Reklama

Niedziela Podlaska

Z Niepokalaną przez życie

W Łochowie w Uroczystość NMP Królowej Polski przy licznym zgromadzeniu wiernych została odprawiona Msza św. dziękczynno-błagalna w 30. rocznicę powstania Rycerstwa Niepokalanej.

Niedziela podlaska 20/2024, str. IV

[ TEMATY ]

Łochów

Teresa Kwiatkowska

Wspólnota wraz z duszpasterzami

Wspólnota wraz z duszpasterzami

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wspólnota dziękowała Panu Bogu za dar łaski, że w parafii jest ten ruch, założony przez św. Maksymiliana Maria Kolbe, a w Łochowie zainicjowany przez ks. prał. Tadeusza Osińskiego (ówczesnego proboszcza) wraz z śp. Danielą Pocentą.

Uroczystość

Głównym celebransem Mszy św. był proboszcz ks. Roman Szmurło. Posługę podczas Liturgii Słowa zapewniło Rycerstwo Niepokalanej. Nasi członkowie podczas Mszy św. godnie prezentowali także sztandar i chorągiew. W procesji z darami został wniesiony ornat maryjny ofiarowany przez naszą wspólnotę rycerską . W modlitwie wiernych modliliśmy się intencją majową: „Aby modlitwa różańcowa i oddanie się Niepokalanej zaowocowały wzrostem dobra, czyniąc nas orędownikami pokoju”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kazanie, które wygłosił proboszcz nawiązywało do roli matki i babci – jaką rolę pełnią i z jaką czułością wychowują swoje dzieci. Jezus z wysokości krzyża dał nam matkę, każdy z nas jest wezwany i ogarnięty jej miłością. Pytanie było skierowane do nas wiernych: „czy ty chcesz dzisiaj wziąć Maryję za matkę?”. Maryja jest matką każdego z nas, ona oddaje nam matczyne serce. Nazywamy Ją Matką Nieustającej Pomocy, Wspomożycielką Wiernych, Matką Dobrej Rady. Ona jest naszą królową i matką wszystkich Polaków. Przypomniany został akt oddania Polski pod królowanie Maryi przez króla Jana Kazimierza we Lwowie przed obrazem Matki Bożej Łaskawej 1 kwietnia 1656 r.

Reklama

Na koniec Mszy św. wszyscy zostali pobłogosławieni relikwiami św. Maksymiliana. Przy wyjściu ze świątyni, każdy mógł wziąć obrazek ze św. Maksymilianem, obrazek sługi Bożego Melchiora Józefa Fordona z modlitwą o beatyfikację oraz cudowny medalik Niepokalanej.

Z historii wspólnoty

Rycerstwo Niepokalanej w Łochowie powstało 3 maja 1994 r. w uroczystość głównej patronki naszej Ojczyzny – Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Stało się to za przyczyną proboszcza ks. Tadeusza Osińskiego i Danieli Pocenty. W tym czasie w szeregi Rycerstwa wstąpiło 82 osoby. W czasie parafialnych rekolekcji adwentowych przeprowadzonych w duchu rycerstwa w dniach 14-17 grudnia 1995 r. przez o. Kazimierza Kozłowskiego, franciszkanina z Gdańska asystenta prowincjalnego Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, w szeregi MI wstąpiło 27 osób. W następnych latach liczba członków wzrastała. Wielu z nich już odeszło do Pana. Obecnie czynny udział w MI bierze 20 osób. Zarząd to Teresa Kwiatkowska, zastępca Urszula Leśniewska, skarbnik Elżbieta Wróblewska oraz doradca Jadwiga Siuchta.

Cel stowarzyszenia

Reklama

Jest nim wypełnianie myśli założyciela św. Maksymiliana Marii Kolbe: „całość życia katolickiego w nowej formie, polegającej na łączności z Niepokalaną , Wszechpośredniczką naszą u Jezusa”. Członkowie Rycerstwa starają się zatem wprowadzać tą maksymę w życie. Program Rycerstwa Niepokalanej to: starać się o nawrócenie grzeszników i tych, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa, o nawrócenie nieprzyjaciół Kościoła, o zjednoczenie chrześcijaństwa oraz uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Warunki jakie należy spełnić aby należeć do Rycerstwa są następujące: oddać się całkowicie Niepokalanej jako narzędzie w Jej macierzyńskich rękach, nosić cudowny medalik oraz wpisać się do księgi Rycerstwa w siedzibie kanonicznie założonej. Środki jakimi posługują się członkowie rycerstwa to: w miarę możliwości odmawiać Akt Strzelisty do Niepokalanej „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”, wykorzystać w sprawy Niepokalanej wszystkie godziwe środki na jakie pozwala stan, warunki i okoliczności, zwłaszcza modlitwę, pokutę i świadectwo chrześcijańskiego życia. Zaleca się także rozpowszechnienie Cudownego Medalika Niepokalanej.

W parafii członkowie Rycerstwa Niepokalanej w sposób szczególny przez akt Oddania się Niepokalanej powierzają swoje serce Maryi. Dzięki Jej opiece niech będzie Bóg uwielbiony w sercach ludzi Jej oddanych. W naszej rycerskiej wspólnocie spotkania na którym jest nasz opiekun ks. Roman Szmurło odbywają się w ostatni poniedziałek miesiąca.

Całoroczny plan działania

W pierwszą sobotę miesiąca Rycerstwo Niepokalanej prowadzi piętnastominutowe rozważania przed Najświętszym Sakramentem. Następnie odmawiany jest różaniec według wskazań Maryi. W drugą środę miesiąca pół godziny przed Mszą św. uczestnicy odmawiają modlitwę różańcową wg. materiałów z Centrali Rycerstwa Niepokalanej w intencji „O nawrócenie grzeszników, o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej”.

Ponadto wspólnota propaguje informację o swojej działalności poprzez foldery o Rycerstwie Niepokalanej rozpowszechniane w parafii. Rycerstwo Niepokalanej wydaje czasopismo: Rycerz Niepokalanej. Wspólnota parafialna pełni diakonię Słowa Bożego w pierwsze Niedziele miesiąca podczas Mszy św. o godz. 7 i 9. Każdego roku członkowie wyjeżdżają na pielgrzymkę do Niepokalanowa na wiosenny i jesienny zjazd oraz na Zjazd Ogólnopolski w ostatnią sobotę lipca.

Reklama

Każdego roku – 8 grudnia w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP rycerstwo rozdaje Cudowne Medaliki Niepokalanej. Bierze także czynny udział niosąc sztandar oraz chorągiew podczas uroczystości parafialnych oraz Wielkanocy, Bożego Ciała czy odpustu.

Podczas nabożeństw fatimskich przygotowujemy rozważania różańcowe. Od 29 kwietnia 2019 r. wspólnota modli się Krucjatą Jednej Intencji: „By Maryja była bardziej znana i miłowana; by Jej Wezwanie z Fatimy poznał i wypełnił świat”.

Przesłanie Matki Bożej z Fatimy realizowane jest w Rycerstwie Niepokalanej, w zawierzeniu całkowitym siebie i swojej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości

Niepokalana wie najlepiej, na jakim polu Nowej Ewangelizacji jesteśmy potrzebni, byśmy oddali Bogu jak największą chwałę. Intencje Rycerstwa Niepokalanej są ogólnonarodowe na każdy rok. Nasza wspólnota na spotkaniach modli się w intencjach: za Ojczyznę, o pokój na świecie, o powołania kapłańskie w naszej parafii, za rodziny, za kapłanów, krucjatą jednej intencji oraz o beatyfikację sługi Bożego Innocentego Marii Wójcika.

2024-05-14 13:38

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święci Archaniołowie – Michał, Rafał i Gabriel

Książę niebieski, święty Michale, Ty sprawy ludzkie kładziesz na szale; W dzień sądu Boga na trybunale Bądź mi patronem, święty Michale.
CZYTAJ DALEJ

Św. Hieronim - „princeps exegetarum”, czyli „książę egzegetów”

Niedziela warszawska 40/2003

„Księciem egzegetów” św. Hieronim został nazwany w jednym z dokumentów kościelnych (encyklika Benedykta XV, „Spiritus Paraclitus”). W tym samym dokumencie określa się św. Hieronima także mianem „męża szczególnie katolickiego”, „niezwykłego znawcy Bożego prawa”, „nauczyciela dobrych obyczajów”, „wielkiego doktora”, „świętego doktora” itp.

Św. Hieronim urodził się ok. roku 345, w miasteczku Strydonie położonym niedaleko dzisiejszej Lubliany, stolicy Słowenii. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Strydonie, a na specjalistyczne studia z retoryki udał się do Rzymu, gdzie też, już jako dojrzewający młodzieniec, przyjął chrzest św., zrywając tym samym z nieco swobodniejszym stylem dotychczasowego życia. Następnie przez kilka lat był urzędnikiem państwowym w Trewirze, ważnym środowisku politycznym ówczesnego cesarstwa. Wrócił jednak niebawem w swoje rodzinne strony, dokładnie do Akwilei, gdzie wstąpił do tamtejszej wspólnoty kapłańskiej - choć sam jeszcze nie został kapłanem - którą kierował biskup Chromacjusz. Tam też usłyszał pewnego razu, co prawda we śnie tylko, bardzo bolesny dla niego zarzut, że ciągle jeszcze „bardziej niż chrześcijaninem jest cycermianem”, co stanowiło aluzję do nieustannego rozczytywania się w pismach autorów pogańskich, a zwłaszcza w traktatach retorycznych i mowach Cycerona. Wziąwszy sobie do serca ten bolesny wyrzut, udał się do pewnej pustelni na Bliski Wschód, dokładnie w okolice dzisiejszego Aleppo w Syrii. Tam właśnie postanowił zapoznać się dokładniej z Pismem Świętym i w tym celu rozpoczął mozolne, wiele razy porzucane i na nowo podejmowane, uczenie się języka hebrajskiego. Wtedy też, jak się wydaje, mając już lat ponad trzydzieści, przyjął święcenia kapłańskie. Ale już po kilku latach znalazł się w Konstantynopolu, gdzie miał okazję słuchać kazań Grzegorza z Nazjanzu i zapoznawać się dokładniej z pismami Orygenesa, którego wiele homilii przełożył z greki na łacinę. Na lata 380-385 przypada pobyt i bardzo ożywiona działalność Hieronima w Rzymie, gdzie prowadził coś w rodzaju duszpasterstwa środowisk inteligencko-twórczych, nawiązując przy tym bardzo serdeczne stosunki z ówczesnym papieżem Damazym, którego stał się nawet osobistym sekretarzem. To właśnie Damazy nie tylko zachęcał Hieronima do poświęcenia się całkowicie pracy nad Biblią, lecz formalnie nakazał mu poprawić starołacińskie tłumaczenie Biblii (Itala). Właśnie ze względu na tę zażyłość z papieżem ikonografia czasów późniejszych ukazuje tego uczonego męża z kapeluszem kardynalskim na głowie lub w ręku, co jest oczywistym anachronizmem, jako że godność kardynała pojawi się w Kościele dopiero około IX w. Po śmierci papieża Damazego Hieronim, uwikławszy się w różne spory z duchowieństwem rzymskim, był zmuszony opuścić Wieczne Miasto. Niektórzy bibliografowie świętego uważają, że u podstaw tych konfliktów znajdowały się niezrealizowane nadzieje Hieronima, że zostanie następcą papieża Damazego. Rzekomo rozczarowany i rozgoryczony Hieronim postanowił opuścić Rzym raz na zawsze. Udał się do Ziemi Świętej, dokładnie w okolice Betlejem, gdzie pozostał do końca swego, pełnego umartwień życia. Jest zazwyczaj pokazywany na obrazkach z wielkim kamieniem, którym uderza się w piersi - oddając się już wyłącznie pracy nad tłumaczeniem i wyjaśnianiem Pisma Świętego, choć na ten czas przypada również powstanie wielu jego pism polemicznych, zwalczających błędy Orygenesa i Pelagiusza. Zwolennicy tego ostatniego zagrażali nawet życiu Hieronima, napadając na miejsce jego zamieszkania, skąd jednak udało mu się zbiec we właściwym czasie. Mimo iż w Ziemi Świętej prowadził Hieronim życie na wpół pustelnicze, to jednak jego głos dawał się słyszeć od czasu do czasu aż na zachodnich krańcach Europy. Jeden z ówczesnych Ojców Kościoła powiedział nawet: „Cały zachód czeka na głowę mnicha z Betlejem, jak suche runo na rosę niebieską” (Paweł Orozjusz). Mamy więc do czynienia z życiem niezwykle bogatym, a dla Kościoła szczególnie pożytecznym właśnie przez prace nad Pismem Świętym. Hieronimowe tłumaczenia Biblii, zwane inaczej Wulgatą, zyskało sobie tak powszechne uznanie, że Sobór Trydencki uznał je za urzędowy tekst Pisma Świętego całego Kościoła. I tak było aż do czasu Soboru Watykańskiego II, który zezwolił na posługiwanie się, zwłaszcza w liturgii, narodowo-nowożytnymi przekładami Pisma Świętego. Proces poprawiania Wulgaty, zapoczątkowany jeszcze na polecenie papieża Piusa X, zakończono pod koniec ubiegłego stulecia. Owocem tych żmudnych prac, prowadzonych głównie przez benedyktynów z opactwa św. Hieronima w Rzymie, jest tak zwana Neo-Wulgata. W dokumentach papieskich, tych, które są jeszcze redagowane po łacinie, Pismo Święte cytuje się właśnie według tłumaczenia Neo-Wulgaty. Jako człowiek odznaczał się Hieronim temperamentem żywym, żeby nie powiedzieć cholerycznym. Jego wypowiedzi, nawet w dyskusjach z przyjaciółmi, były gwałtowne i bardzo niewybredne w słownictwie, którym się posługiwał. Istnieje nawet, nie wiadomo czy do końca historyczna, opowieść o tym, że papież Aleksander III, zapoznając się dokładnie z historią życia i działalnością pisarską Hieronima, poczuł się tą gwałtownością jego charakteru aż zgorszony i postanowił usunąć go z katalogu mężów uważanych za świętych. Rzekomo miały Hieronima uratować przekazy dotyczące umartwionego stylu jego życia, a zwłaszcza ów wspomniany już kamień. Podobno Papież wypowiedział wówczas wielce znaczące zdanie: „Ne lapis iste!” (żeby nie ten kamień). Nie należy Hieronim jednak do szczególnie popularnych świętych. W Rzymie są tylko dwa kościoły pod jego wezwaniem. „W Polsce - pisze ks. W. Zaleski, nasz biograf świętych Pańskich - imię Hieronim należy do rzadziej spotykanych. Nie ma też w Polsce kościołów ani kaplic wystawionych ku swojej czci”. To ostatnie zdanie wymaga już jednak korekty. Od roku 2002 w diecezji warszawsko-praskiej istnieje parafia pod wezwaniem św. Hieronima.
CZYTAJ DALEJ

VIII oblężenie Jasnej Góry

2024-09-30 18:22

Andrzej Lewek

    W odpowiedzi na wezwanie Ojca Świętego do Roku Modlitwy, warsztaty przygotowujące mężczyzn do VIII Oblężenia Jasnej Góry w 2024 roku odegrały kluczową rolę.

    Podkreślają one głęboką duchową odnowę, która jest zgodna z intencją papieża Franciszka na Jubileusz 2025, czyli powrót do fundamentów modlitwy. Zainspirowane materiałami od znanych autorów, warsztaty te odpowiadają na wyzwanie, by modlitwa stała się integralną częścią życia duchowego mężczyzn.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję