Msza św. żałobna celebrowana przez bp. Tadeusza Pikusa 6 kwietnia br. w Brańsku była centralnym punktem uroczystości pogrzebowych ks. prał. mjr. Romana Wodyńskiego
Mszę św. koncelebrowało blisko 80 kapłanów z diecezji drohiczyńskiej, jak i spoza jej granic. Śp. Kapłana żegnali przedstawiciele władz rządowych, samorządowych, wojsko, w tym 18. Pułk Rozpoznawczy z Białegostoku, służby mundurowe, poczty sztandarowe, środowiska kombatanckie, harcerze oraz licznie przybyli wierni z parafii, w których pracował śp. ks. Wodyński, w sposób szczególny z Brańska.
Homilię wygłosił bp Antoni Dydycz. Przypomniał życiorys śp. Kapłana. Zwrócił uwagę na trudne warunki i doświadczenia związane z czasem II wojny światowej oraz okresem Polski Ludowej. Podkreślił postawę patriotyczną, miłość do Kościoła i Ojczyzny śp. ks. Wodyńskiego. Przywołał postać śp. Antoniego Wodyńskiego – zamordowanego przez władze komunistyczne brata śp. Kapłana. W swojej posłudze kapłańskiej pielęgnował pamięć o zamordowanym bracie oraz o prawdę historyczną.
Nie zabrakło okolicznościowych przemówień wyrażających wdzięczność za życie i posługę kapłańską śp. ks. Wodyńskiego oraz żal z powodu jego odejścia. Głos zabrał minister Krzysztof Jurgiel, rektor WSD w Drohiczynie ks. Tadeusz Syczewski, Matka Generalna Zgromadzenia Sióstr Sercanek Marianna Matejuk, burmistrz Brańska Eugeniusz Koczewski, wójt gminy Brańsk Andrzej Jankowski, przedstawiciel parafii Brańsk Krzysztof Prześniak, przedstawiciel rodziny Janusz Wodyński oraz wykonawca testamentu ks. Mariusz Boguszewski. Doczesne szczątki śp. Kapłana zostały pochowane na cmentarzu parafialnym w Brańsku.
Ks. Roman Wodyński urodził się 9 kwietnia 1930 r. w Bujakach. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Sytkach oraz Bujakach. Ukończył gimnazjum i liceum ogólnokształcące w Drohiczynie. W roku 1951 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży. Święcenia diakońskie przyjął tamże 24 czerwca 1956 r. Święcenia kapłańskie otrzymał również w Łomży 8 grudnia 1956 r. z rąk bp. Czesława Falkowskiego.
Kolejne miejsca pracy wypełniały wikariaty w parafiach: Topczewo (1957-1958), Rudka (1958-1960). Urząd proboszcza pełnił w parafiach: Granne (1960-1962), Niemyje Nowe (1962-1966), Perlejewo (1966-1988), Brańsk (1988-2005). W roku 2005 przeszedł na emeryturę.
W diecezji pełnił następujące urzędy i funkcje: konsultor prosynodalny (1967-1977), członek Rady Kapłańskiej (1971-1993), duszpasterz rolników (1983-2000), członek Komisji Pomocy Kapłańskiej (1988-1998), duszpasterz kombatantów (od 1989), duszpasterz Koła Sybiraków Brańsk – Rudka (1989-2016), dziekan dekanatu brańskiego (1990-2005), członek Komisji ds. osób i posług I Synodu Diecezji Drohiczyńskiej (1994-1997), honorowy członek Związku Sybiraków (od 1996).
Reklama
Za swoją posługę i postawę kapłańską otrzymał następujące tytuły i odznaczenia: kanonik honorowy Kapituły Katedralnej (1988), kanonik gremialny Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej (1993), kapelan Jego Świątobliwości (1996), major w stanie spoczynku (2001), Honorowy Obywatel Miasta Brańska (2005), odznaka honorowa Związku Żołnierzy Armii Krajowej Za zasługi dla Związku (2008).
Wdzięczni Panu Bogu za kapłańską posługę śp. prał. Romana Wodyńskiego błagajmy o Boże miłosierdzie dla Niego.
Bezradny? Mamy na to sposób! Już dziś zaplanuj sobie sobotni wieczór. Najlepszy z możliwych sposobów spędzenia sobotniego wieczoru – Msza św. obrońców życia. Przyjdź, by naszą niemoc w obronie życia, oddać Temu, który wszystko może!
Po 40 latach dobiega końca drugie Nawiedzenie polskich diecezji i parafii w kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. 2 maja w obecności biskupów i pielgrzymów, w uroczystej precesji z katedry częstochowskiej na wzgórze jasnogórskie przyniesiony zostanie wizerunek Nawiedzenia.
Oratorium Bachledowiańskie „Równoj ku Górze” Zofii Truty i Bartłomieja Gliniaka zabrzmi na Jasnej Górze 2 maja o godz. 20.00, wpisując się w uroczystości dziękczynne za peregrynację Matki Bożej w kopii Obrazu Częstochowskiego w polskich diecezjach przez ostatnie 40 lat, zapraszamy! ZOBACZ WIĘCEJ: niedziela.pl.
Nawet kiedy człowiek zapomina o Bogu, kiedy myśli, że Go nie ma lub że umarł, to jednak Bóg nie zapomina o człowieku. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną (Iz 49, 15-16) – powie Bóg.
Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?» Odpowiedzieli Mu: «Nie». On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje». I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
