Peregrynacja będzie wspaniałą okazją, by przypomnieć o wyjątkowej roli Eucharystii i modlitwy różańcowej w życiu człowieka wierzącego i kochającego Pana Boga – podkreśla dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej w Sosnowcu ks. Andrzej Nackowski.
W diecezji sosnowieckiej od 16 kwietnia obecny będzie obraz Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Wizerunek nawiedzający parafie będzie znakiem przypominającym o objawieniach Matki Bożej w Polsce.
Przemówiła po polsku
„Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was, gorliwie módlcie się na różańcu i trwajcie w tej modlitwie” – powiedziała w Gietrzwałdzie do widzących Maryja. Gietrzwałd stał się sławny dzięki objawieniom Matki Bożej, które trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 r. Głównymi wizjonerkami były 13-letnia Justyna Szafryńska i 12-letnia Barbara Samulowska. Obie pochodziły z ubogich polskich rodzin. Matka Boża przemówiła do nich po polsku, co podkreślił ks. Franciszek Hipler: „W języku takim, jakim mówią w Polsce”. Od tego czasu trwa kult Matki Bożej z Gietrzwałdu, choć od początku był on utrudniany – najpierw przez władze pruskie, a następnie przez komunistów.
– W święto Miłosierdzia Bożego, 16 kwietnia, wizerunek przyjedzie do naszej diecezji i powitany zostanie w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Sosnowcu-Zagórzu. Tam pozostanie w ciągu czuwania „Noc walki duchowej za Polskę” z udziałem Wojowników Maryi, które rozpocznie się 22 kwietnia i będzie trwać w nocy z soboty na niedzielę. Obraz nawiedzi też inne parafie, m.in. św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu-Niwce, Najświętszego Ciała i Krwi w Sosnowcu-Kazimierzu (Zmartwychwstańcy), św. Stanisława w Chruszczobrodzie, Najświętszego Zbawiciela w Sosnowcu. Nawiedzi też sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie podczas diecezjalnej pielgrzymki Wspólnot Żywego Różańca 29 kwietnia (sobota) – informuje ks. Andrzej Nackowski.
Hodegetria czyli Przewodniczka
– Wizerunek Matki Bożej Gietrzwałdzkiej jest zaliczany do grupy obrazów tzw. Hodegetrii. Nazwa oznacza przewodniczkę i wywodzi się od nazwy kościoła Ton Hodegon w Konstantynopolu, w którym gromadzili się przewodnicy podróżnych hogigos, gdzie został umieszczony obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, odnaleziony przez cesarzową Eudokię. Ikony tego typu otaczano wielką czcią. Matka Boża wyrażona na takich obrazach uznawana była za patronkę podróżnych i opiekunkę ociemniałych. Cesarze bizantyjscy uważali owe ikony za znak opiekuńczy cesarstwa. Ikona Gietrzwałdzka przedstawia Madonnę okrytą ciemnoniebieskim płaszczem, która trzyma na lewym ramieniu Dzieciątko odziane w długą czerwoną suknię, prawą rączką błogosławiące, lewą wspierające się na książce. W górnej części obrazu dwaj aniołowie unoszą wstęgę z majuskułowym napisem: „AVE REGINA CAELORUM AVE DOMINA ANGELORUM” – wyjaśnia historyk sztuki ks. Tomasz Zmarzły.
Podczas peregrynacji wierni będą mogli zawierzyć Maryi i Jezusowi swoje życie w specjalnym akcie modlitewnym. Wizerunek pozostanie w diecezji sosnowieckiej do 21 maja br.
Wierni z Dąbrowy Górniczej przy obrazie Matki Bożej Gietrzwałdzkiej
Od 16 kwietnia w diecezji sosnowieckiej trwa peregrynacja obrazu Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Wizerunek nawiedza niektóre parafie i jest znakiem przypominającym o objawieniach Matki Bożej w Polsce.
Peregrynujący obraz jest jednocześnie zaproszeniem do większej żarliwości w modlitwie różańcowej i umiłowania Eucharystii. „Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was, gorliwie módlcie się na różańcu i trwajcie w tej modlitwie” – mówiła Maryja w Gietrzwałdzie.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
