Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Konsekracja kościoła w Starym Węgorzynku

Uroczyste poświęcenie kościoła i ołtarza zalicza się do najważniejszych aktów liturgicznych. Obrzęd konsekrancji odbył się niedawno w parafii Węgorzyno, gdy Metropolita Szczecińsko-Kamieński poświęcił nowy kościół w Starym Węgorzynku

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Na historyczne dziedzictwo naszych ziem w dużej części składają się wszystkie świątynie, które przypominają o bogatej przeszłości terenów składających się na obecną archidiecezję. Ocalałe po wojnie kościoły przypominają o duchu modlitwy minionych wieków a te, które zostały pieczołowicie odbudowane, świadczą o wierze i miłości do Kościoła. Pięknym przykładem tej prawdy była niedawna uroczystość konsekracji nowego kościoła pw. Chrystusa Króla w Starym Węgorzynku, należącym do parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Węgorzynie.

Historia kościoła

Reklama

„Historia wzniesienia tej pięknej, nowoczesnej w swoim kształcie architektonicznym świątyni jest bardzo niezwykła – mówi Teresa Działoszewska. – Budowę kościoła rozpoczęto w marcu 2017 r. po uzyskaniu pozwolenia na budowę, które wydane zostało przez starostę łobeskiego w dniu 16 grudnia 2016 r. Natomiast 2 sierpnia 2017 r. po wzniesieniu już części murów kościoła, w obecności ks. prał. Józefa Cyrulika, dziekana z Łobza, został uroczyście wmurowany kamień węgielny wraz z dokumentami potwierdzającymi, że inwestorami budowy kościoła filialnego w Starym Węgorzynku są państwo Ludwika Miklaszewska i Henryk Adamus z rodziną oraz Wojciech Adamus i Katarzyna Ksel-Adamus z synem Ignacym, a także Bartosz Adamus z synami Dorianem i Olivierem. Państwo Adamus są właścicielami dużej firmy mającej swoją siedzibę w Starym Węgorzynku. Do tuby włożono również nazwiska pracowników, którzy budowali ten piękny obiekt, inżynierów, robotników budowlanych, rzemieślników i innych, którzy pozostawili tu cząstkę swego serca. Na obelisku, gdzie wmurowany jest kamień, umieszczono napis: „To jest kamień z kaplicy, w której jest grób św. Franciszka z Asyżu. Pomódl się – lecz nie mów Bogu, że masz wielkie troski, powiedz troskom, że masz wielkiego Boga”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Budowa świątyni

W czasie budowy kościoła filialnego pw. Chrystusa Króla w Starym Węgorzynku proboszczami parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Węgorzynie byli: ks. kan. Karol Wójciak – obecny proboszcz parafii pw. św. Jadwigi w Choszcznie oraz obecny proboszcz ks. Andrzej Tychoniec. Zatrzymując na chwilę uwagę na formie świątyni, należy wspomnieć, że została pomyślana jako znak naszych czasów, ale odnoszący się z szacunkiem do tradycji architektury sakralnej, a także kontekstu jej szczególnej lokalizacji przed wsią na wzniesieniu wśród pól. Autorem projektu jest Pracownia Architektoniczna Krystyny Cyrulińskiej ze Szczecina. Figura Chrystusa Króla posadowiona na cokole zaprasza do jej wnętrza, które promieniuje spokojem i harmonią, pomagając w skupieniu i modlitwie. Tak to w tym szczególnym miejscu dla jego mieszkańców w małej wsi Starym Węgorzynku w gminie Węgorzyno w rok i trzy miesiące został zbudowany dzięki rodzinie państwa Adamusów kościół – kończy swą opowieść Teresa Działoszyńska”.

Wyjatkowy dzień

Reklama

Uroczystości konsekracyjne zgromadziły znamienitych gości z abp. Andrzejem Dziegą na czele, dziekanem łobeskim ks. prał. Józefem Cyrulikiem, ks. kan. Karolem Wójciakiem, który rozpoczął dzieło wznoszenia kościoła, kapłanami z dekanatu, władzami samorządowymi, przedstawicielami Bractwa Orderu św. Stanisława BM i dużą rzeszą wiernych. Modlitwa zgromadzonych rozpoczęła się na zewnątrz świątyni, gdzie Księdzu Arcybiskupowi został wręczony klucz do kościoła, który następnie przekazał gospodarzowi miejsca ks. Andrzejowi Tychońcowi. Dopełnieniem bogactwa początkowej części liturgii konsekracji było poświęcenie murów nowo wzniesionej świątyni, po czym wszyscy uroczyście wkroczyli do jej wnętrza, gdzie rozpoczęło się sprawowanie Najświętszej Ofiary. Przed liturgią Słowa Bożego dokonano poświęcenia ambonki, z której proklamowane będzie odtąd natchnione Słowo. W konsekracyjnej homilii dostojny Celebrans przypomniał zebranym dzieje wiary na naszej słowiańskiej ziemi, szczególnie akcentując dzieło św. Ottona z Bambergu. Poprzez najważniejsze dzieje historii Kościoła na Pomorzu Zachodnim Ksiądz Arcybiskup przybliżył wartość i znaczenie trwałych struktur ewangelizacyjnych, podkreślając wagę wspólnoty serc zjednoczonych w życiu parafialnym. W tym kontekście złożył hołd dziękczynienia tym, którzy z wielkim heroizmem wiary wznieśli tę bardzo symboliczną w swej wymowie architektonicznej świątynię, podkreślając ważność miejsca sakralnego dla uświęcenia człowieka i budowania prawdy o drodze do zbawienia.

Zasadniczym elementem liturgii była konsekracja ołtarza do sprawowania Najświętszej Ofiary. Jest to obrzęd bardzo przemawiający do wnętrza ludzkiego poprzez swą symbolikę i nawiązanie do najistotniejszych funkcji, które spełnia Ołtarz Żertwy Pańskiej.

Po namaszczeniu Ksiądz Arcybiskup dokonał tego samego obrzędu w kilku miejscach kościoła przy tzw. zacheuszkach, które stanowią widoczny znak świętości tego miejsca. Rozbudowany obrzęd okadzenia ołtarza i świątyni oraz zapalenie świec ołtarzowych, a także świec kandelabrowych przy zacheuszkach wprowadziły uczestników Eucharystii w dalsze przeżywanie Najświętszej Ofiary. Po Komunii św. i dziękczynieniu w wielkim modlitewnym skupieniu Dostojny Celebrans poświęcił nowe tabernakulum i umieścił w nim po raz pierwszy Chrystusa Eucharystycznego, zapalając na zawsze wieczne światło.

Duchowe owoce

Uroczystość w Starym Węgorzynku ukazała bogactwo ducha tutejszych wiernych zjednoczonych wokół prawd Bożych oraz kierowanych miłujących ich sercem proboszczów ks. kan. Karola Wójciaka i ks. Andrzeja Tychońca. Niech temu szlachetnemu wzrastaniu w świętości dopomaga Jezus Chrystus – Król Wszechświata, któremu dedykowana jest ta świątynia!

2018-08-08 10:23

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ciebie, Boga, wysławiamy…

Niedziela przemyska 30/2018, str. 4-5

[ TEMATY ]

świątynia

konsekracja

Zdzisław Wasyłyk

Namaszczenie ołtarza

Namaszczenie ołtarza

Poświęcenie kościoła, nazywane czasami konsekracją, jest wyjątkowo uroczystą i wzruszającą celebracją. Liturgia tego obrzędu bogata jest w różne znaki, które stopniowo odsłaniają misterium obecności Boga. Jest wydarzeniem tak ważnym, że zasadniczo dokonuje się tylko jeden raz w historii parafii

Takiej radości 17 czerwca 2018 r. doświadczyli wierni z parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski na osiedlu Kmiecie w Przemyślu. W uroczystej liturgii udział wzięli liczni kapłani dekanatu Przemyśl II, wikariusze z ubiegłych lat i księża rodacy, Poseł ziemi przemyskiej, władze miasta, radni, a przede wszystkim parafianie. Uroczystościom przewodniczył metropolita przemyski abp Adam Szal. Ksiądz Arcybiskup powitany został przez dziekana i proboszcza ks. prał. Mariana Koźmę, a następnie przez dzieci. Przedstawiciele Rady Parafialnej wręczyli Metropolicie symboliczny klucz do świątyni, prosząc o jej poświęcenie.
CZYTAJ DALEJ

Radość z obecności Boga

2024-12-10 12:35

Niedziela Ogólnopolska 50/2024, str. 20

[ TEMATY ]

homilia

Adobe Stock

To już trzecia niedziela Adwentu. Liturgia codziennych czytań będzie nas teraz wprowadzać bezpośrednio w czas świąt Narodzenia Pańskiego. Wszystko dokoła przypomina nam o świętach, ale niekoniecznie o Bożym Narodzeniu. Przygotowujemy dekoracje, stroimy domy, szykujemy potrawy świąteczne – ale co z Solenizantem, którego urodziny tuż-tuż? Codzienne Roraty, w których być może uczestniczymy, przygotowują nas na to wyjątkowe wyczekiwanie: najpierw na powtórne przyjście Chrystusa, a teraz także na święta Bożego Narodzenia. Dzisiejsze czytania i liturgia, a właściwie cała niedziela uwrażliwiają nas na potrzebę radości. Radości nie wymuszonej, ale płynącej z głębi naszego serca. Radości uobecniającej przychodzącego i jednocześnie będącego wśród nas Pana. Boga, który napełnia nas swoim miłosierdziem, płynącym z przebaczenia grzechów, co pozwala nam jednocześnie odnieść triumf nad naszym nieprzyjacielem, którym jest szatan. Radość płynie z obecności Boga i naszego dzięki Niemu zwycięstwa. Radość ta zabiera lęk i strach. Człowiek radosny w Panu nie ma w sobie niepewności. Bóg napełnia jego serce pokojem. Taki człowiek z podniesionym czołem staje do duchowej walki, wiedząc, Kto za nim stoi. Walka ta nie jest mozołem czy jakimkolwiek utrudzeniem. Do tego zmagania stajemy z radością, a nawet – jak pisze prorok Sofoniasz – z weselem. Bóg mnie kocha. To nie jest pusty slogan, ale rzeczywistość każdego dnia, zwłaszcza czasu adwentowego, pełnego pokoju i wyczekiwania. Wyczekiwania w miłości i na Miłość. Z sercem otwartym i radosnym. „Każdy święty chodzi uśmiechnięty” – to nie jest gołosłowny tekst dziecięcego zespołu religijnego, ale to uzewnętrznienie Boga w moim sercu. Boża radość ma rozpierać nie tylko mój umysł czy moje serce, ale całego mnie, także w wymiarze cielesnym. Nasze przebywanie wśród bliźnich musi promieniować obecnością Chrystusa. Do radości, o której czytamy w dzisiejszych pierwszym i drugim czytaniu, św. Paweł dodaje jeszcze „wyrozumiałą łagodność”. Nasze „promieniowanie Chrystusem” ma i tę cechę. Idziemy w obecności Boga Miłosierdzia, doświadczywszy łaski przebaczenia przez sakrament pokuty i pojednania, i czynimy podobnie. Święty Paweł zapewnia nas, że gdy będziemy mieli takie usposobienie, Chrystus będzie strzegł naszego serca i umysłu, by zapanował w nas jakże upragniony pokój. Pokój, o którym śpiewają aniołowie w grocie betlejemskiej i który przynosi przerażonym Apostołom w Wieczerniku Chrystus Zmartwychwstały.
CZYTAJ DALEJ

Co mamy czynić?

2024-12-14 20:50

[ TEMATY ]

adwent

rozważania

św. Ojciec Pio

Adwent z o. Pio

Red.

„Radujcie się zawsze w Panu!” – wzywa nas dzisiaj Apostoł Paweł. Skąd jednak zaczerpnąć tej radości? Gdzie znaleźć do niej motywację? Tak bardzo nam jej brakuje w naszym codziennym życiu. Święty Paweł odpowiada: „Pan jest blisko!”

Już za tydzień i parę dni zasiądziemy do wigilijnego stołu, zaśpiewamy kolędy, powitamy wśród nas nowonarodzonego Jezusa. Już tak blisko do świąt! Czuć już tę atmosferę, zapachy, podniosłość… Lecz drugiej strony możemy czuć również podenerwowanie, napięcie, pośpiech… Już tak blisko… Czy zdążę ze wszystkim? Tyle jest jeszcze do zrobienia! Tyle do przygotowania! Ileż pracy mnie czeka!
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję