Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Dziękczynienie za Rok Miłosierdzia w stargardzkiej kolegiacie

Dobiegł końca czas szczególnej łaski – Rok Miłosierdzia. Przez ten rok byliśmy zaproszeni do pochylania się nad tajemnicą Bożego Miłosierdzia, do jego wychwalania i uwielbiania

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Godzinie Miłosierdzia prosiliśmy o Boże Miłosierdzie dla nas i świata całego. Pielgrzymowaliśmy do kościołów stacyjnych Roku Świętego, w których mogliśmy uzyskać odpust, przechodząc przez Bramę Miłosierdzia i polecając siebie i innych w modlitwie. Zakończony Rok Święty skłania nas do refleksji: ileż on przyniósł łask w życiu Kościoła, naszego narodu, archidiecezji, parafii, naszych rodzin. Ileż łask spłynęło do serca każdego wierzącego, który pragnął napełnić się Bożym Miłosierdziem. Podejmując tę refleksję i widząc oczyma duszy ogrom łask, które spłynęły na nas w tym świętym czasie, serce samo wyrywa się do dziękczynienia za te wielkie dary.

W intencji dziękczynnej za wszelkie łaski Roku Świętego do stargardzkiej kolegiaty pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata 12 listopada br. pielgrzymował abp Andrzej Dzięga. Przeszedłszy przez Bramę Miłosierdzia, uczestniczył w modlitwie wypominkowej za zmarłych. Następnie przewodniczył uroczystościom dziękczynnym za Rok Święty w stargardzkim kościele stacyjnym. Na tę uroczystość licznie przybyli duszpasterze Stargardu i okolicy, pielgrzymi oraz parafianie. Na początku słowo powitania skierował ks. kan. dr Janusz Posadzy. Słowa zaproszenia do wspólnej modlitwy wygłosił Ksiądz Arcybiskup. Homilię zakończył szczególnym posłaniem: „Idź, siostro i bracie, przez dzisiejszy czas, idź przez dzisiejszy świat, idź przez polską ziemię, idź przez ziemię nad Odrą i Bałtykiem i przez ulice Stargardu, przez ścieżki twojego życia, pośród innych ludzi; idź z imieniem Maryi na ustach i w sercu, idź Bożą drogą. Jesteś misjonarzem miłosierdzia. Jesteś wysłannikiem Maryi. Idź jako człowiek Bożego Ducha i niech także przez ciebie dobry Bóg nieustannie odnawia oblicze tej ziemi”.

W czasie ofiarowania zostały złożone dary przygotowane w czasie Roku Miłosierdzia według uczynków miłosierdzia względem ciała, m.in. zostały przyniesione kartki świąteczne wykonane przez dyrektora i młodzież II Liceum Ogólnokształcącego w Stargardzie, które zostaną przekazane do więzienia. Zostały przyniesione również pomoce szkolne i biurowe zebrane przez uczniów szkół podstawowych w Strachocinie i nr 5 w Stargardzie, które przekazane zostały dla dzieci uchodźców i migrantów. W tworzenie dzieł miłosierdzia chętnie włączyły się wspólnoty parafialne Caritas oraz kandydaci do bierzmowania. Po Komunii św. został wystawiony Najświętszy Sakrament, przed którym Ksiądz Arcybiskup dokonał Jubileuszowego aktu przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. Uroczystość dziękczynną zakończyło błogosławieństwo eucharystyczne.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2016-12-01 11:10

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Miłosierdzie ma moc

Niedziela wrocławska 7/2016, str. 1

[ TEMATY ]

Rok Miłosierdzia

CC

Bp Andrzej Siemieniewski w posłudze sakramentu pokuty

Bp Andrzej Siemieniewski w posłudze sakramentu pokuty

W rozmowie z Andreą Torniellim, spisanej w książce pt. „Miłosierdzie to imię Boga”, Ojciec Święty opowiedział o swoim przekonaniu: żyjemy w czasach miłosierdzia. Co to znaczy? – Powinniśmy odwołać się do biblijnej starotestamentowej tradycji, według której imię objawia istotę – wyjaśnia bp Andrzej Siemieniewski. – Objawienie imienia jest więc objawieniem oblicza, wyciągnięciem ręki w geście przyjaźni. Jeśli papież Franciszek mówi, że żyjemy w czasach miłosierdzia, pewnie ma na myśli, że żyjemy w czasach, w których szczególnie często i dużo trzeba mówić o tym, że Pan Bóg jest miłosierny. Głosić tę prawdę wewnątrz Kościoła, aby przypomnieli sobie o niej chrześcijanie i mówić o tym na zewnątrz w ramach odważnej i zdecydowanej ewangelizacji, która sięgnie także do niechrześcijan.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty w Czerwieńsku

2024-04-29 09:23

[ TEMATY ]

Ruch Światło‑Życie

Parafia Czerwieńsk

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty

Waldemar Napora

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Ruch Światło-Życie w ramach jubileuszu 50-lecia istnienia w diecezji zaprosił byłych oazowiczów na spotkanie w ramach Jubileuszowego Dnia Wspólnoty.

Jedno z kilku takich zaplanowanych spotkań odbyło się 27 kwietnia w parafii pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku. Rozpoczęło się Mszą św. w kościele parafialnym pod przewodnictwem ks. Jana Pawlaka, wieloletniego uczestnika i moderatora Ruchu. Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła. Przybyły także rodziny zainteresowane formacją w grupach oazowych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję