Reklama

Niedziela Lubelska

Do zobaczenia w niebie

Odszedł człowiek o wielkim sercu, zwyczajny pracownik Winnicy Pańskiej – powiedział bp Mieczysław Cisło o śp. ks. prał. Janie Kiełbasie.

2025-03-11 16:06

Niedziela lubelska 11/2025, str. IV

[ TEMATY ]

pogrzeb kapłana

Katarzyna Artymiak

Liturgia pogrzebowa śp. ks. prał. Jana Kiełbasy

Liturgia pogrzebowa śp. ks. prał. Jana Kiełbasy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przepiękna wiosenna pogoda, początek marca, dziesiątki kapłanów i tysiące wiernych wokół świątyni w Niedrzwicy Kościelnej. Tylko na twarzach ludzi malował się smutek i wzruszenie. Tak odchodzą wielcy w swojej skromności ludzie. Takim był ks. prał. Jan Kiełbasa.

Pogrzeb – rekolekcje

Mszy świętej żałobnej w Środę Popielcową przewodniczył rodak bp Adam Bab. Gdy ks. Jan Kiełbasa przyszedł do Niedrzwicy, on był wówczas diakonem. Następnego dnia, w pierwszy czwartek miesiąca, dzień szczególnej modlitwy za kapłanów i o powołania, Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył abp Stanisław Budzik. Liturgie zgromadziły setki kapłanów i tysiące wiernych. W homiliach wygłoszonych przez biskupów Adama Baba i Mieczysława Cisło zostało podsumowane aktywne i oddane życie „księdza Januszka”, jak był nazywany przez wszystkich. Dla wielu były to szczególne rekolekcje u progu Wielkiego Postu. Modlitwą i obecnością zmarłemu kapłanowi dziękowali księża i parafianie, ukochani żużlowcy i kibice oraz strażnicy miejsc, których był duszpasterzem. Słowa pożegnania nadesłał kard. Stanisław Dziwisz, który przyjaźnił się ze zmarłym i wspomniał jego miłość oraz oddanie Janowi Pawłowi II. Zgodnie z wolą zmarłego przy wynoszeniu trumny z kościoła i przy złożeniu do grobu zabrzmiał warkot motorów i syren. Zamiast kwiatów, uczestnicy złożyli datki na Hospicjum Dobrego Samarytanina.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Osierocone wspólnoty

Reklama

Odejście ks. prał. Jana Kiełbasy osierociło nie tylko niedrzwicką parafię i diecezję, ale całą Lubelszczyznę. Zaczynając od żużlowców po cztery wspólnoty, których kolejno był proboszczem. Był wielkim społecznikiem, kochał ludzi i zawsze im służył. Nie zrażały go trudności. Serdecznym i łagodnym usposobieniem zjednywał sobie wszystkich. Był zaangażowany w różne akcje, m.in. „Pomóż dzieciom przetrwać zimę”. Pomagał powodzianom i rolnikom dotkniętym suszą. Na początku drogi proboszczowskiej w Kosarzewie zorganizował akcję dostarczenia wody do wiosek, także do tych domostw, w których nie mieszkali katolicy. Do każdego mówił „aniołeczku”. Dzieci odwzajemniały jego życzliwość, nazywając go dobrotliwie „Kiełbaską”. W przepastnych kieszeniach zawsze miał dla nich cukierki, najczęściej były to „krówki”. Nawiązując do tej tradycji, po pogrzebie rozdano wśród uczestników kilkadziesiąt kilogramów słodyczy.

Cicha legenda żużla

Reklama

Postać śp. ks. Jana Kiełbasy wpisała się w historię lubelskiego sportu. Nie bez przesady można stwierdzić, że był obok Marka Kępy legendą żużla. Z nim zresztą zaprzyjaźnił się u początków kariery sportowca. Ale nie tylko; na liście przyjaciół znaleźli się kibice, a wśród nich piosenkarz Krzysztof Cugowski. Swoją miłość do żużla wyrażał też poprzez swój samochód; uzyskał pozwolenie, aby był wylepiony oficjalnymi symbolami. Motocyklami – o czym wspomniał ks. Stanisław Stanisławek – interesował się od dziecka. Miłość do żużla rozpoczęła się w seminarium i trwała przez całe życie. Z jego strony to nie było jakieś zwykłe kibicowanie, ale oddana posługa duszpasterska. Na rozpoczęcie każdego sezonu święcił stadion i motocykle zawodników. Błogosławił żużlowców na starcie. Uważał ten sport za piękny, ale zdawał sobie sprawę, że jest niebezpieczny. Spotykał się ze sportowcami na opłatku, błogosławił ich małżeństwa, chrzcił dzieci, zabierał na pielgrzymki do Rzymu. Uczestniczył rokrocznie w ceremonii ogłoszenia najlepszego sportowca Lubelszczyzny. Nawet na miesiąc przed śmiercią, kiedy choroba wyraźnie go już wyniszczała, przyszedł na galę z albumem o św. Janie Pawle II. Kiedy w styczniu rozeszła się wiadomość, że ks. Jan odchodzi, ruszyła lawina modlitwy w środowisku lubelskiego sportu, a zwłaszcza żużla. Rozdzwoniły się telefony od zawodników. Dziękował im za przyjaźń, błogosławił i żegnał się, mówiąc: „Do zobaczenia w niebie”. Marzył, by jeszcze doczekać rozpoczęcia tegorocznego sezonu…

Budowniczy świątyń

Reklama

Wspominając zmarłego, bp Adam Bab powiedział, że „wypalał się dla innych”. – Znamy to jego spalanie się dla nas z troski o Kościół. Niedrzwica Kościelna to nie jedyna parafia, która wiele zawdzięcza jego duszpasterskiej trosce – powiedział. Biskup Mieczysław Cisło przypomniał, że ludzie zapamiętali jego sylwetkę w sutannie i gumofilcach, w których chodził po zabłoconym terenie budowy. Niczym cztery okrążenia żużla, ks. Kiełbasa prowadził budowy czterech świątyń. Pierwszą zbudował w Kosarzewie na początku trudnych lat 80. XX wieku. W najtrudniejszych sytuacjach z pomocą przychodzili mu strażacy. Drugą w Lublinie, w parafii Matki Bożej Różańcowej, gdzie pracował w latach 90. To on dostrzegł konieczność budowy szkoły na nowym osiedlu i wstrzymał przez dwa lata składki na budowę kościoła, by pierwsza powstała szkoła. Gdy objął parafię św. Bartłomieja Apostoła w Niedrzwicy Kościelnej, ruszył z budową świątyni w Borzechowie, która z kaplicy filialnej stała się kościołem parafialnym. Następnie została mu powierzona budowa Centrum Jana Pawła II. W Lublinie stanęła piękna świątynia, która przybrała wezwanie naszego wielkiego rodaka. Był nie tylko budowniczym. W Niedrzwicy Kościelnej podjął się remontu zabytkowej świątyni, która dziś zachwyca blaskiem. Dbał też o teren wokół kościoła. Postawił kapliczkę fatimską i ławeczkę z figurą św. Jana Pawła II. Tu co wieczór omadlał różne sprawy.

Zatroskany duszpasterz

Kapłańskie serce ks. Jana wypełniała troska o dzieci i młodzież. Dla nich zimą przygotowywał lodowiska, które sam polewał wodą; latem przy parafiach odbywały się półkolonie. Nie zapominał o pielgrzymach jasnogórskich, przywożąc im posiłek na ostatni, najtrudniejszy wieczór. Był księdzem, któremu zależało na ludziach, na Kościele. Był pełen miłości, oddania i determinacji; cichy, skromny i zawsze obecny. Biskup Cisło zdradził, jak bardzo służył ludziom: zatroszczył się o łazienkę dla wielodzietnej rodziny, pomagał spłacić długi czy wyjść z więzienia.

Życie śp. ks. Jana Kiełbasy było naznaczone szacunkiem i troską o dziedzictwo św. Jana Pawła II. Rozumiał jego wielkość, z determinacją przybliżał papieskie nauczanie. Najpierw pielgrzymował z mnóstwem osób do Rzymu, a po śmierci papieża zadbał o modlitwę, kult relikwii i zachowanie w sercach jego nauczania. Biskup Adam Bab stwierdził, że „był prorokiem wobec podejścia Polaków do Jana Pawła II”. – Cechowała go ogromna troska, żebyśmy o Janie Pawle II pamiętali, uczyli się od niego wierzyć, uczyli się od niego mądrości i doktryny Kościoła. Nie minęło dużo czasu od śmierci Jana Pawła II, żeby w jego własnej Ojczyźnie zaczęto go szkalować – powiedział ksiądz biskup. – Był wśród nas taki prorok, który mówił: poznawajmy go, kochajmy go, módlmy się do Boga za jego wstawiennictwem; tyle mu nasza Ojczyzna zawdzięcza, tyle mu Kościół zawdzięcza, tyle świat mu zawdzięcza, a tak łatwo przyszło obrzucić go błotem. Ale nasz prałat, nasz tata, nasz pasterz pamiętał, żeby było inaczej – przypomniał. Biskup Cisło dopowiedział, że ks. Jan doznał uzdrowienia niegojących się ran podczas jednej z pielgrzymek do św. Jana Pawła II. Podkreślił, że ostatnim apelem zmarłego było wezwanie: „Kochajcie Jana Pawła II”.

Ostatni rozdział – cierpienie

Ostatnią posługą ks. prał. Jana Kiełbasy było cierpienie; z chorobą nowotworową walczył przez 7 lat. – Dobry, kochający pasterz potrafił nawet to ofiarować z Chrystusem. Stawał się prochem, spalając się dla nas przez te wszystkie lata. Jak dobry pasterz, który dał swoje życie – powiedział bp Bab. Zmarły był też przykładem dojrzałości. Podejmował się powierzonych obowiązków solidnie. Kiedy miał świadomość, że jego życie zmierza ku końcowi, domknął ostatnie sprawy. Przygotował pogrzeb co do szczegółu. Nawet pomyślał o pamiątkowych obrazkach. Nie mogło na nich zabraknąć modlitwy „Jezu, ufam Tobie”, którą wybrał na swoje motto kapłańskie i która mu towarzyszyła przez całe życie. Zgodnie z ostatnią wolą spoczął na niedrzwickim cmentarzu parafialnym.

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Służył wiernie kościołowi

Niedziela sosnowiecka 37/2022, str. VII

[ TEMATY ]

pogrzeb kapłana

Ks. Przemysław Lech

Ksiądz kanonik Jan Kierat

Ksiądz kanonik Jan Kierat

W 62. roku życia i 37. roku kapłaństwa, po ciężkiej chorobie, odszedł do Domu Ojca śp. ks. kan. Jan Kierat, proboszcz parafii św. Bartłomieja Apostoła w Ciągowicach. Zmarł 24 sierpnia, w święto patrona parafii.

Pożegnanie Zmarłego odbyło się w Ciągowicach 26 sierpnia, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej. Mszy św. żałobnej przewodniczył bp Grzegorz Kaszak wraz z bp. Antonim Długoszem, biskupem seniorem archidiecezji częstochowskiej. Następnie odbyła się eksporta do kościoła Przemienienia Pańskiego w Starokrzepicach, gdzie o godz. 15 sprawowana była Eucharystia pod przewodnictwem bp. Antoniego Długosza. Zmarły został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Starokrzepicach.
CZYTAJ DALEJ

Panie! Naucz mnie modlić się!

2025-03-12 10:31

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Prośmy Boga, abyśmy w zabieganiu dnia codziennego, w chaosie informacyjnym znajdowali czas na modlitwę, która przemienia na lepsze nas samych, naszych bliskich i świat czyni lepszym.

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
CZYTAJ DALEJ

Watykan/ Biuletyn medyczny: dalsza, stopniowa poprawa stanu papieża

2025-03-15 19:18

[ TEMATY ]

papież Franciszek

klinika Gemelli

PAP/EPA/FABIO FRUSTACI

Stan papieża Franciszka, przebywającego od ponad miesiąca w szpitalu, dalej stopniowo poprawia się - poinformowano w sobotę w biuletynie medycznym. Zaznaczono w nim, że papież nadal potrzebuje leczenia w warunkach szpitalnych.

W wydanym w Watykanie biuletynie napisano: "Stan kliniczny Ojca Świętego pozostał stabilny, co potwierdza postęp zanotowany w ostatnim tygodniu".
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję