W stosunku do uczniów niewierzących nauczanie religii w szkole nabiera charakteru misyjnego głoszenia Ewangelii, tj. prowadzenia do wiary, do której wzrostu i dojrzałości będzie prowadzić katecheza realizowana w kontekście wspólnotowym. Chrześcijańskie wychowanie w rodzinie, katecheza i nauka religii w szkole są wewnętrznie powiązane w procesie wychowania chrześcijańskiego. Tak też należy patrzeć na te różne, choć ściśle ze sobą związane rzeczywistości.
Podstawową zaletą katechezy w szkole jest to, że pomaga ona patrzeć na sprawę szeroko rozumianego wychowania ku dojrzałości w sposób integralny, całościowy. Mówienie o Bogu, modlitwie, sakramentach, zasadach moralnych czy przyszłym życiu stało się przez sam fakt obecności katechezy w szkole tak samo ważne, jak matematyka, fizyka czy historia świata. Wymiar religijny życia człowieka przestał być tabu, które trzeba wstydliwie spychać w sferę prywatności, lecz stał się normalnym wymiarem ludzkiej bytu. Młodemu człowiekowi dano szansę rozwoju bez pewnego rodzaju schizofrenii, w której istnieją dwa światy: Boży i ludzki. Cały świat jest Boży: poznawanie jego budowy, uczenie się wykorzystywania go dla dobra ludzkości jest poznawaniem Bożego dzieła i czynieniem sobie ziemi poddaną - jak chciał Stwórca. Obecność katechezy w szkole pomaga tak właśnie spojrzeć na świat. Dlatego też, nie bez znaczenia jest w tym kontekście sama obecność katechety w szkole, a co za tym idzie wspieranie innych nauczycieli w pracy wychowawczej. Może to się odbywać chociażby przez pomoc w tworzeniu programów pracy wychowawczej szkoły, akademiach czy uczestnictwo w wycieczkach. Inną zaletą katechezy w szkole jest jej ogólna dostępność. Młody człowiek nie staje dziś przed dylematem takim jak np. religia czy szkoła muzyczna. Dziś trafiają - choćby z nudów - na katechezę nawet ci, którzy nie przyszliby do salki. Jest to szansa przyciągnięcia do Boga tych, którzy z różnych powodów od Boga się oddalili. Jest stworzeniem okoliczności, w których Bóg może łatwiej dotykać swoją łaską.
Katecheza w szkole ma też swoje wady. Wiemy, że integralne wychowanie jest szansą, ale rzeczą niemądrą byłoby zapominać, że człowiek to złożoność. Dlatego jego pragnieniem jest często potrzeba wyróżnienia się w jakiś sposób od reszty społeczeństwa, od reszty rówieśników. Dawniej chodzenie na religię mogło uchodzić za wyraz buntu przeciw komunistycznej rzeczywistości. Dziś już tak nie jest, chodzenie na katechezę stało się czymś zwyczajnym. Dlatego bohaterem w oczach niektórych kolegów i koleżanek zostaje młody człowiek, występujący przeciw katechezie czy katechecie. Toteż niektórzy przeszkadzają w prowadzeniu lekcji, utrudniają lub uniemożliwiają udział w niej innym. Do salki katechetycznej tacy uczniowie nie przychodzili, a jeśli przeszkadzali, można im było nakazać opuszczenie pomieszczenia. W szkole nie jest to takie proste, bowiem obowiązują prawa ucznia i szkoły. Ktoś, kto się zdeklarował, musi pozostać w klasie, choćby nawet nie słuchał i był niezdyscyplinowany. W szkole katecheza niejednokrotnie bywa przez część młodzieży zepchnięta do roli jeszcze jednego niepotrzebnego przedmiotu, na który muszą uczęszczać, bo tak chcą rodzice. Uczniowie ci nie mają odwagi, by porozmawiać na ten temat z rodzicami i prosić o zmianę decyzji, bądź podjąć ją samodzielnie.

Cdn.