Kiedy przychodzimy na Eucharystię, wspominamy i uobecniamy mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, czyli Misterium Paschalne. Pascha Jezusa jest sensem przyjścia Boga na ziemię. Ten, który sam jest miłością, przychodzi do człowieka, by dać najwyższy wyraz bezgranicznej i bezinteresownej miłości do niego. Jezus Chrystus, umierając na krzyżu za grzesznego człowieka, ukazuje prawdziwą twarz miłosiernego Ojca, a zmartwychwstając, potwierdza, że tej miłosiernej miłości nikt i nic nie jest w stanie pokonać.

Na Eucharystię przychodzimy jako ewangelijni marnotrawni synowie, niejako powracając do domu swojego Ojca. Mogłoby się zdawać, że to my, przychodząc do Ojca i prosząc o Jego miłosierdzie nad nami, narzucamy się Bogu, podczas gdy to On robi ten uprzedzający krok w spotkaniu i sam wybiega do nas, przekraczając granice swego jestestwa. Staje się jednym z nas, by umrzeć za nasze grzechy, skoro zapłatą za grzech jest śmierć (por. Rz 6, 23). Z Jego serca wypływają krew i woda – zdroje Jego miłosierdzia, i wciąż płyną, są niewyczerpane. Tej niewidzialnej łaski Bożej doświadczamy w widzialnych znakach Jego miłości – w sakramentach.