List abp Hosera na 49. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu

Publikujemy list abp Henryka Hosera.

List Abp. Henryka Hosera SAC na 49. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 20 września 2015 roku

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Bracia i Siostry, Drodzy Diecezjanie,

Prawie pół wieku temu, bo w 1967 roku, błogosławiony Papież Paweł VI spełniając postanowienie Soboru Watykańskiego II, zainaugurował obchody Światowego Dnia Środków Społecznego Przekazu. Po raz 49. dzień ten przypada w niedzielę 20 września. Jak ważny jest ten dzień świadczą coroczne orędzia papieskie kolejnych Papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Papieża Franciszka.

Kościół od samego początku był medialny: głosi przecież i przekazuje światu Dobrą Nowinę o Zbawieniu wszystkimi dostępnymi środkami, słowem mówionym, pisanym także obrazem. Środki te nie zastępują przekazu bezpośredniego od osoby do osoby dlatego, że jest to sposób najważniejszy. Ale przedłużają one głoszenie bezpośrednie, docierając dalej i szybciej. Wynalezienie druku, radia, telewizji i wreszcie Internetu, spotęgowało oddziaływanie środków przekazu aż do sytuacji obecnej kiedy to one kształtują ludzką świadomość, decydują o wyborach życiowych i politycznych, stając się dominującą władzą. Media są bronią obosieczną: są dobre i złe, jedne budują, inne rujnują, jedne kształtują, inne deformują. Stawiają odbiorcę przed nie zawsze łatwym wyborem rozpoznania wartości i intencji środków przekazu i stających za nimi nadawców. Od odbiorcy wymagają mądrości, inteligencji i dobrego rozeznania.

Św. Jan Paweł II w ostatnim swoim orędziu na rok 2005 uświadamia, że „Nowoczesne technologie stwarzają niespotykane dotąd możliwości, by czynić dobro, głosić prawdę o naszym zbawieniu w Jezusie Chrystusie i szerzyć zgodę oraz pojednanie. Jeśli się ich jednak używa w sposób nieodpowiedni, mogą spowodować nieobliczalne straty, zrodzić nieporozumienia, uprzedzenia czy wręcz konflikty”. Odnosi ich działanie do sytuacji międzynarodowej, zadziwiającą aktualnością, kiedy pisze: „ogromne możliwości mediów mogą być wykorzystane, by budować pokój i pomosty dialogu między narodami, przerwać błędne koło przemocy, odwetu i nowych agresji, tak bardzo dziś powszechnych. Jak mówią słowa św. Pawła, (…): «Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!» (Rz 12, 21)”. Tym Pawłowym wezwaniem kierował się bł. Jerzy Popiełuszko, zapewne wkrótce ogłoszony świętym.

Reklama

Papież Franciszek w swoim orędziu proponuje tego roku refleksję nad rodziną, jako miejscem spotkania; rodzina jest bowiem pierwszym miejscem, w którym uczymy się porozumiewać. Przywołuje wizytę Maryi u Elżbiety: ich dialog był mową słów i ciała, dźwięku i obrazu. Rodzina jest więc szkołą i modelem przekazu i porozumienia, „jest to wzór wszelkiego przekazu”.

Diecezja Warszawsko-Praska od początku swego istnienia posługiwała się własnymi mediami, zarówno parafialnymi jak i diecezjalnymi. Najstarszym było Radio Miedzeszyn, powstałe w 1990 roku w tamtejszej parafii. Obecnie nadaje ono jako Radio Warszawa 106,2 FM, decyzją pierwszego Ordynariusza Diecezji ks. Biskupa Kazimierza Romaniuka i cieszy się rosnącą popularnością dzięki doświadczonemu zespołowi i nowoczesnemu wyposażeniu. Siódmego września br. Radio Warszawa otrzymało patronat bł. Ignacego Kłopotowskiego, apostoła książki i prasy, proboszcza dzisiejszej katedry warszawsko-praskiej i dziekana praskiego w okresie międzywojennym.

W roku 2005, mój poprzednik Abp Sławoj Leszek Głódź powołał do istnienia tygodnik „Idziemy” czytany już w całej Polsce redagowany przez znakomitych dziennikarzy, autorów i komentatorów. Był on odpowiedzią na wezwanie Jana Pawła II: „Wstańcie, chodźmy”. W niedzielę 6 września obchodziliśmy 10 rocznicę istnienia tygodnika rzetelnej informacji i mądrej oceny wydarzeń, zjawisk i problemów naszej współczesności.

Reklama

W kolejną niedzielę, 20 września następuje poświęcenie siedziby i studia nowej internetowej Telewizji Warszawsko Praskiej, mieszczącej się w Domu Słowa Bożego przy ul. Grochowskiej. Jej nazwa „Salve” jest radosnym pozdrowieniem o wielu znaczeniach. Telewizja zwraca się do wszystkich a zwłaszcza do młodego pokolenia, poszukującego swojej drogi życiowej w rodzinie i społeczeństwie. Dzięki internetowi telewizja „Salve” będzie docierała do szerokiej publiczności, gdziekolwiek Internet jest dostępny.

Media diecezjalne mają ogromne znaczenie w perspektywie Nowej Ewangelizacji. Powinny przemawiać jednym głosem prawdy o Bogu i człowieku. Ojciec Święty zachęca do ścisłej współpracy różnych rodzajów mediów w dobie techniki numerycznej, by były interaktywne a więc wzajemnie się wspierające. Ojciec Święty używa słowa „konwergencja”, co oznacza zbieżność środków i celów.

Dobre media, to takie, które są tworzone zarówno przez dziennikarzy jak i czytelników, słuchaczy i widzów. Odbiorcy są nie tylko tymi, którzy korzystają z mediów ale także tymi, którzy je współtworzą. Sobór Watykański II ustanawiając Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu mówi o nim że „każdego roku wierni będą pouczani o swoich obowiązkach pod tym względem, zachęcani do zanoszenia w tej intencji modlitw i do składania na ten cel ofiar, które winny być przeznaczane na organizowanie i utrzymywanie instytucji i przedsięwzięć, popieranych na tym polu przez Kościół, stosownie do potrzeb świata katolickiego” (Inter mirifica, 18).

Drodzy Bracia i Siostry, Ostatnie swe orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, św. Jan Paweł II pisał 24 stycznia 2005 r., w święto św. Franciszka Salezego, patrona dziennikarzy, następujące słowa: „będę się modlił, aby pracownicy mediów wnosili swój wkład w burzenie murów nienawiści dzielących nasz świat, murów, które oddalają od siebie ludy i narody, pogłębiając niezrozumienie i nieufność. Niech wykorzystują dostępne sobie środki do umacniania więzów przyjaźni i miłości, które wyraźnie świadczą o narodzinach Królestwa Bożego tu, na ziemi”.

Reklama

Niech to będzie nasza modlitwa za dobre media, których nam tak potrzeba, by sprawdziły się słowa proroka Izajasza (Iz 53,1), cytowane przez św. Pawła: „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!” (Rz 10 11).

Przyjmijcie moje pasterskie błogosławieństwo.

+ Henryk Hoser SAC Biskup Warszawsko-Praski

Znak krzyża, czyniony z wiarą, jest wyznaniem wiary w Boga w Trójcy Świętej Jedynego. To wyznanie wiary jest także nawiązaniem do szczególnie ważnego momentu w naszym życiu, jakim jest chrzest święty. To w imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego zostaliśmy uwolnieni od grzechu pierworodnego i włączeni do zbawczej społeczności Kościoła. To w imię Trójcy Świętej dokonują się w nas inne znaki sakramentalne. Kościół jest ludem zjednoczonym jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego, czyli wspólnotą zgromadzoną w imię Trójcy Świętej (św. Cyprian, „De oratione dominica”).
Od dawien dawna, w naszej polskiej i katolickiej obrzędowości znakiem krzyża czynionym na naszym ciele i związanym z tymi słowami rozpoczynane były czynności dnia codziennego oraz nadzwyczajne uroczystości, takie jak błogosławieństwo dziecka wstępującego na nową drogę życiową lub udającego się w daleką, niebezpieczną podróż. Rolnik pracujący w polu, matka piekąca chleb czy rozkrawająca bochenek chleba, sportowiec podejmujący próbę osiągnięcia dobrego wyniku, uczeń stający do ważnego egzaminu czy ktoś rozpoczynający podróż samochodem i budzący w sobie intencję szczęśliwej drogi – czynią ten właśnie znak i wypowiadają te słowa.
Bóg w Trójcy Świętej Jedyny zaprasza nas do wędrówki ku zbawieniu, którym jest On sam. Wędrówka ta stała się możliwa przez dzieło dokonane przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela i trwa w świętym Kościele katolickim.
Dziś, w uroczystość Trójcy Świętej, znakiem krzyża i wyznaniem wiary w Boga w Trójcy Świętej Jedynego rozpoczynamy naszą wspólną wędrówkę we wspólnocie naszej archidiecezji, która jest cząstką nowego narodu wybranego.
Z woli Ojca Świętego Franciszka będziemy wspólnie realizować nasze życiowe powołania, które mają nas zbliżyć do Pana Boga i do drugiego człowieka. Papież Franciszek zaleca, aby wędrówka biskupa z wiernymi miała szczególny charakter: [niech pasterz] „niekiedy stanie z przodu, aby wskazać drogę i podtrzymać nadzieje ludu, innym razem zwyczajnie stanie pośród wszystkich ze swą prostą i miłosierną bliskością, a w pewnych okolicznościach powinien iść za ludem, aby pomóc tym, którzy zostali z tyłu” („Evangelii Gaudium” n. 31).
Przed tym pielgrzymim trudem chciałbym, jako pasterz posługujący w Archidiecezji Przemyskiej, naznaczyć was wszystkich znakiem Krzyża Świętego i zachęcić do wspólnego pielgrzymiego trudu. Do udzielania błogosławieństwa zachęca nas autor natchniony: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem” (Lb 6, 24-26). Chrystus wiele razy błogosławił ludzi, między innymi dzieci, a rozstając się z apostołami, „wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba” (Łk 24, 50-51). W dzisiejszym świecie, tak skomplikowanym, pełnym rażących niesprawiedliwości i krzywd, niezmiernie aktualne są słowa św. Piotra Apostoła: „Nie oddawajcie złym za złe ani złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie zaś błogosławcie. Do tego jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo” (1 P 3, 9).
Z serca błogosławię i dziękuję księdzu arcybiskupowi Józefowi za przykład umiłowania spraw Bożych i Kościoła katolickiego, zarówno w wymiarze diecezjalnym jak i powszechnym.
Niech Boże błogosławieństwo spocznie w gorliwym sercu księdza biskupa Stanisława i umocni go w trudzie pasterskiego posługiwania.
Z serca błogosławię kapłanom diecezjalnym i zakonnym – tym, którzy tak często mają okazję przekazywać wiarę w tajemnicę Trójcy Świętej, czyniąc znak krzyża nad wiernymi. Proszę Was o wierne realizowanie swego powołania kapłańskiego, na wzór świętych kapłanów naszej archidiecezji – św. Jana z Dukli, św. Andrzeja Boboli, św. Józefa Sebastiana, bł. ks. Jana Balickiego, bł. ks. Bronisława Markiewicza, błogosławionych Augusta i Michała Czartoryskich. Wzorem naszych świętych, błogosławionych i świątobliwych odczytujmy znaki czasu. Bądźcie głosicielami Słowa Bożego, wytrwałymi szafarzami sakramentów świętych, animatorami różnych, ożywiających wiarę w naszych parafiach grup duszpasterskich.
Alumnom naszego Wyższego Seminarium błogosławię, życząc wzrostu duchowego w wędrówce ku realizacji powołania kapłańskiego. Razem z Wami będziemy modlić się o to, by nie brakowało waszych następców w seminaryjnych ławach.
Niech będą błogosławione wszystkie osoby życia konsekrowanego, realizujące swój charyzmat i służące w ten sposób Bogu i ludziom przez trwanie w modlitwie i w pełnieniu codziennej, szarej służby Panu Bogu i ludziom.
Błogosławieństwo Boże niech spocznie na wszystkich rodzinach archidiecezji. Niech owocem tego błogosławieństwa będzie miłość, wierność i uczciwość małżeńska oraz trwanie w sakramentalnym związku. Oby w naszych rodzinach nie było bolesnych napięć, rozdarcia, bezrobocia, alkoholizmu i innych nieszczęść. Modlę się i Was do tej modlitwy zachęcam, by nie pustoszały piękne polskie domy, a młodzi we własnej Ojczyźnie mogli realizować swoje marzenia i budować jej przyszłość. Niech rodziny naszej archidiecezji jednoczą się we wspólnym wysiłku budowania w każdej rodzinie Kościoła domowego.
Znak Krzyża Świętego wyciśnięty w sercach dzieci i młodzieży niech będzie powtarzany na ich czołach przez rodziców. Dzieciom i młodzieży życzę bezpiecznego wzrostu w łasce u Boga i u ludzi (por. Łk 2, 52). Zapraszam Was do wędrówki drogami wiary. Szczególne pozdrowienie kieruję ku młodym ludziom, którzy w najbliższym czasie wejdą w czas swojej dojrzałości. Serdecznie zapraszam Was do włączenia się do grup duszpasterskich – Ruchu Światło-Życie, Ruchu Apostolstwa Młodzieży, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Szkolnych Kół „Caritas”. Nie bójcie się pójść za głosem powołania kapłańskiego lub zakonnego. Czeka na Was Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu i różne nowicjaty zakonne.
Z pokornym błogosławieństwem pochylam się nad bezrobotnymi, chorymi, cierpiącymi duchowo i fizycznie. Jesteście tak blisko Chrystusowego Krzyża. Proszę Was, ofiarujcie Wasze cierpienie i poczucie osamotnienia w intencji zbawienia nas wszystkich.
Mimo geograficznej odległości błogosławię tym, których konieczność życiowa zmusiła do opuszczenia Ojczyzny i pobytu na emigracji. Czujcie się potrzebni dla swoich rodzin i dla Kościoła w archidiecezji. Dobry Bóg niech ustrzeże Was od utraty wiary i powróci do domu rodzinnego.
Boże błogosławieństwo niech dotknie łaską nawrócenia tych wszystkich, którzy obecnie są oddaleni od Pana Boga i Jego Kościoła. Dobry Łotr, patron naszej archidiecezji, niech wyprosi nam wszystkim łaskę nawrócenia.
Przyjmując błogosławieństwo w imię Trójcy Świętej, idźmy razem i wytrwale ku Bogu, który jest miłością. Do życia w doskonałości zachęca nas Tajemnica Trójcy Świętej, „bo zawiera ona, w Ojcu i Synu, i Duchu Świętym, nieskończoność w wiekuistym, piękno w obrazie, radość życia w darze” (św. Hilary, „O Trójcy Świętej”).
Boże, w Trójcy Świętej jedyny! „W Ciebie wierzę, Tobie ufam, Ciebie miłuję i uwielbiam, o błogosławiona Trójco.
Niech będzie błogosławiony Bóg, Jedyny w Trójcy Świętej, który stworzył świat i nim rządzi: Jemu chwała teraz i na wieki.
Chwała Tobie, Przenajświętsza Trójco. Ty nas obdarzasz miłosierdziem i odkupieniem”.
„Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę, uznawali wieczną chwałę Trójcy i uwielbiali jedność Osób Bożych w potędze ich działania; niech zabłyśnie nad nami dar Twojego Zbawienia i wlej w nasze serca nowe tchnienie Twojej miłości”.
W naszej wspólnej wędrówce prośmy o pomoc Maryję, poznającą w scenie Zwiastowania tajemnicę Trójcy Przenajświętszej: „Bądź pozdrowiona, Córko Boga Ojca, bądź pozdrowiona, Matko Syna Bożego, bądź pozdrowiona, Oblubienico Ducha Świętego, Sanktuarium Trójcy Przenajświętszej”.