Mszy św. pogrzebowej w dniu 26 lutego 2021 r. przewodniczył bp Edward Białogłowski. Biskup podkreślił, że ks. prał. Wiesław Augustyn połączył w sobie przyjaźń z Jezusem i przyjaźń z ludźmi, by lepiej rozumiano prawdę z pieśni: „Jezus jest mym przyjacielem, Jezus jest obrońcą mym”...
Ks. Augustyn urodził się 28 listopada 1941 r. w Lichwinie, jako syn Stanisława i Antoniny z domu Iwaniec. Miał czterech braci i siostrę. Ukończył Szkołę Powszechną w Lichwinie i Liceum Ogólnokształcące w Tuchowie. W 1960 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Ze względu na słabe zdrowie uniknął zasadniczej służby wojskowej w specjalnej jednostce kleryckiej. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Jerzego Ablewicza w Tarnowie 26 maja 1966 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Naśladowca ks. Blachnickiego
Przez pierwsze lata kapłaństwa pracował ofiarnie jako wikariusz w parafiach: Zagorzyce, Sędziszów Małopolski i Czermin, katechizując dzieci i młodzież w licznych wioskach. Jako młody ksiądz zaangażował się w ruch odnowy posoborowej. Współpracował w tym celu z założycielem Ruchu Światło-Życie, sługą Bożym ks. Franciszkiem Blachnickim, który powierzył mu rozwój Oazy Rodzin na terenie diecezji tarnowskiej. Z pewnością aktywność duszpasterska ks. Augustyna nie była na rękę komunistycznej władzy, dlatego doświadczał on różnych przykrości ze strony Służby Bezpieczeństwa.
W 1975 r. został skierowany do parafii Gawłów, gdzie po czterech latach przejął obowiązki proboszcza. Wybudował dzwonnicę przy kościele parafialnym i kościół dojazdowy w Ostrowie Szlacheckim, fundując z własnych oszczędności jeden witraż. Mieszkańcy zapamiętali go również, jako pioniera nowoczesnego ogrodnictwa i w ślad za nim zakładali ogrody owocowe. Za gorliwą posługę kapłańską został wyróżniony godnością kościelną Expositorium Canonicale (1980) i przywilejem noszenia rokiety i mantoletu (1987).
Reklama
Pogodny duszpasterz
W czerwcu 1988 r. ks. Wiesława Augustyna wyznaczono na administratora, a trzy tygodnie później na proboszcza parafii w Niwiskach. Tam zastała go reorganizacja struktur Kościoła katolickiego w Polsce w 1992 r., w wyniku której stał się kapłanem diecezji rzeszowskiej. Dał się poznać jako pogodny duszpasterz, szukający różnych dróg dotarcia do wiernych z Dobrą Nowiną. Oprócz remontów kościoła, plebanii i kaplicy cmentarnej, odnowił dawną organistówkę, przeznaczając ją na spotkania grup parafialnych, szczególnie Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Drukował bezpłatną gazetkę, założył i przez 21 lat, do 2019 r., aktualizował stronę internetową parafii. Publikował książki i artykuły na temat lokalnej historii, restaurował samodzielnie stare figury i obrazy. Dyskretnie wspierał biedniejsze rodziny.
W 2000 r. otrzymał godność Kapelana Honorowego Ojca Świętego, od 2007 r. był kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej w Kolbuszowej. Pełnił także obowiązki kapelana strażaków powiatu kolbuszowskiego. Od 2010 r. rezydował w Niwiskach jako emeryt.
Zmarł 24 lutego 2021 r. w wieku 80 lat i w 55. roku kapłaństwa. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Niwiskach.
