o Albercie Einsteinie, który zapomniał, dokąd jedzie, oraz poruszające słowa Woody’ego Allena o braku sensu życia. Zobaczysz też, jak spotkanie kanclerza Konrada Adenauera z Billym Grahamem prowadzi do pytania, które każdy z nas musi sobie kiedyś zadać: Czy wiem, dokąd zmierzam?
CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: Nigdy nie pytaj, komu grają Requiem. Grają je tobie

2025-11-02 20:14

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Archidiecezja Warszawska

Nigdy nie pytaj, komu grają Requiem. Grają je tobie - powiedział podczas homilii arcybiskup Adrian Galbas w Dzień Zaduszny w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Metropolita warszawski przewodniczył procesji żałobnej do krypt, gdzie modlił się przy grobach zmarłych arcybiskupów, biskupów i kapłanów Archidiecezji Warszawskiej, a następnie odprawił Mszę świętą w ich intencji. Podczas liturgii Chór i Orkiestra Polskiej Opery Królewskiej wykonały Requiem Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Publikujemy treść homilii:
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję