Reklama

Niedziela Przemyska

Gwiazda Afganistanu dla Maryi

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. Zbigniew Suchy: – Opowiadał mi Pan o doświadczeniu opieki Matki Bożej na misji wojskowej w Afganistanie, proszę podzielić się tą refleksją także z czytelnikami „Niedzieli”. Wiedza o niebezpiecznym doświadczeniu żołnierza i jego bliskich na misji w dalekim, obcym kulturowo kraju nie jest powszechnie znana.

Reklama

Żołnierz: – Kiedy wyjeżdżałem na misję, byłem zapewniany przez rodzinę, sąsiadów, księdza proboszcza, że kiedy tam będę, oni przez te pół roku będą się za mnie modlić przy figurze Matki Bożej w parafii pw. Świętej Trójcy. Kiedy dzwoniłem do domu, rodzice mówili, że sąsiedzi i parafianie mnie pozdrawiają i że modlą się, żebym wrócił cały i zdrowy. Kiedyś zadzwoniłem do ks. Stanisława Zarycha. Powiedział mi, żebym się trzymał i żebym dawał świadectwo wiary katolickiej w tym islamskim kraju. Czułem, że naprawdę jestem na misji i że mam mocne wsparcie modlitewne. Jeżeli coś złego się działo, to zawsze obok. Przez te pół roku, kiedy działałem w zgrupowaniu bojowym, mimo że wokół spadały rakiety i trwał ostrzał, mój pluton zawsze wychodził z tego bez szwanku. Zawsze udawało nam się przejechać trudny teren bez ofiar. A ryzyko było ogromne. Uczestniczyłem w dwóch konwojach, które bardzo często natrafiały na miny i udało nam się ich uniknąć.
Jeden z ataków rakietowych zniszczył nam zupełnie kaplicę, w której przez całą misję służyłem do Mszy św. Było to tydzień po Triduum Paschalnym. Pod ołtarzem był Boży grób, który zbudowaliśmy z kolegą. Rakiety spadły centralnie na ołtarz, niszcząc go doszczętnie. Figura Matki Bożej także została uszkodzona. Obok kaplicy była kafejka internetowa. Był to czas obiadowy, więc ludzie mieli chwilę, aby przyjść tam i zadzwonić do domu, porozmawiać z bliskimi. Gdyby rakiety spadły jakieś 20 m dalej, zginęłoby bardzo wielu ludzi. Myślę więc, że to był cud, że rakiety spadły na ołtarz, a nie kawałek dalej. Miałem wtedy służbę. Stałem na zewnątrz, kiedy rozległ się charakterystyczny odgłos nadlatujących pocisków. Tego dźwięku nie zapomnę do końca życia. Zdążyłem tylko złapać za telefon i zaalarmować kolegów. Kilka godzin później byłbym na Mszy św. w tym kościele. Kiedy wróciłem do Polski, i kiedy po dłuższym namyśle zrozumiałem, jak wiele miałem szczęścia, postanowiłem oddać Matce Bożej mój medal – Gwiazdę Afganistanu – jako wotum dziękczynne. To odznaczenie otrzymałem od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za nienaganną służbę na misji. Jest ono dzisiaj przy ołtarzu w parafii Świętej Trójcy.
Jeden z kolegów, którego uważałem za ateistę, zwierzył mi się, pokazując rozdarte zdjęcie Matki Bożej Ostrobramskiej. Kiedy wraz z innymi żołnierzami jechał opancerzonym transporterem, wybuchł pod nimi potężny ładunek. Transporter został zniszczony, ale nikomu w środku nic się nie stało. Kiedy kolega wrócił z patrolu, wyciągnął spod kamizelki swój portfel, w którym nosił zdjęcie Matki Bożej Ostrobramskiej, i zauważył, że zdjęcie jest rozdarte. Odebrał to jako znak, że Matka Boża wzięła na siebie cały impet tego uderzenia.

– Czy ta ekstremalna sytuacja, w której znajdują się żołnierze podczas misji, ma wpływ na ich doświadczenie wiary?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Sądzę, że wiele zależy od tego, czy człowiek wyniósł wiarę z domu. Jeżeli wiara była już w nim zakorzeniona, to z pewnością to trudne doświadczenie umacniało jego relację z Bogiem. Mimo tego że niektórzy z moich kolegów nie chodzili do kościoła, to wierzyli w Boga. Kiedy czyniłem znak krzyża za każdym razem, gdy opuszczaliśmy bazę, oni też to robili.

– Jaka jest rola kapelanów na misji wojskowej?

– Kapelan odprawiał dla nas codziennie Mszę św., na którą przychodzili ci, którzy mogli i mieli czas. Nie mieliśmy tam oczywiście dnia wolnego w niedzielę. Kapelan służył wsparciem, rozmową, sakramentem spowiedzi. Organizował spotkania świąteczne, żebyśmy mieli choć namiastkę tego, co moglibyśmy mieć, gdybyśmy ten czas spędzali w domu, z rodziną. W Afganistanie spędziłem Boże Narodzenie i Wielkanoc.

– Jaki wpływ miał pobyt na misji na relacje żołnierzy z bliskimi?

– Niestety, wiele związków nie wytrzymało tej rozłąki. Z pewnością miał na to wpływ ciągły niepokój, niepewność, strach przed tym, że stanie się coś złego. Obie strony ciężko przeżywają ten czas. Będąc w stanie permanentnego stresu, człowiek staje się nerwowy. Ciężko jest zapanować nad negatywnymi emocjami i łatwiej wpada się w złość. Zespół stresu pourazowego dotyczy nie tylko żołnierzy, którzy są na misji, ale także ich rodzin, i jest w stanie odbić tak mocne piętno na relacjach z najbliższymi, że całkowicie zmienia ich życie. Mimo że utrzymywałem ze swoją dziewczyną kontakt przez cały czas i rozmawialiśmy niemal codziennie, to jednak ta półroczna rozłąka w tak ekstremalnych warunkach miała na nas duży wpływ. Po moim powrocie znacznie częściej zdarzały nam się kłótnie i ostre wymiany zdań. Staliśmy się mniej tolerancyjni wobec swoich zachowań, mniej cierpliwi wobec siebie. Wiem na pewno, że ta misja mnie zmieniła. Myślę, że piętno, jakim zostaliśmy naznaczeni przez tę rozłąkę, już w nas zostanie. Jest inaczej niż było wcześniej, ale wiem, że kocham ją tak samo jak przed misją. Dzisiaj jest już moją żoną.

– Najbliżsi żołnierzy walczących na misjach, którzy nieustannie boją się o bezpieczeństwo tych, których kochają, są z pewnością cichymi bohaterami. Dziękuję, że zgodził się Pan opowiedzieć nam o tych trudnych doświadczeniach i że podzielił się Pan swoim świadectwem wiary w opiekę Matki Bożej.

2017-11-08 11:46

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Uwolnić wolność

Niedziela Ogólnopolska 40/2014, str. 40-41

[ TEMATY ]

wywiad

polityka

Dominik Różański

Prof. Piotr Gliński

Prof. Piotr Gliński

O bierności obywatelskiej Polaków jako skutku kłamstwa założycielskiego III RP z prof. Piotrem Glińskim rozmawia Wiesława Lewandowska

WIESŁAWA LEWANDOWSKA: – Na Uniwersytecie Warszawskim w 25. rocznicę utworzenia pierwszego tzw. niekomunistycznego rządu powołano katedrę im. Tadeusza Mazowieckiego, która ma się zajmować, jak to podkreślono, kształtowaniem postaw prospołecznych. Cóż to może oznaczać?
CZYTAJ DALEJ

Zobowiązujący obraz

2025-05-06 14:43

Niedziela Ogólnopolska 19/2025, str. 26

[ TEMATY ]

homilia

Sr. Amata CSFN

Gdy byłem ze stypendystami „Dzieła Nowego Tysiąclecia” w Murzasichlu, obserwowałem z balkonu interesującą scenę. Obok ośrodka pasło się ok. 300 owiec. Pilnowali je dwaj juhasi, a pomagało im w tym sześć pięknych owczarków górskich. Gdyby to porównać do boiska piłkarskiego, to psy leżałyby w miejscu czterech chorągiewek w narożnikach, a dwa z nich – na zewnętrznych liniach wyznaczających połowę boiska. Studenci próbowali podejść i zrobić sobie zdjęcie z owcami. Zagadywali, uśmiechali się, pokrzykiwali, umizgiwali się do owiec i próbowali je karmić. Te nawet nie spoglądały w ich stronę, były zupełnie obojętne na wymyślne „zaloty” młodzieży. Studenci polowali na ujęcie z przytuloną do nich owcą, patrzącą z nimi prosto w obiektyw. Bezskutecznie. Ja jednak czekałem na powodzenie tych zabiegów. Zgodnie z zasadą pozytywnego myślenia spodziewałem się, że za chwilę na pewno się uda, bo bardzo tego pragnęli. Raz czy drugi któraś z owiec zniecierpliwiona nagabywaniem na króciutką chwilę podnosiła głowę, ale niestety, błyskawicznie wracała do żerowania, tyle że w innym miejscu. Smak trawy był dla niej o wiele ważniejszy niż kariera medialna. W pewnej chwili juhas wstał i w znany wyłącznie góralom sposób, z mocą, gardłowo zakrzyknął: he-ej! W ciągu sekundy wszystkie owce uniosły głowy, spojrzały na niego, a gdy ruszył, poszły za nim, w towarzystwie troskliwych owczarków. Stałem jak osłupiały.
CZYTAJ DALEJ

Oleśnica: Droga Krzyżowa w intencji powstrzymania zabijania nienarodzonych dzieci

2025-05-10 21:48

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

Oleśnica

Zrzut ekranu TV Trwam

Ulicami Oleśnicy przeszła dziś Droga Krzyżowa w intencji powstrzymania zabijania dzieci nienarodzonych. Miejsce nie jest przypadkowe – to w tamtejszym oddziale ginekologicznym zabito dziewięciomiesięcznego Felka. Zebrani modlili się również o nawrócenie Gizeli Jagielskiej, która wykonała tzw. aborcję na chłopcu poprzez wstrzyknięcie mu trucizny w serce - informuje Radio Maryja.

– Przepraszajmy jeszcze raz Boga za wielki grzech, który się i po Polsce rozlał, i w narodach świata się rozlewa – akcentował ks. abp Andrzej Dzięga, arcybiskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję