Reklama

Niedziela Częstochowska

Odpusty na „wieczystą moc”

Papież Franciszek udzielił odpustów zupełnych in perpetuo, mających „wieczystą moc” dla wszystkich wiernych nawiedzających kalwarię w Praszce.

Niedziela częstochowska 35/2021, str. IV

[ TEMATY ]

odpust

kalwaria

Praszka

Foto Fax

Abp Depo okadza figurę Matki Bożej Zaśniętej, 8 sierpnia 2021 r.

Abp Depo okadza figurę Matki Bożej Zaśniętej, 8 sierpnia 2021 r.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W czasie uroczystości odpustowej ku czci Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia, która miała miejsce 8 sierpnia, abp Wacław Depo odczytał dekret Stolicy Apostolskiej z 6 sierpnia o odpustach in perpetuo dla Archidiecezjalnego Sanktuarium Pasyjno-Maryjnego Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia na Kalwarii w Praszce z okazji niektórych świąt i uroczystości obchodzonych w ciągu roku.

Dla zbawienia dusz

Oznacza to, że w te wybrane dni liczni pielgrzymi i wierni lokalnej wspólnoty parafialnej przybywający na kalwarię w Praszce będą mogli otrzymać odpust zupełny. Można go zyskać pod zwykłymi warunkami, czyli: należy być w stanie łaski uświęcającej, przyjąć Komunię św. i odmówić modlitwę w intencjach papieża. Odpust wierni mogą otrzymać za siebie lub za zmarłych. Dekret podpisał kard. Mauro Piacenza, penitencjarz większy, i ks. prał. Krzysztof Nykiel, regens Penitencjarii Apostolskiej. Ten dar Kościoła dla wiernych, zaaprobowany i pobłogosławiony przez Stolicę Apostolską i Ojca Świętego Franciszka, abp Depo przekazał na ręce ks. prał. Stanisława Gasińskiego, kustosza kalwarii w Praszce, który powiedział: – Teraz właśnie zaczyna się szczególny czas łaski na kalwarii w Praszce, na zawsze, na wieczność. Od tego bowiem momentu mamy odpusty zupełne mające wieczystą moc dla wszystkich wiernych nawiedzających to miejsce w celu pogłębienia pobożności kalwaryjskiej i zbawienia dusz.

Kto by pomyślał...

Ważnym wydarzeniem było również zakończenie odpustu ku czci Kalwaryjskiej Matki Zawierzenia 15 sierpnia. Uroczystościom przewodniczył ks. prał. Krzysztof Nykiel. Przed rozpoczęciem procesji triumfu Maryi Wniebowziętej na stoku Góry Oliwnej zostało odprawione nabożeństwo maryjne. Następnie wszyscy zebrani udali się przez Bramę Ośmiu Błogosławieństw – Zmartwychwstałego Chrystusa do kościoła Świętej Rodziny, gdzie ks. Nykiel przewodniczył dziękczynnej Sumie za plony. – Kiedy hitlerowskie Niemcy zdecydowały się bombardować tę ziemię, rozpoczynając II wojnę światową, nigdy nie myślano, że tutaj, na tym wzgórzu w Praszce, powstanie kalwaria, sanktuarium, czyli miejsce święte, gdzie my, jako dzieci tej ziemi, będziemy mogli się gromadzić na modlitwie i odśpiewywać dziękczynne Te Deum, gdzie tutaj, na kalwarię w Praszce, będą mogli przybywać pielgrzymi z kraju i zagranicy – podkreślił w homilii. – Dostrzegła to Stolica Apostolska, udzielając odpustu zupełnego z okazji rozlicznych świąt i uroczystości, które się tutaj odbywają, na wiecznej rzeczy pamiątkę – in perpetuo. To wielki dar Ojca Świętego oraz powód do radości serca, do dziękczynienia, do wyśpiewania i wypowiedzenia Bogu dziękczynnego Te Deum – dodał ks. Nykiel.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2021-08-24 12:40

Ocena: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Matce Bożej Różańcowej w podzięce

Niedziela rzeszowska 43/2016, str. 1

[ TEMATY ]

parafia

odpust

Damian Kandefer

Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Rzeszowie

Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Rzeszowie

W uroczystość odpustową Matki Bożej Różańcowej, 7 października, nasza wspólnota parafialna przeżywała 40-lecie powstania parafii. Podczas Mszy św. o godz. 17 biskup ordynariusz Jan Wątroba dokonał konsekracji świątyni

Początek naszej parafii sięga 1972 r., wtedy to z polecenia bp. Ignacego Tokarczuka i za jego staraniem proboszcz parafii pw. Chrystusa Króla w Rzeszowie, ks. Józef Sondej, zakupił dom i działkę przy ul. Łabędziej 7. Zamieszkał tam z zamiarem budowania kaplicy ks. Jakieła. Po wykonaniu fundamentów pod kaplicę, ks. Jakieła został wyrzucony przez milicję, a dom został bezprawnie zakwaterowany przez rzekomych pogorzelców. W tej trudnej sytuacji z pomocą przyszedł ks. Piotr Szkolnicki z Czudca, który przekazał dom przy ul. Jastrzębiej. W tym domu ks. Józef Kapusta wraz z ks. dziekanem Józefem Sondejem odprawił Mszę św. i wystawił Najświętszy Sakrament do adoracji. Powoli zaczęli gromadzić się wierni początkowo zastraszani przez milicję i służbę bezpieczeństwa, która widząc determinację kapłanów i wiernych, odstąpiła po tygodniu od fotografowania i pilnowania budynku. Budynek ten został zaadaptowany na kaplicę. W 1974 r. został ustanowiony rektorat, który 16 października 1976 r. został przekształcony w parafię pw. Matki Bożej Różańcowej. Od początku istnienia parafii zostały podjęte starania u ówczesnych władz o pozwolenie na budowę świątyni. Po latach ogromnej determinacji ze strony wspólnoty parafialnej, w latach stanu wojennego w 1982 r. takie pozwolenie uzyskano. Projekt świątyni wykonał architekt Regler z Krakowa. Budowę rozpoczęto w 1983 r., najpierw wybudowano dolny kościół, gdzie zaczęto odprawiać nabożeństwa w 1987 r. Całość wraz z zapleczem katechetyczno-mieszkalnym ukończono w 1989 r. W październiku tegoż roku świątynia została poświęcona przez bp. Tokarczuka. 9 kwietnia zmarł ks. Józef Kapusta.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jasna Góra: zaproszenie na uroczystość Królowej Polski

2024-04-29 12:48

[ TEMATY ]

Jasna Góra

uroczystość NMP Królowej Polski

Karol Porwich/Niedziela

Na Maryję jako tę, która jest doskonale wolną, bo doskonale kochającą, wolną od grzechu wskazuje o. Samuel Pacholski. Przeor Jasnej Góry zaprasza na uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski 3 maja. Podkreśla, że Jasna Góra jest miejscem, które rodzi nas do wiary, daje nadzieję, uczy miłości, a o tym świadczą ścieżki wydeptane przez miliony pielgrzymów. Zachęca, by pozwolić się wprowadzać Maryi w przestrzeń, w której uczymy się ufać Bogu i „wierzymy, że w oparciu o tę ufność nie ma dla nas śmiertelnych zagrożeń, śmiertelnych zagrożeń dla naszej wolności”.

- Żyjemy w czasach, kiedy nasza wspólnota narodowa jest bardzo podzielona. Myślę, że główny kryzys to kryzys wiary, który dotyka tych, którzy nominalnie są chrześcijanami, są katolikami. To ten kryzys generuje wszystkie inne wątpliwości. Trudno, by ci, którzy nie przeżywają wiary Kościoła, nie widząc naszego świadectwa, byli przekonani do naszych, modne słowo, „projektów”. To jest ciągle wołanie o rozwój wiary, o odrodzenie moralne osobiste i społeczne, bo bez tego nie będziemy wiarygodni i przekonujący - zauważa przeor. Jak wyjaśnia, jedną z głównych intencji zanoszonych do Maryi Królowej Polski będzie modlitwa o pokój, o dobre decyzje dla światowych przywódców i „byśmy zawsze potrafili budować relacje, w których jesteśmy gotowi na dialog, także z tymi, których nie rozumiemy”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję