Zapewne wielu diecezjan usłyszało te słowa przy jakiejś okazji osobiście, a może o szkaplerzu mówiły nasze babcie, nie czas się zastanawiać. Chętnych do przyjmowania „tej szaty” nie brakuje, co można było zaobserwować podczas rekolekcji dla członków Kół Różańcowych, które odbywają się co roku u Sióstr Karmelitanek w Siemiatyczach. I to m.in. wpłynęło na chęć zorganizowania spotkania dla osób noszących szkaplerz, a także umożliwienie przyjęcia go przez kolejnych wiernych. Po akceptacji pomysłu przez ks. Romana Kowerdzieja, ustaleniu terminu i miejsca spotkania, za pośrednictwem ojca prowincjała Karmelitów Bosych z Warszawy, zaproszenie na przyjazd do naszej diecezji przyjął o. Stanisław Plewa – karmelita z Wrocławia.

Pierwsze spotkanie bractwa szkaplerznego

I tak po 772 latach od objawień Matki Bożej św. Szymonowi Stock na Górze Karmel, przybyliśmy do parafii św. Doroty Panny i Męczennicy w Winnie Poświętnej, w wigilię obchodzonego tam odpustu Matki Bożej Szkaplerznej.

Spotkanie rozpoczęto pieśnią i odsłonięciem obrazu Matki Bożej. Po powitaniu przez proboszcza – ks. Romana Kowerdzieja, historię powstałej w XV wieku parafii, obecnej, pobudowanej w XVII wieku świątyni oraz treści pochodzącego z 2 ćwierci XVII wieku obrazu Matki Bożej Wińskiej z Dzieciątkiem, przedstawił, pochodzący z tej parafii, ks. Paweł Koc. Jak zaznaczył „w czasach do I wojny światowej bractwo szkaplerza świętego liczyło bardzo wielu członków, gdyż średnio, co roku wstępowało około 70 parafian i zawsze także wstępowali księża pracujący w tej parafii”. Niewątpliwie związek z tym miał wpływ widoku Matki Bożej obejmującej Dzieciątko, które gestem lekko wzniesionej prawej dłoni „oznacza miłosierne obdarowanie ludzkości łaską Bożą”. Na podkreślenie zasługuje fakt, że korony i wota z obrazu zostały przekazane na obronę ojczyzny w czasie Insurekcji Kościuszkowskiej w 1794 r. Kolejny i najważniejszy punkt programu to Eucharystia sprawowana w koncelebrze pod przewodnictwem naszego gościa – o. Stanisława Plewy, ofiarowana w intencjach w niej uczestniczących.

Ze słów homilii

Ojciec Stanisław homilię rozpoczął słowami: „Ile przepięknych tytułów nadał człowiek Matce Najświętszej, wystarczy odczytać Litanię Loretańską, odśpiewać Godzinki, odmówić kilka modlitw ku Jej czci, żeby się o tym przekonać. Jednym z takich tytułów jest zawołanie – Królowo Szkaplerza Świętego, innymi słowy Królowo tych, którzy szkaplerz z Twojej ręki wzięli i nim okryci idą głosząc Twoją chwałę, co troski i cierpienia gaszą ożywczym źródłem nadziei płynącej ze szkaplerza świętego, Królowo tych co szkaplerzem zwalczają w sobie zło i zepsucie otoczenia, którzy ze szkaplerzem idą w ciemną godzinę śmierci i wchodzą w jasne wrota wiecznej szczęśliwości”. Dalsza część homilii była m.in. przypomnieniem historii szkaplerza świętego oraz omówieniem poszczególnych obietnic Matki Bożej, ale i obowiązków związanych z jego przyjęciem. Po Komunii św. odmówiliśmy modlitwy związane z 9. dniem Nowenny oraz Akt oddania się Matce Bożej Szkaplerznej.

Szkaplerz noś, a na różańcu proś

Kolejnym punktem programu spotkania była konferencja podczas której o. Stanisław szczególną uwagę zwrócił na genezę szkaplerza świętego. Zaznaczył, że nabożeństwo szkaplerzne „obok różańcowego nabożeństwa uważa się za jedno z najpopularniejszych i najstarszych nabożeństw maryjnych, co potwierdza zawołanie: szkaplerz noś, a na różańcu proś”. Szkaplerz, szata Maryi, to znak zbawienia, orędzie pokoju i jak mówiła Maryja: „to świadectwo moich matczynych uczuć, ratunek niebezpieczeństwa dla ciała i dla duszy, kto w nim odziany umrze nie zazna ognia piekielnego”.

Świadectwo Stanisławy Leszczyńskiej

Po konferencji proboszcz, w imieniu parafian, zaprosił na poczęstunek. Była to również chwila na przemyślenia i czas na zakupienie książek związanych z tematem. Dalszą część rozpoczęliśmy od spotkania z Siostrami Karmelitankami Dzieciątka Jezus z Siemiatycz. Siostra Feliksa w swoim wystąpieniu wspomniała o św. Teresie od Dzieciątka Jezus, jednej ze świętych karmelitanek. Następnie przybliżyła nam piękną postać, jaką była Stanisława Leszczyńska, położna z Łodzi, która w nieludzkich warunkach w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, odebrała ponad 3 tys. porodów. Niestety obóz przeżyło tylko 30 dzieci, pozostałe umarły z głodu. Fundamentalną wartością w życiu Stanisławy była wiara. Z resztek suchego chleba robiła różańce. Odmawiała je po pracy, a często w trakcie odbierania porodu, modliła się ze współwięźniarkami, ale i organizowała nabożeństwa. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1992 r. Siostra dodała, że „spoglądając na życie wielu świętych zawsze widzimy obecność Matki Bożej”. Towarzysząca s. Feliksie s. Sylwia z wielką radością opowiedziała o swoim życiu zakonnym, o szyciu szkaplerzy i prosiła o modlitwę o powołania do tegoż zgromadzenia, dodając: „kiedy ja byłam chora, opiekowała się mną młodsza siostra, a kto będzie się nią opiekował, kiedy zachoruje?”.

Szkaplerz przyjęły 64 osoby

Dalej o. Stanisław Plewa szczegółowo omówił obrzęd przyjmowania szkaplerza świętego i poprosił, aby chętni wystąpili na środek świątyni. Okazało się, że w kolejce po „szatę Maryi” wystąpiły 64 osoby, w tym: ks. Łukasz Borzęcki i ks. Paweł Koc. Po rozdaniu szkaplerzy nastąpiło uroczyste poświęcenie i nałożenie ich chętnym, zgodnie z przypisanym rytuałem. Przy nakładaniu pomagali wymienieni uprzednio kapłani. Po zakończeniu obrzędu, ks. Łukasz Borzęcki klęcząc przed obrazem Matki Bożej, poprowadził modlitwę części radosnej Różańca świętego. Dalej przy śpiewie pieśni nastąpiło zasłonięcie obrazu, po którym gospodarz miejsca, ks. Roman Kowerdziej podziękował o. Stanisławowi za przewodniczenie spotkaniu, a obecnym za przybycie.

W Kościele istnieją różne szkaplerze zatwierdzone przez Magisterium Kościoła, przeznaczone dla wiernych świeckich i duchownych, najczęściej związane z danym zakonem. Ta sama osoba może być przyjęta do różnych Bractw Szkaplerznych i może mieć udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci.