Pierwszym zwiastunem świąt jest choinka, która symbolizuje życie. Świerki i jodły cieszą oko zielenią igieł. Chrześcijanie stroją je na pamiątkę dwóch drzew – tego z raju, które rozpoczęło drogę upadku człowieka, i tego z Golgoty, na którym dokonało się zwycięstwo nad grzechem. Choinka oznacza także nadzieję życia wiecznego, do którego drogę otwiera nam narodzenie Chrystusa. Dlatego w pobliżu choinki lub przed domem ustawiamy szopkę. Po raz pierwszy takie wyobrażeniowe przedstawienie Bożego Narodzenia wykonał św. Franciszek z Asyżu w XIII wieku.
Kiedy na niebie pojawi się pierwsza gwiazda, przywołująca pamięć gwiazdy z Betlejem, rodzina zgromadzi się wokół wigilijnego stołu, na którym tradycyjnie pojawi się 12 postnych potraw symbolizujących pokolenia Izraela i grono Apostołów. Stół powinien być przykryty białym obrusem, pod którym umieszcza się nieco siana. Przypomina nam on o dwóch miejscach – żłóbku, w którym Maryja złożyła Dzieciątko, oraz ołtarzu, na którym podczas Mszy św. Słowo staje się Ciałem. Dlatego do tego posiłku, podobnie jak do Mszy św., przygotowujemy się przez post.
Tego wieczoru nikt nie powinien być sam. Przypomni nam o tym jedno wolne nakrycie. Wieczerza wigilijna nie jest zwykłym posiłkiem. Nawiązuje symboliką do liturgii w kościele. Rozpoczyna się znakiem krzyża i odmówieniem pacierza, po którym głowa rodziny odczytuje fragment Ewangelii o narodzeniu Pana Jezusa (Mt 1, 18-25 lub Łk 2, 1-14).
Domownicy słuchają słowa Bożego w skupieniu. Potem następuje kolejny obrzęd – łamanie się opłatkiem, któremu towarzyszy składanie życzeń. Nie wolno zasiąść do wieczerzy bez przełamania się opłatkiem, przeproszenia, przebaczenia i pogodzenia. Przed świętami jednamy się też z Bogiem przez sakrament spowiedzi.
Podczas posiłku nie poruszamy tematów bolesnych i tych, które mogą się stać kością niezgody. Rozmawiamy o rodzinie, o tych, którzy przekazywali nam wiarę, o Bogu. Cieszymy się sobą. Dziadkowie mogą opowiedzieć, jak kiedyś obchodzono Wigilię i święta. Nie powinno się włączać telewizji czy komputera (chyba, że chcemy połączyć się internetowo z bliskimi).
Kiedy posiłek będzie dobiegał końca, zaczniemy śpiewać kolędy. Potem wspólnie porządkujemy stół, żeby móc znów zgromadzić się przy choince i bożonarodzeniowej szopce, przy której obdarowujemy się prezentami.
Wigilia oznacza czuwanie. Jest to szczególne czuwanie przed Mszą św. sprawowaną o północy, czyli Pasterką.
W tych świętach chodzi o Jezusa Chrystusa, który narodził się dla nas. Papież Franciszek przypomina o miłości Boga, która zajaśniała w świecie: „Żadna pandemia, żaden kryzys, nie mogą zgasić tego światła. Niech ono wejdzie do naszych serc i wyciągnijmy ręce do najbardziej potrzebujących. W ten sposób Bóg narodzi się na nowo w nas i pośród nas”.
Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedzielę w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.
Bóg rzekł do Abrahama: «Głośno się rozlega skarga na Sodomę i Gomorę, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc zstąpić i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się». Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Podszedłszy do Niego, Abraham rzekł: «Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?» Pan odpowiedział: «Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich». Rzekł znowu Abraham: «Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?» Pan rzekł: «Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu». Abraham znów odezwał się tymi słowami: «A może znalazłoby się tam czterdziestu?» Pan rzekł: «Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu». Wtedy Abraham powiedział: «Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?» A na to Pan: «Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu». Rzekł Abraham: «Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?» Pan odpowiedział: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu». Na to Abraham: «Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?» Odpowiedział Pan: «Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu».
Izraelskie wojsko zapowiedziało w niedzielę dziesięciogodzinne „przerwy humanitarne” w działaniach zbrojnych na niektórych obszarach w Strefie Gazy. Decyzja ta została ogłoszona po tym, gdy armia poinformowała o wznowieniu zrzutów z pomocą humanitarną nad palestyńską półenklawą i ustanowieniu „korytarzy humanitarnych” dla konwojów ONZ.
Jak przekazał portal Times of Israel, przerwy w działaniach zbrojnych będą wprowadzane w miejscach, w których aktualnie nie operują izraelskie siły lądowe, w tym w Al-Mawasi, Dajr al-Balah i mieście Gaza.
Proces synodalny trwa, a Stolica Apostolska oczekuje dalszej transformacji Kościoła. Bardzo często słyszy się dziś opinie, że Kościół przeżywa kryzys i że jest potrzebna reforma. Na czym ta reforma ma polegać?
W każdej epoce były takie kryzysy dlatego, że walkę dobra ze złem każde pokolenie podejmuje na nowo. Każde pokolenie i każdy człowiek musi podejmować tę walkę ze złem, dlatego ten kryzys będzie obecny zawsze. Kościół musi się stale reformować, ale prawdziwa reforma Kościoła nie polega na zmianie struktur, bo to jest drugorzędna sprawa. Podstawową sprawą jest nawrócenie ludzkich serc. I tę reformę należy zacząć od siebie, od swojego życia duchowego i fizycznego, od swojego stosunku do bliźnich, od swojego stosunku do żywych obowiązków, do społeczeństwa, do kultury, do polityki, do posiadania i używania dóbr doczesnych. Każdy musi zacząć reformę od siebie – nie żądać od papieża czy biskupa, by zmieniał obowiązujące w Kościele zasady. Potrzebne jest dziś bowiem nawrócenie wszystkich – polskich rodzin, by byli prawdziwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa. Potrzebne jest nawrócenie naszej polskiej młodzieży - ideowo i moralnie. Potrzebne jest też nawrócenie naszych polityków, aby myśleli kategoriami „dobra wspólnego” - tzw. „bonum commune” [łac] - w kontekście filozofii i etyki, odnosi się do korzyści i pomyślności, które dotyczą całej społeczności, a nie tylko jednostek. Pojęcie to ma głębokie korzenie w historii i jest fundamentalne w prawie kanonicznym oraz świeckim. Potrzebne jest nawracanie pracowników, urzędników, lekarzy, duchownych, nauczycieli i wszystkich innych. Nawrócenie potrzebne jest każdemu z nas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
