Kimże jesteś, szary żołnierzu, zapomniany, bezimienny?” – pytał sto lat temu ks. Antoni Szlagowski, gdy do stolicy przybyła trumna z doczesnymi szczątkami nieznanego z imienia i nazwiska obrońcy Lwowa. „Ty jesteś odwieczny geniusz bojowy narodu, zowiesz się Męstwo! Ty jesteś niespożyta, niezmożona moc ideałów narodowych, zowiesz się Poświęcenie! Ty jesteś zwycięska niepodległość ducha narodowego, zowiesz się Wolność!” – wołał płomiennie kaznodzieja, gdy trumnę składano w arkadach Pałacu Saskiego, tworząc w ten sposób Grób Nieznanego Żołnierza.

Jak uczcić poległych?

Pierwsza wojna światowa była dla ludzkości straszliwym doświadczeniem. Szczególną traumę wywołała w społeczeństwach Francji i Wielkiej Brytanii, które choć zwycięskie, to triumf nad pokonanymi Niemcami okupiły ogromnymi stratami. Dlatego tuż po podpisaniu traktatu wersalskiego w Paryżu i Londynie zrodziła się idea zbudowania symbolicznych grobów – pomników poświęconych poległym w wojnie. Pierwsza była stolica Francji, gdzie w 1920 r. pod Łukiem Triumfalnym położono płytę memoratywną.