Reklama

Niedziela Częstochowska

Ruszamy w drogę

Co jest najważniejsze w Adwencie? Jak nie zmarnować tego czasu? O co warto powalczyć?

Niedziela częstochowska 48/2021, str. I

[ TEMATY ]

adwent

rekolekcje adwentowe

Archiwum Niedzieli

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ile osób, tyle sposobów na przeżycie Adwentu. Warto się nimi podzielić.

Milowy krok

Co roku Adwent może stać się krokiem milowym w życiu każdego z nas. To nie tylko radosny czas oczekiwania na narodzenie naszego Zbawiciela, ale także moment zatrzymania, przemyślenia. Adwent musi nas zmusić do myślenia! Znajduję w ciągu dnia kilka chwil, by odłączyć się od otaczającej rzeczywistości i wysłuchać Ewangelii oraz refleksji na jej temat. Poza tym oczywiście rekolekcje w parafii i jak najczęstszy udział Roratach. Dominika, 25 lat

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Adwent to Adwent

Mój Adwent coraz bardziej uświadamia mi, że Jezus jest naprawdę najważniejszy. Mam już swoje lata, dużo cierpień, także tych fizycznych. Dlatego tak ważne jest dla mnie dobre przeżycie Adwentu. Martwi mnie to, co teraz się dzieje z Adwentem w naszym społeczeństwie. Zniknął gdzieś czas wyciszenia, zatrzymania się. Ludzie ciągle gdzieś pędzą. Kiedy byłam młoda, również miałam dużo pracy i zajęć, ale był czas na modlitwę. W domu rodzinnym wiedzieliśmy, że Adwent to Adwent. Robiło się duchowe postanowienia, pamiętało się o spowiedzi. To był bardzo ważny czas i taki będzie dla mnie również teraz. Cecylia, 87 lat

Trud i wyrzeczenie

Adwent musi być czasem przemiany serca. Co roku staram się spędzać go właśnie w taki sposób, by z każdym dniem stawać się lepszym człowiekiem. Tegoroczny Adwent również będzie bogaty w doświadczenia. Postanowiłam, że na każdy dzień, na zasadzie kalendarza adwentowego, będę wyznaczać sobie zadania. Gdy odkryję planszę z danego dnia, nie będzie tam na mnie czekała słodka przekąska, ale trud i wyrzeczenie. Raz to będzie modlitwa w konkretnej intencji, lektura Pisma Świętego czy coś, co muszę wykonać wobec drugiego człowieka. Zadaniem może także być przeczytanie książki, a w inny dzień postawienie na większą aktywność fizyczną. Chcę, aby mój Adwent był drogą do Jezusa! Kamila, 21 lat

Dotknąć tajemnicy

W tegorocznym Adwencie chcę przeżyć coś więcej, dotknąć tajemnicy. W pędzie codzienności często ten okres przelatywał mi między palcami jak piasek, gubiłam sens Adwentu, to, na Kogo czekam i po co. Pragnę to zmienić. Zacznę od najważniejszego – wstanę skoro świt i pójdę na Roraty, by szukać Jezusa. Wieczorem przy blasku świecy będę codziennie czytać Pismo Święte, aby przez te słowa Jezus dotknął mojego serca, odpowiedział na wątpliwości i wszystko objął swoją miłością. Mam nadzieję, że w Boże Narodzenie na niebie mojej duszy niezwykłym blaskiem zabłyśnie wigilijna gwiazda. Magdalena, 34 lata

2021-11-23 07:24

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Z radością na spotkanie Pana

Niedziela świdnicka 50/2011

[ TEMATY ]

adwent

Bożena Sztajner/Niedziela

Jesteśmy na adwentowej drodze. Przybliżamy się do świąt Bożego Narodzenia. Od początku Adwentu słyszymy podczas liturgii różne ważne wezwania. W trzecią niedzielę Adwentu jesteśmy wezwani do radości. Jak odpowiedzieć na to wezwanie do radości? Chcąc na nie właściwie zareagować, należy najpierw zastanowić się, do jakiej radości wzywa nas Bóg, gdzie należy jej szukać, czyli z jakich źródeł ona wypływa. O radości mówi się dziś dość dużo: o jej potrzebie, o tym, że jest bardzo dobrym lekarstwem na stresy, że chroni przed zawałem serca, że jest potrzebna w towarzystwie, na zabawie, w urzędach, w zakładach pracy, w kościele - jednym słowem - wszędzie. Spotykamy niejednokrotnie ludzi radosnych, uśmiechniętych. Widzimy ich na ekranach telewizorów, na przyjęciach towarzyskich. Lubimy przebywać w ich obecności. Jednakże zauważamy, że nie każda radość jest autentyczna. Niekiedy jest ona wymuszona. Czasem jest to radość na pokaz, uśmiech przed kamerą, dla zmylenia przeciwnika. Radość tego typu może być skutkiem grzechu: oszustwa, kłamstwa, kradzieży, rozpusty cielesnej, nagromadzenia bogactw doczesnych. Radość tego typu jest krótkotrwała, szybko przemija, usycha. W liturgii jest mowa o radości innej, autentycznej, głębokiej, nieprzelotnej. Jest to radość dzieci Bożych, radość, która jest cnotą moralną. Pierwszym źródłem radości jest obecność Boga, czy dokładniej mówiąc - odczuwanie obecności Boga, doświadczanie Jego miłości, dobroci: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim” (Iz 61,10); „Radujcie się zawsze w Panu. Jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Pan jest blisko” (Flp 4,4.5). Zatem radość w Bogu, radość przed Bogiem. Drugie źródło radości to czyste serce, serce człowieka uwolnione z grzechów przez Boga: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo przyodział mnie w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości” (Iz 61,10). Przyodzianie w szaty zbawienia, to tyle co przyjęcie Bożego miłosierdzia, dostąpienie odpuszczenia grzechów. Zatem autentyczna radość wyrasta z czystego serca. Trzecie źródło prawdziwej radości to czynienie dobra, bezinteresowne pełnienie uczynków miłosierdzia. Gdy Jan Chrzciciel nauczał nad Jordanem, „pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?» On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech jedną da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni»” (Łk 3,10-11). Życie potwierdza następującą prawidłowość: im więcej czynimy dobra, im więcej służymy i poświęcamy drugim, tym więcej radości jest w nas. Oto przedświąteczny program dla nas. Jeśli nadchodzące święta mają być świętami radosnymi, jeśli mają spełnić się życzenia, które sobie przed świętami składamy, mówiąc: „radosnych, wesołych świąt”, to musimy powrócić do przypomnianych źródeł radości. Zwróćmy jeszcze uwagę na pierwsze źródło, jakim jest przeżywanie bliskości Boga, doświadczanie Jego miłości. Nasz poeta napisał kiedyś: „Idą ulicą biedni ludzie, bardzo znękani, smutni ludzie. Jak się nazywa ich boleść sroga. Nie mają Boga, brak im Boga”. Ludzie, którzy zagubili Boga, tracą prawdziwą radość. Jeśli czymś potrafią się cieszyć, to jest to zwykle radość przejściowa, pozorna. Popatrz na swoje życie. Jakie miejsce zajmuje w nim Bóg? Ile czasu Mu codziennie poświęcasz? Czy wierzysz, że On cię kocha miłością jedyną? On dał nam wszystkim swojego Syna. Powtarzamy w wyznaniu wiary: „On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba”. Ucieszmy się na nowo obecnością Boga. Ucieszmy się na nowo Bożym Narodzeniem. Wracajmy na drogi wewnętrznej radości poprzez powrót do Boga.
CZYTAJ DALEJ

Obradowała Komisja ds. Dialogu między KEP a Polską Radą Ekumeniczną. Komunikat

2025-06-03 19:07

[ TEMATY ]

KEP

Polska Rada Ekumeniczna

Karol Porwich/Niedziela

W Warszawie obradowała Komisja ds. Dialogu między Konferencją Episkopatu Polski a Polską Radą Ekumeniczną. Wymieniono informacje dotyczące kwestii nauki lekcji religii i Funduszu Kościelnego. Rozmawiając o nadchodzących wydarzeniach ekumenicznych podkreślono znaczenie XII Zjazdu Gnieźnieńskiego, który odbędzie się w dniach 11-14 września.

KOMUNIKAT z posiedzenia Komisji ds. Dialogu między Konferencją Episkopatu Polski a Polską Radą Ekumeniczną
CZYTAJ DALEJ

Watykan: Konsystorz m.in. w sprawie kanonizacji bł. Pier G. Frassatiego i bł. Bartolo Longo

2025-06-04 13:00

[ TEMATY ]

bł. Pier Giorgio Frassati

konsystorz

bł. Bartolo Longo

flickr.com/episkopatnews

W piątek 13 czerwca 2025 r. o godz. 9.00 w Sali Konsystorza Pałacu Apostolskiego w Watykanie Ojciec Święty Leon XIV będzie przewodniczył modlitwie przedpołudniowej i Publicznemu Konsystorzowi Zwyczajnemu w sprawie kanonizacji 8 błogosławionych - poinformowało Biuro Papieskich Ceremonii Liturgicznych.

- Ignacy Malojan (1869 - 1915), katolicki biskup obrządku ormiańskiego, męczennik za wiarę. Był jednym z najwybitniejszych biskupów Ormiańskiego Kościoła Katolickiego końca XIX wieku, duchowym i moralnym opiekunem powierzonej mu owczarni. Gdy w 1915 r. w państwie tureckim doszło do rzezi Ormian, proponowano mu przejście na islam za cenę zachowania życia, ale stanowczo odmówił. Jego beatyfikacji przewodniczył 7 października 2001 roku św. Jan Paweł II, gdy Kościół i naród ormiański obchodzili 1700. rocznicę ogłoszenia chrześcijaństwa religią państwową w Armenii;
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję