Reklama

Niedziela Legnicka

XI Karkonoska Integracyjna Wigilia Literacka

Gwiazdka na każdy dzień

Niedziela legnicka 52/2016, str. 7

[ TEMATY ]

wigilia

spotkanie opłatkowe

Archiwum Stowarzyszenia

Uczestnicy literackiej wigilii raczyli się także duchową strawą

Uczestnicy literackiej wigilii raczyli się także duchową strawą

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jakie hasło przyświecało tegorocznemu turniejowi poetyckiemu, który tradycyjnie ogłaszany jest na każdej wigilii literackiej, organizowanej przez Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze-Jagniątkowie, przy współudziale Stowarzyszenia „W Cieniu Lipy Czarnoleskiej”.

Boże Narodzenie jest czasem serdeczności, życzeń, prezentów, ale hasło turnieju zachęcało, by zastanowić się czy gwiazdkowe nastroje można tworzyć każdego dnia. Na uczestników spotkania w Hali Rajskiej czekał w willi Noblisty wigilijny stół, a ustrojona wysoka choinka tworzyła świąteczny nastrój. Zebranych powitały: kierująca tą muzealną instytucją Izabela Zaprucka oraz Janina Lozer – pełnomocnik wspomnianego stowarzyszenia. Wśród zebranych przeważali ludzie pióra. Z Poznania przyjechał prof. Zdzisław Wąsik, znakomity językoznawca, był również znany jeleniogórski fotografik Zbigniew Adamski. Do uczestników dołączyła też przedstawicielka Rady Miejskiej w Jeleniej Górze Anna Ragiel, przewodnicząca Komisji Oświaty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Po ogłoszeniu zasad turnieju, głos zabrała Grażyna Domagalska, zapowiadając prezentację zawartości jej trzeciego zbioru poetyckiego „Odnalezione w czasie”. Wiersze autorki czytały Urszula Musielak oraz Danuta Mysłek, które wydobyły wszystkie odcienie znaczeń tego pięknie opracowanego graficznie przez Zofię Prysłopską tomiku.

Reklama

Drugą część programu wypełniło wystąpienie ks. prof. Tadeusza Fitycha, poświęcone bł. ks. Gerhardowi Hirschfelderowi. Temu niezwykłemu kapłanowi przyszło pełnić swoje powołanie w czasie dwóch totalitaryzmów: hitlerowskiego i komunistycznego. Jedna z jego wychowanek, siostra szensztacka M.D Fiedler, wyraziła się, że „niósł światło Ewangelii (…) z odwagą i wytrwałością, pewny obecności Boga, który był jego schronieniem w każdym napotykanym niebezpieczeństwie”. Wystąpienie ks. Fitycha miało znaczący tytuł: „Budowniczy Europy – Święci nigdy nie wychodzą z mody”.

Jakby kontynuacją wątku podjętego przez ks. prof. Fitycha było gwiazdkowe przesłanie ks. dr. Józefa Steca, który skupił się na miłości, wypływającej z Ewangelii. Na co dzień zbyt mało przekazujemy sobie wzajemnie znaków tych najgłębszych uczuć. One budują więzi, wzmacniają samopoczucie, wywołują dobre nastroje. Człowiek jest w pełni człowiekiem jeśli potrafi dzielić się tym, co ma najlepsze. Samo gromadzenie dóbr nie zapewni szczęścia. Jak mówi św. Paweł, większa jest radość z dawania, niż brania. Ks. Józef przywołał przykład Julity Zapruckiej, która wraz z pracownikami Muzeum przygotowuje wigilię literacką i szeroko otwiera drzwi osobom niepełnosprawnym. Piękne wnętrze, architektura, obrazy, eksponaty, poczęstunek wzbogacony wypiekami, które przywożą co roku literatki spod znaku Lipy Czarnoleskiej, to wszystko jest znakiem miłości i szacunku dla osób, którym los odebrał szansę na zdrowie, wykształcenie i błyskotliwe kariery.

A potem przyszedł czas na składanie życzeń. Kolejnym punktem programu był monodram poświęcony Gerhartowi Hauptmannowi, przygotowany i wygłoszony przez Mieczysławę Kłos Kuligowską. Obrazy jej niepełnosprawnej córki Kseni dopełniały świątecznego wystroju Hali Rajskiej.

Reklama

Kiedy trwała degustacja poczęstunku, jurorzy (Alfreda Dziedzic, Janina Lozer i Ewa Milińska) ocenili turniejowe prace. I nagrodę w turnieju poetyckim Jury przyznało Ewie Olszewskiej z Opola, II – Danielowi Daniliszynowi, a III – Danucie Mysłek. Wyróżnienia przypadły w udziale Teresie Anacko, założycielce i opiekunce klubu literackiego „W Cieniu Lipki”, działającego przy jeleniogórskich Warsztatach Terapii Zajęciowej, oraz uczestniczce tych Warsztatów Marcie Schoeder. Również laureat II nagrody jest członkiem klubu.

Po wręczeniu nagród laureatom i upominków jurorom, ufundowanych przez Muzeum, część zmotoryzowanych uczestników opłatkowego spotkania przejechała do HOTTURU w Borowicach, by zasiąść do wigilijnego stołu. Do nich dołączyli ci, którym czas nie pozwolił na uczestniczenie w pierwszej, jagniątkowskiej części uroczystości.

Dzięki staraniom autorów i Stowarzyszenia plon turnieju „Gwiazdka na każdy dzień”, poszerzony o utwory tych, którzy nie brali udziału w poetyckich szrankach, a złożą swoje wiersze, ukaże się w wydaniu książkowym.

2016-12-21 09:59

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Częstochowa: wigilia dla ponad 200 bezdomnych w centrum miasta

[ TEMATY ]

wigilia

Ks. Mariusz Frukacz

Ponad 200 osób wzięło udział 24 grudnia w wigilijnym spotkaniu zorganizowanym na Starym Rynku w Częstochowie. Inicjatorem spotkania był ks. Ryszard Umański proboszcz parafii pw. NMP Częstochowskiej w Częstochowie, oraz Rycerze Kolumba.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Medialne konklawe, czyli kandydaci na papieża

2025-04-29 20:53

[ TEMATY ]

konklawe

Vatican Media

Dziennikarze, a nawet watykaniści specjalizujący się w tematyce Stolicy Apostolskiej jeszcze za życia papieża Franciszka rozpoczęli medialne konklawe, typując kandydatów na jego następcę. Ci, którzy nakładają na wybór papieża pewien schemat polityczny, zwykle błądzą w swoich prognozach. Kiedy szukają kandydata według klucza: konserwatysta, liberał, progresista, ich przewidywania niemal zawsze kończą się niepowodzeniem. Kardynałowie kierują się zupełnie innymi kryteriami. W tym przypadku - kryteriami aktualnych potrzeb Kościoła roku 2025.

Poza tym konklawe, co zobaczymy w czasie bezpośrednich transmisji z jego rozpoczęcia 7 maja, jest w dużej mierze aktem liturgicznym. Kardynałowie większą część czasu konklawe spędzają nie na głosowaniach, tylko na modlitwie. Na samym jego początku przyzywają Ducha Świętego - i to jest kluczowy moment tego wydarzenia, bo - jak wierzymy - otwierają się na działanie Boga, którego wyrazem ma być ich głosowanie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję