Reklama

Oko w oko

Korzenie obecnej elity Warszawy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Naprawianie Polski dzieje się na naszych oczach. Widać jasno, jak wielki jest opór tych, którzy nie mogą uwierzyć i pogodzić się, że wszelkie zło, przekręty, machloje, kradzieże zawsze wychodzą na wierzch i trzeba za nie brać odpowiedzialność. Jerzy Kasprzycki w swoich 5 tomach cyklu „Korzenie miasta. Warszawskie pożegnania” opisuje również tzw. „szemraną Warszawę”, czyli ludzi z pogranicza prawa, różnych kombinatorów, złodziei, cwaniaków, ale zawsze podkreśla, że przed wojną ci ludzie mieli poczucie swoistego honoru, patriotyzmu, a po wojnie przyszli nowi i wszystko się zmieniło. W książkach Kasprzyckiego możemy znaleźć opisy kolejnych ulic Warszawy, ocalałych kamienic przedwojennej Marszałkowskiej, Mokotowskiej, ścisłego centrum i innych ekskluzywnych dzielnic, jak Mokotów, Żoliborz, Saska Kępa, i pada jedno krótkie określenie – „po wojnie zamieszkali tu funki i półfunki”. I właśnie te „funki i półfunki” z czasem uwłaszczyli się, czyli przejęli całą starą, najpiękniejszą Warszawę. Dzisiaj mieszkają tam już kolejne ich pokolenia, nazywają siebie demokratami, pozakładali księgi wieczyste i tworzą nową elitę stolicy! Bo przecież miasto to ludzie, mieszkańcy świadczą o jego obliczu, charakterze, dokonywanych wyborach, zachowaniach, sposobie myślenia i działania. Wystarczyłoby przejść się po najbardziej elitarnych ulicach i pytać, kim są ci ludzie, jakie mają pochodzenie, profesje i wreszcie – jak stali się właścicielami tych domów, mieszkań, placów, ogrodów? To dawałoby najlepsze wyjaśnienie tła obecnej sytuacji w Warszawie. Dlaczego nie rzucili się na gomułkowskie i gierkowskie mieszkania, tylko rozdzielili między siebie tę „burżuazyjną, kapitalistyczną Warszawę”, której byli ideologicznymi, zapiekłymi wrogami przez całe dziesięciolecia, począwszy od zakończenia wojny?

Mój dziadek, Stanisław Czerniakowski, który wywodził się z ziemiaństwa i od pokoleń był związany z Warszawą, nie mógł się pogodzić z tym, co się działo po wojnie, ze skutkami tzw. awansu społecznego. Ciągle powtarzał: – To wszystko przyszło ze Wschodu, kłamstwo, złodziejstwo, pijaństwo, niszczenie prawowitych właścicieli, to musi kiedyś upaść, prawda zwycięży, bo Polska zwycięży. Czasami pełen rozpaczy, kiedy zabierali im dosłownie wszystko, aresztowali, brał swoją srebrną laseczkę i mówił, że idzie w świat. Wtedy ja, mała dziewczynka, płakałam, chwytałam dziadka za buty i wołałam: – Nie chodź w świat! Bardzo go kochałam, opowiadał mi baśnie, historie królów polskich i dzieje naszego narodu, był mądrym, prawym człowiekiem, przedwojennym ławnikiem, cenionym w rodzinie i wśród obcych, licznych warszawiaków, znajdujących schronienie i opiekę w domu dziadków w czasie wojny i Powstania Warszawskiego. Pamiętam to z dzieciństwa, z lat 60. ubiegłego wieku. Wydawało się, że już wtedy komuna zelżała, a ona tylko stawała się coraz bardziej butna i pewna swojej władzy, bezkarności, zniewalając naród i niszcząc Polskę.

Dzisiaj wszyscy powinniśmy wspierać naprawę Rzeczypospolitej, którą prowadzi obecny rząd. Wzmocnił nas, pobudził ducha polskiego narodu amerykański prezydent Donald Trump, cały dyletancki świat dowiedział się o pięknej, dumnej Polsce. Czy potrafimy właściwie to wykorzystać i staniemy się na miarę słów, które padły 6 lipca 2017r. na placu Krasińskich w Warszawie, w tle spiżowych Powstańców Warszawy, tych, którzy ukochali Polskę ponad własne życie...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2017-07-19 10:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy słucham głosu Pana?

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Agata Kowalska

Rozważania do Ewangelii J 10, 27-30.

Niedziela, 11 maja. Czwarta Niedziela Wielkanocna
CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio ze wschodu. Św. Leopold Mandić

[ TEMATY ]

święci

en.wikipedia.org

Leopold Mandić

Leopold Mandić

W jednej epoce żyło dwóch spowiedników, a obaj należeli do tego samego zakonu – byli kapucynami. Klasztory, w których mieszkali, znajdowały się w tym samym kraju. Jeden zakonnik był ostry jak skalpel przecinający wrzody, drugi – łagodny jak balsam wylewany na rany. Ten ostatni odprawiał ciężkie pokuty za swych penitentów i skarżył się, że nie jest tak miłosierny, jak powinien być uczeń Jezusa.

Gdy pierwszy umiał odprawić od konfesjonału i odmówić rozgrzeszenia, a nawet krzyczeć na penitentów, drugi był zdolny tylko do jednego – do okazywania miłosierdzia. Jednym z nich jest Ojciec Pio, drugim – Leopold Mandić. Obaj mieli ten sam charyzmat rozpoznawania dusz, to samo powołanie do wprowadzania ludzi na ścieżkę nawrócenia, ale ich metody były zupełnie inne. Jakby Jezus, w imieniu którego obaj udzielali rozgrzeszenia, był różny. Zbawiciel bez cienia litości traktował faryzeuszów i potrafił biczem uczynionym ze sznurów bić handlarzy rozstawiających stragany w świątyni jerozolimskiej. Jednocześnie bezwarunkowo przebaczył celnikowi Mateuszowi, zapomniał też grzechy Marii Magdalenie, wprowadził do nieba łotra, który razem z Nim konał w męczarniach na krzyżu. Dwie Jezusowe drogi. Bywało, że pierwszą szedł znany nam Francesco Forgione z San Giovanni Rotondo. Drugi – Leopold Mandić z Padwy – nigdy nie postawił na niej swej stopy.
CZYTAJ DALEJ

Pielgrzymka pod znakiem pożegnania papieża Franciszka

2025-05-11 23:30

Danuta Niemiec

Turyn- kompleks ks. Bosko

Turyn- kompleks ks. Bosko

W dniu wyjazdu pielgrzymów dotarła smutna i poruszająca wiadomość – do Domu Ojca odszedł papież Franciszek. Śmierć Ojca Świętego wstrząsnęła całym światem, a dla uczestników pielgrzymki stała się przełomowym momentem. Konieczna była zmiana pierwotnego planu, aby móc wziąć udział w uroczystościach pogrzebowych w Watykanie. Pielgrzymi jednogłośnie zdecydowali, że chcą osobiście pożegnać Papieża – człowieka, którego prostota, miłosierdzie i oddanie Ewangelii inspirowały miliony wiernych.

W czasie dziewięciodniowego pobytu we Włoszech pielgrzymi odwiedzili Padwę, Sirmione, urokliwe średniowieczne, miasteczko nad Jeziorem Garda, Montechiari-Fontanelle, gdzie znajduje się Sanktuarium Rosa Mystica – Matki Kościoła, miejsce objawień maryjnych (kościół jubileuszowy), Mediolan, Turyn, malowniczą Pizę, Sienę, jedno z najpiękniejszych średniowiecznych miast Europy. Pielgrzymi zwiedzili Kościół św. Dominika z relikwiami św. Katarzyny Sieneńskiej – patronki Europy. Na drodze pielgrzymowania znalazła się również piękna Wenecja. Najważniejszym punktem pielgrzymki stał się jednak dwudniowy pobyt w Rzymie. Pielgrzymi z Nienadówki wzięli udział w uroczystościach pogrzebowych papieża Franciszka. Dla wielu uczestników była to chwila głębokiego wzruszenia, modlitwy i jedności z całym Kościołem. Osobiste pożegnanie Ojca Świętego pozostanie w ich sercach na zawsze jako niezatarte wspomnienie. W drodze powrotnej pielgrzymi zatrzymali się w Wiedniu, na Wzgórzu Kahlenberg.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję