Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Trudno-świetne początki (cz. I)

W tym roku obchodzimy 30. rocznicę erygowania diecezji zamojsko-lubaczowskiej. O tych ważnych wydarzeniach sprzed lat z biskupem seniorem, prof. dr. hab. Janem Śrutwą, rozmawia Joanna Ferens.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Joanna Ferens: Księże Biskupie, zacznijmy od wyjaśnienia, czym jest bulla Totus Tuus Poloniae populus i co takiego zmieniła ona w Kościele, w Polsce?

Bp Jan Śrutwa: W kościele katolickim erygowanie nowych diecezji należy do kompetencji Stolicy Apostolskiej. Papież czyni to za pomocą bulli, a więc uroczystego pisma, sporządzonego w języku łaciński na ozdobnym pergaminie. Mocą bulli Totus Tuus Poloniae populus Ojciec Święty Jan Paweł II 25 marca 1992 r. nadał nową strukturę prowincjom kościelnym w Polsce (metropoliom) oraz ustanowił 13 nowych diecezji, między którymi znalazła się też diecezja zamojsko-lubaczowska. Postanowienia papieskie sprzed 30 lat wpisywały się znakomicie w 1000-letnie dzieje Kościoła w Polsce. Intencją Jana Pawła II było maksymalne dostosowanie misji Kościoła, czyli wszechstronnie rozumianej ewangelizacji, do warunków i potrzeb Polski z przełomu XX i XXI wieku.

Można zatem powiedzieć, że było to niejako zbliżenie biskupów do wiernych, poprzez zmniejszenie powierzchni terytorialnej archidiecezji i diecezji?

W przypadku naszej nowej diecezji chodziło raczej m.in. o powiększenie tego terytorium, jakie po II wojnie światowej prezentowała sobą licząca tylko cztery dekanaty administratura apostolska w Lubaczowie. Ojciec Święty połączył ze sobą owe cztery dekanaty oraz dziesięć dekanatów należących dotąd do diecezji lubelskiej, tworząc w ten sposób nowy Kościół partykularny w postaci właśnie diecezji zamojsko-lubaczowskiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jak zatem Ksiądz Biskup pamięta dzień powołania na ordynariusza diecezji?

W sprawie powołania do życia diecezji z siedzibą biskupią w Zamościu sprzyjały rozliczne okoliczności – także te natury historycznej. Już założyciel Zamościa, hetman i kanclerz Jan Zamoyski (+1605) pragnął, aby tam była stolica biskupia. Wybudował więc wspaniałą kolegiatę, która w przyszłości mogła być katedrą. Wsparciem dla tej idei miała też być powołana do istnienia w 1595 r. sławna Akademia Zamojska, która na mocy uchwały sejmowej z 2021 r. odradza się znowu do życia. Na skutek niesprzyjających uwarunkowań natury głównie politycznej, dopiero po upływie czterech wieków tamte plany i marzenia weszły w stadium realizacji. Po zmianach ustrojowych w Polsce po roku 1980 temat powołania do życia diecezji z siedzibą biskupią w Zamościu został podjęty przez św. Jana Pawła Wielkiego. 11 marca 1992 r. odbywało się w Warszawie 253. posiedzenie konferencji Episkopatu Polski. Obecny tam nuncjusz apostolski, abp Józef Kowalczyk zapytał mnie urzędowo, czy zgadzam się przyjąć papieską nominację na biskupa diecezjalnego w Zamościu. Kiedy po krótkim dialogu wyraziłem zgodę i podpisałem stosowne dokumenty, wysłannik Stolicy Apostolskiej zachował to w tajemnicy przez dwa tygodnie, czyli do najbliższej uroczystości Zwiastowania. Następnie powiedział: „Musi ksiądz biskup pięknie urządzić tę diecezję, a przede wszystkim Zamość, który przypomina miasta Italii”. Oficjalne ogłoszenie postanowień papieskich zawartych w bulli Totus Tuus Poloniae populus nastąpiło podczas Liturgii słowa 24 marca 1992 r. w Gnieźnie – u grobu patrona Polski św. Wojciecha. Byłem tam obecny. Następnego dnia, czyli w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, dotarłem przez Warszawę do Zamościa, gdzie o godz. 18 w katedrze Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła przejąłem wobec przedstawicieli duchowieństwa i wiernych obowiązki biskupa zamojsko-lubaczowskiego.

Reklama

Mimo tego, iż Ksiądz Biskup miał doświadczenie w administracji kościelnej, to z pewnością nowym zadaniom towarzyszyły obawy i lęk?

Po powrocie w 1975 r. ze studiów zagranicznych, połączyłem na stałe pracę naukową z zajęciami kościelnymi w diecezji lubelskiej. Byłem więc m.in. wicerektorem w Wyższym Seminarium Duchownym, biskupem pomocniczym i rektorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Obowiązki biskupa diecezjalnego w Zamościu obejmowałem z lękiem natury religijnej, bo przede wszystkim w poczuciu odpowiedzialności za wieczne zbawienie moich braci i sióstr w wierze katolickiej. Dlatego też powtarzałem za biblijnym Dawidem, takie choćby natchnione słowa Pisma Świętego: „Boże, Ty znasz mój brak rozumu, moje przestępstwa nie są dla Ciebie tajne, niech przeze mnie wstyd nie okrywa tych, co Tobie ufają, Panie Zastępów. Niech nie rumienią się z mego powodu, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela” (Ps 69, 6-7).

Reklama

Jaki teren wszedł w skład nowej diecezji zamojsko-lubaczowskiej? Jak wyglądał podział dekanatów, parafii? Co z duchowieństwem?

W skład naszej nowej diecezji weszły zasadniczo terytoria należące do następujących powiatów: zamojskiego, biłgorajskiego, hrubieszowskiego, lubaczowskiego i tomaszowskiego. Liczba mieszkańców przekraczała pół miliona, z czego katolików mogło być 495 tys. Było tam 165 parafii, z czego 125 proweniencji lubelskiej, a 40 lubaczowskiej. na ogólną liczbę 318 księży diecezjalnych, proweniencję lubelską posiadało 245, a lubaczowską 75. Dochodziło do tego 13 zakonników, 119 sióstr zakonnych i około 260 katechetów świeckich.

Jak wyglądały pierwsze miesiące powstawania naszej diecezji, rozmowy z księżmi, którzy mieli otrzymać inkardynację do nowej diecezji?

W moim odbiorze owe początki były w równej mierze trudne i radosne. Kiedy byłem pytany o stan mojego ducha, to lubiłem odpowiadać słowami jakiegoś literata, że jest mi „trudno-świetnie”. Stolica Apostolska postanowiła, że księża zatrudnieni w ramach nowej diecezji, a więc np. proboszczowie czy wikariusze otrzymują automatycznie inkardynację do tej diecezji. Takie postawienie sprawy skutkowało niemal powszechną stabilizacją w kwestiach personalnych, przy czym żadnemu księdzu, który poprosił o zmianę, nie odmówiłem możliwości przejścia do innej diecezji. Przychodziło mi to tym łatwiej, że więcej było wniosków o przyjęcie do naszej diecezji – w roku 1992 przynajmniej 30 – niż o jej opuszczenie.

Reklama

Ważnym zadaniem było również utworzenie kurii?

Pierwsze skrzypce w kurii diecezjalnej gra zazwyczaj ksiądz kanclerz. Na tym stanowisku w Zamościu udało mi się obsadzić 65-letniego wtedy ks. prof. dr. hab. Franciszka Greniuka z Lublina. Przez dziesięć kolejnych lat, w sposób wręcz modelowy, kierował on pracami Kurii Zamojskiej. Powstawały różne instytucje diecezjalne, sąd biskupi, kapituła katedralna, Caritas, Wyższe Seminarium Duchowne, katolickie media. W związku z powyższym wspominam np. zdumienie powszechnie ówczesnego bp. Tadeusza Pieronka, kiedy pewnego razu dostrzegł on u nas nie tylko szyld Radia Maryja, lecz także Katolickiego Radia Zamość.

Kogo z duchownych i świeckich w sposób szczególny należałoby wspomnieć przy tworzeniu „fundamentów” diecezji zamojsko-lubaczowskiej?

Z grona osób duchownych, jako naocznych świadków narodzin naszej diecezji, zaraz po ks. Greniuku, można wymienić wikariusza generalnego w osobie ks. Zygmunta Zuchowskiego, a następnie rektora Wyższego Seminarium Duchownego ks. Adama Firosza, dyrektora Wydziału Duszpasterskiego i Katechetycznego ks. Czesława Grzyba, ekonoma i dyrektora Caritas ks. Stefana Wójtowicza, budowniczego gmachu kurialnego w sąsiedztwie nowego kościoła Matki Bożej Królowej Polski ks. Janusza Romańczuka, oficjała Sądu Biskupiego ks. Stanisława Bachora, czy też ks. Andrzeja Jabłońskiego, jako diecezjalnego ojca duchownego. Natomiast spośród osób świeckich można tutaj, również przykładowo, wspomnieć z uznaniem Marię Gmyz, diecezjalną animatorkę ruchów religijnych oraz senatora Jana Zamoyskiego z rodziną, wojewodę Stanisława Rapę, wicewojewodę Bogdana Kawałkę, Andrzeja Lubczyka z Urzędu Wojewódzkiego, prezydenta miasta Marka Ciastocha, matkę generalną Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Imienia Jezus Barbarę Konarską czy też niezawodnego kierowcę kurialnego Henryka Bubiłka.

Biskup senior Jan Śrutwa pierwszy ordynariusz diecezji zamojsko-lubaczowskiej w latach 1992 – 2006.

2022-03-15 11:48

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kapłanów dał nam Pan

Czterech nowych kapłanów ma diecezja zamojsko – lubaczowska. Święceń prezbiteratu absolwentom Wyższego Seminarium Duchownego naszej diecezji udzielił bp Marian Rojek, ordynariusz zamojsko - lubaczowski. Tegoroczna uroczystość święceń prezbiteratu odbyła się w trudnym czasie dla wszystkich, bowiem panująca pandemia koronawirusa sprawiła, że w ważnej dla diakonów chwili towarzyszyła im tylko wspólnota seminaryjna, najbliższa rodzina i grupa przyjaciół. W homilii Pasterz diecezji mówił o Bożym spojrzeniu na człowieka. - Nie tylko Apostołowie, ale także my, duszpasterze, musimy dostrzegać ludzi małych, nieliczących się w naszych społeczeństwach. Dlatego Mistrz przywołuje do siebie uczniów, aby ich nauczyć Bożego spojrzenia na człowieka – wskazał bp Rojek. Zwracał się też do kandydatów do święceń z zachętą, by na wzór Jezusa byli nauczycielami wiary. - Każdy z was jako kapłan, macie być nauczycielami wiary i katechetami, a coraz częściej będziecie stawać wobec wyzwania niemal całkowitej ignorancji z zakresu katechizmowej wiedzy i znajomości prawd wiary. Jesteśmy powołani do tego, by nauczać tak, jak to czynił Jezus: z miłością i z niewyczerpaną cierpliwością ewangelizując oraz przekazując wiarę i prawdy o Bogu – podkreślił hierarcha. Pasterz diecezji zachęcił neoprezbiterów, by mieli spojrzenie Jezusa. - Każdy z kapłanów, także wy neoprezbiterzy musicie mieć to Chrystusowe pragnienie za duszami. Uczcie się tej tęsknoty i doskonalcie ją w szkole Maryi - Bogarodzicielki, Patronki naszej diecezji. To jest podstawowe ukierunkowanie w kapłańskim Sercu Jezusa. Pragnienie Bożej łaski dla ludzkich dusz. Tak, jak kochający ojciec jest gotowy na każda ofiarę dla swoich dzieci, taką tez niech będzie wasza kapłańska gotowość na wszelki trud dla Bożego ludu – wskazał. Podczas obrzędu święceń kapłańskich bp Marian Rojek przyjął od diakonów przyjmujących święcenia prezbiteratu przyrzeczenia i gotowość posługiwania w stopniu prezbitera. Wyświęcani diakoni wyrazili m.in. pragnienie gorliwej współpracy z biskupami w kierowaniu ludem Bożym pod przewodem Ducha Świętego oraz pilnego i mądrego pełnienia posługi słowa, głosząc Ewangelię i wykładając prawdy katolickiej wiary. Przyrzekali też pobożnie i z wiarą sprawować misteria Chrystusa, a zwłaszcza Eucharystyczną Ofiarę i sakrament pokuty, zgodnie z tradycją Kościoła na chwałę Boga i dla uświęcenia chrześcijańskiego ludu oraz trwać we wspólnocie braterskiej, by wypraszać Boże miłosierdzie dla powierzonego duszpasterskiej opiece ludu, modląc się nieustannie według nakazu Chrystusa. Kandydaci do święceń zobowiązali się także zachowywać cześć i posłuszeństwo wobec biskupa ordynariusza i jego następców. Po Eucharystii, nowo wyświęceni kapłani udali się do kaplicy Matki Bożej Odwachowskiej, gdzie zawierzyli swoje kapłańskie posługiwanie. Trzech z nich, już jutro w swoich rodzinnych parafiach będą sprawować Prymicyjne Msze święte. Ks. Radosław Łukasiewicz uroczystość prymicyjną będzie przeżywał 14 czerwca. Księża nneoprezbiterzy już 27 czerwca, podczas Dnia Kapłańskiego otrzymają nominacje na swoje pierwsze placówki duszpasterskie. Nowo wyświęceni kapłani to: ks. Kamil Kossak z parafii św. Maksymiliana Kolbego w Ulhówku, ks. Piotr Kończyński z parafii Świętego Krzyża w Zamościu, ks. Radosław Łukasiewicz z parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nieledwi i ks. Krzysztof Zgnilec z parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Wielączy.

CZYTAJ DALEJ

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

W Wielki Piątek rozpoczyna się Nowenna do Miłosierdzia Bożego. Pan Jezus polecił Siostrze Faustynie, aby przez 9 dni odmawiała szczególne modlitwy i tym samym sprowadzała rzesze grzeszników do zdroju Jego miłosierdzia.

Nowenna do Miłosierdzia Bożego w 2023 roku rozpoczyna się 7 kwietnia i zakończy się w sobotę przed Świętem Miłosierdzia Bożego, 15 kwietnia.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Bądź dla nas codziennym zmartwychpowstawaniem!

2024-03-28 23:44

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Chrystus zmartwychwstał, lecz każdy z wierzących musi szukać zrozumienia wielkości tej prawdy w swoim życiu i sił, których ona udziela.

Ewangelia (J 20,1 -9)

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję