Reklama

Niedziela Lubelska

Czas łaski

Niedziela lubelska 28/2018, str. VIII

[ TEMATY ]

rekolekcje

krzyż

peregrynacja

Paweł Wysoki

Przy ołtarzu (od lewej): ks. Krzysztof Kwiatkowski, bp Józef Wróbel i ks. Jan Hałasa

Przy ołtarzu (od lewej): ks. Krzysztof Kwiatkowski, bp Józef Wróbel i ks. Jan Hałasa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rekolekcje ewangelizacyjne „Źródło” i peregrynacja kopii Krzyża Trybunalskiego w parafii pw. św. Teodora w Wojciechowie zakończyły się uroczystą Mszą św. sprawowaną pod przewodnictwem bp. Józefa Wróbla. Podczas Eucharystii, w obecności relikwii Drzewa Krzyża, młodzież z Wojciechowa i okolicznych wsi przyjęła sakrament bierzmowania. W historycznym wydarzeniu uczestniczył ks. Krzysztof Kwiatkowski, kanclerz Kurii Metropolitalnej, tamtejszy rodak.

Reklama

– Przeżywając misje, sięgaliśmy do korzeni naszej wiary i dziękowaliśmy za źródło chrzcielne. W czasie ćwiczeń duchowych szukaliśmy odpowiedzi na pytania o sens życia, cierpienie, Bożą miłość. Dzieliliśmy się naszą wiarą z tymi, którzy daleko odeszli od Chrystusa – mówił proboszcz ks. Jan Hałasa. Podczas rekolekcji prowadzonych przez ks. Bartłomieja Zwolińskiego i ekipę świeckich ewangelizatorów wierni gromadzili się w kościele na Mszach św., na słuchaniu Słowa Bożego i świadectw ewangelizatorów. W programie rekolekcyjnych spotkań znalazło się nawet poświęcenie pól, które w tradycji parafii zamieszkiwanych przez rolników ma duże znaczenie i pielęgnowane jest przez kolejne pokolenia. W centrum misyjnych wydarzeń znalazło się powitanie kopii słynącego łaskami Krzyża Trybunalskiego, przy którym wierni przyjęli Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Jak podkreśla Ksiądz Proboszcz, czuwanie przy krzyżu stało się okazją do wdzięczności Bogu za dzieło odkupienia i za Jego wielką miłość, a także do żarliwej prośby o miłosierdzie dla parafii i całego świata. – Był to szczególny czas; wiele osób brało czynny udział w rekolekcyjnych wydarzeniach. Przez cały tydzień parafianie przychodzili do kościoła, aby modlić się, uczestniczyć w Mszy św. i w nabożeństwach okolicznościowych, aby adorować Drzewo Krzyża Świętego. Wielu z nas przeżyło te misje bardzo głęboko, o czym świadczą wpisy do „Księgi Świadectw” – mówił ks. Hałasa. – Pragnę serdecznie podziękować za uczestnictwo w „Źródle”. Dziękuję tym, którzy wspomagali nas w różny sposób, m.in. przyjmując na nocleg ewangelizatorów świeckich, czy dokładając swój dar na rekolekcyjny stół. Wszystkim dziękuję za czytelne świadectwo życia chrześcijańskiego – podkreślał Ksiądz Proboszcz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Na zakończenie peregrynacji młodzież gimnazjalna, przygotowana przez wikarego ks. Krzysztofa Sokołowskiego, przystąpiła do sakramentu bierzmowania. – Przed laty, prosząc o sakrament chrztu dla naszych dzieci, wzięliśmy na siebie obowiązek wychowania ich w wierze. W wypełnieniu tego obowiązku pomagali nam członkowie naszych rodzin, duszpasterze i nauczyciele. Dziś jesteśmy pewni, że nasze dzieci są gotowe samodzielnie prowadzić chrześcijańskie życie. By wytrwały w wierze, prosimy o udzielenie im darów Ducha Świętego – mówili rodzice. Gimnazjaliści, wdzięczni za dar życia i wychowania w wierze, zapewnili wspólnotę parafialną, że dołożą wszelkich starań, by otrzymanych darów nie zmarnować, by z miłością budować i umacniać Kościół Chrystusa na ziemi. – Mam jedno pragnienie, abyście współpracowali z łaską Bożą, by Bóg był zawsze na pierwszym miejscu w waszym życiu – mówił do młodych parafian Ksiądz Proboszcz.

Bp Józef Wróbel, nawiedzając kolejny raz wojciechowską wspólnotę, przypomniał prawdę dotyczącą ofiary krzyżowej, złożonej przez Chrystusa w Wielki Piątek i składanej na ołtarzach świata podczas Mszy św. Podkreślał, że Chrystus jest prawdziwie obecny pośród swoich wiernych poprzez sakramenty i Ewangelię. Zachęcał, by każdy, na wzór Maryi, odnalazł swoje miejsce pod krzyżem i w dziele szerzenia w świecie Dobrej Nowiny. – Bierzmowanie uczy takiego spojrzenia na krzyż, by pod nim trwać, brać go na ramiona i wytrwale kroczyć ku Bogu – podkreślał.

2018-07-10 14:48

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nawiedzenie dobiegło końca

Niedziela sosnowiecka 50/2012, str. 1

[ TEMATY ]

obraz

peregrynacja

Jarosław Ciszek

Obraz „Jezu, ufam Tobie” w drodze do stacji docelowej – parafii św. Siostry Faustyny w Będzinie

Obraz „Jezu, ufam Tobie” w drodze do stacji docelowej – parafii św. Siostry Faustyny w Będzinie

Peregrynacja obrazu „Jezu, ufam Tobie” i relikwii bł. Jana Pawła II już za nami. Nawiedzenie rozpoczęło się 25 marca w sosnowieckiej Matce kościołów, zaś jego kulminacyjny moment nastąpił w niedzielę Chrystusa Króla, 25 listopada

Podczas 8 miesięcy wędrówki święte znaki dzień po dniu nawiedzały kolejne parafie Kościoła sosnowieckiego. Nasza diecezja przeżyła w tym czasie prawdziwe duchowe poruszenie. Dzieci, młodzież, dorośli i starsi wiekiem, wspólnoty, stowarzyszenia, organizacje religijne i społeczne na czele z duszpasterzami parafii, nie szczędząc wysiłku, czasu i zaangażowania włączali się w przygotowania duchowe i materialne, by jak najgodniej przyjąć Króla Miłosierdzia i Jego wielkiego czciciela bł. Jana Pawła II do swoich serc i kościołów.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Maryja wraca do domu. Zakończenie nawiedzenia

2025-04-29 16:01

[ TEMATY ]

Częstochowa

peregrynacja

obraz Matki Bożej

Karol Porwich/Niedziela

Zapraszamy do udziału w uroczystości zakończenia nawiedzenia Maryi w znaku kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej w archidiecezji częstochowskiej, która odbędzie się w piątek 2 maja.

15.15 – czuwanie modlitewne
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję