Pierwszy kościół w Doruchowie (diec. kaliska) ufundował w 1403 r. rycerz Mikołaj Langenfort z Kępna wraz z synem Piotraszem. Nieszczęśliwie uległ on całkowitemu zniszczeniu podczas pożaru w 1760 r. Cztery lata później na jego miejscu wzniesiono nowy drewniany kościół, który przetrwał nieco ponad sto lat i także spłonął. Budowa obecnej, murowanej świątyni miała miejsce w latach 1889-92. Jej konsekracji i ustanowienia św. Stanisława Kostki jako patrona dokonał w 1902 r. biskup poznański Edward Likowski. W latach II wojny światowej był to jedyny kościół dostępny dla Polaków mieszkających na tamtych terenach, a pozwolenie na odprawianie w nim tylko dwóch niedzielnych Mszy św. otrzymał wyznaczony przez władze okupacyjne ks. Stanisław Hundt. Kapłan potajemnie udzielał ślubów, chrztów i przygotowywał polskie dzieci do I Komunii św. W 1945 r., gdy w Doruchowie rozpoczęła się rosyjska okupacja, został zakatowany i zastrzelony na plebanii.

Mieniący się złotem i srebrem główny ołtarz świątyni stanowi tryptyk figur z Maryją w roli głównej. Rzeźbę Matki Bożej z Dzieciątkiem otaczają św. Stanisław Kostka oraz św. Kazimierz Królewicz. Przy prawym, bocznym ołtarzu nad zabytkową chrzcielnicą znajduje się niewielka gablota. W 2016 r. ksiądz proboszcz Zbigniew Rzeszótko postanowił wyeksponować w niej najstarszą księgę chrztów znajdującą się w posiadaniu doruchowskiej parafii, która obejmuje wpisy z lat 1684 – 1726.

W 1775 r. w Doruchowie odbył się ostatni w Polsce proces kobiet, które były posądzane o czary. W oparciu o obowiązujące wówczas prawo magdeburskie miejscowy dziedzic Stokowski dopuścił się straszliwego morderstwa na czternastu niewinnych kobietach. Mord uszedł mu bezkarnie – prawo zrodzone z ciemnoty i zabobonu zezwalało bowiem na taką „sprawiedliwość”. Po jakimś czasie jednak u dziedzica pojawiły się wyrzuty sumienia i w ramach pokuty ufundował do kościoła w Doruchowie bogato zdobiony ornat tkany perłami oraz monstrancję (na zdjęciu), która nadal znajduje się w świątyni. /i.c.