Reklama

Ikona Świętej Rodziny

Niedziela rzeszowska 3/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Po 18 latach istnienia parafii Świętej Rodziny w Rzeszowie i po 3 latach od uroczystego poświęcenia świątyni w prezbiterium kościoła, po prawej stronie krzyża została umieszczona ikona Świętej Rodziny - patronka parafii i Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny.
Poświęcenia Ikony dokonał bp Kazimierz Górny na Mszy św., w uroczystość Najświętszej Rodziny, 28 grudnia 2003 r. Przy ołtarzu zgromadzili się kapłani z dekanatu Rzeszów II na czele z ks. inf. Józefem Sondejem i dziekanem ks. prał. Stanisławem Tomkowiczem oraz Misjonarze Świętej Rodziny i goście. Słowo Boże wygłosił ks. Stanisław Czarny MSF - wiceprowincjał. Bardzo licznie uczestniczyli w tej uroczystości parafianie. Liturgię uświetnił chór parafialny „Sancta Familia” i zespół dziecięco-młodzieżowy „Gioia”.
Równocześnie z dużą Ikoną (270 x 170 cm), która już na stałe znalazła miejsce w świątyni parafialnej, Ksiądz Biskup poświęcił mniejszą Ikonę (60 x 30 cm) i tym samym Święta Rodzina w znaku ikony jeszcze w tym samym dniu rozpoczęła nawiedzenie rodzin naszej wspólnoty parafialnej.
Ikonę wykonało małżeństwo Magdalena i Arkadiusz Widelscy w pracowni Andrzeja Widelskiego w Lublinie. Ikonie Świętej Rodziny wykonanej dla naszej parafii przyświeca nowa, współczesna idea. Ikona ta może być symbolem wspólnoty rodzinnej, zakonnej czy wspólnoty Kościoła, ludu Bożego. Ikona przedstawia przede wszystkim treści duchowe ukryte w symbolice kolorów, gestów i postawie poszczególnych osób.
Sama kompozycja ułożonych w trójkąt osób kojarzy się z symbolem Osób Trójcy Świętej. Złote nimby nad głowami wszystkich Osób wskazują na ich świętość. Ideową treść Ikony dopełnia srebrne, pięknie grawerowane, tło symbolizujące czystość, wierność i szczęście.
Jezus znajduje się w centrum Ikony. Jest niejako niesiony przez Józefa i Maryję. Oni, jako małżeństwo, dźwigają Owoc związku, który dał im Bóg w osobie własnego Syna. To Oni, jako rodzice, pomagają Mu wzrastać w wierze. Jasny kolor spodniej szaty Jezusa to symbol czystości i niewinności. Kolor złoty jest zapowiedzią przyszłego Królestwa. Użyte kolory (charakterystyczne dla ikony Chrystusa Pantokratora: Pana Stworzenia) symbolizują boskość, władzę, świętość i niezniszczalność Boga.
Maryja z pokornie schyloną głową wprowadza nas w tajemnicę zwiastowania: „Oto Ja służebnica Pańska” (Łk 1,38). Zwrócona ku Jezusowi, Jemu służy jako Matka. Czerwony kolor sukni Maryi posiada bogatą symbolikę wyrażającą obok miłości, piękna i młodości również zmaganie i walkę. Welon na głowie to atrybut kobiety zamężnej, która ma swój dom i oparcie w mężu (głowa Maryi spoczywa na ramieniu Józefa). Trzy gwiazdy na szacie Maryi wskazują na Jej dziewiczość przed, w czasie i po narodzeniu Jezusa.
Postać Opiekuna Świętej Rodziny jest najbardziej przesunięta w głąb, ale to właśnie Jego osoba scala wszystkich. Józef obejmuje Maryję gestem pełnym tkliwości i miłości. Wyrazem tych uczuć oraz szacunku dla Matki Boga jest gest pochylonej głowy. Józef służy, czyni to, co polecił mu Pan: „Nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki” (Mt 1,20). Strzeże i służy Maryi i Jezusowi. Kolor szat Józefa jest stonowany, brązowy. Oddaje to, kim jest i jak żyje Józef: ziemię, materię, ubóstwo. Utrzymuje rodzinę z pracy własnych rąk, troszczy się o sprawy materialne. Święty Józef jest ubogi, bo życie Świętej Rodziny w Nazarecie nie odbiegało od poziomu życia innych rodzin w tym czasie.
W postaci Józefa zwraca uwagę kolor spodniej szaty, której mały fragment znajduje się między głowami trzech Osób. To kolor zielony przechodzący momentami w błękit. To połączenie „dwóch światów”. Kolor niebieski jest przypisany Maryi, jako kolor nieba, życia duchowego i mistycyzmu. Kolor zielony (przypisywany prorokom) wyraża pokój i równowagę, jest symboliem odrodzenia duchowego i znakiem nadziei. Połączenie tych dwóch kolorów na tak małej przestrzeni jest symbolem wiary, miłości i jedności małżeńskiej.
W Ikonie zwraca uwagę ułożenie dłoni Jezusa, Maryi i Józefa. Są one bardzo blisko siebie, prawie się dotykają, ale bardzo delikatnie. Wskazuje to na znaczenie zarówno bliskości jak i dystansu Osób, bo każda z Nich ma swoje własne powołanie. Mimo wzajemnego zwrócenia się ku sobie, pozostaje „przestrzeń swobodnego oddychania”. Tylko w ten sposób może istnieć zdrowa, zgodna wspólnota, rodzina odpowiadająca porządkowi stworzenia.
Ikona Świętej Rodziny nie ilustruje żadnego wydarzenia zbawczego, ale ukazuje misterium Świętej Rodziny. Jest obrazem wzajemnych relacji, niepozbawionych napięcia między osobą i wspólnotą. Jezus, Maryja i Józef kroczyli wspólnie drogą życia i tak też wzrastali w obliczu Boga.
Fundatorem Ikony są parafianie, którzy w ciągu ostatniego roku złożyli na ten cel ofiary pieniężne, każdy według swojego własnego uznania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zapomniany patron leśników

Niedziela zamojsko-lubaczowska 40/2009

wikipedia.org

św. Jan Gwalbert

św. Jan Gwalbert

Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.

Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach. Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić. Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
CZYTAJ DALEJ

„Niedziela” w „Sercu Polski”

2025-07-10 11:23

[ TEMATY ]

wizyta

Tygodnik Katolicki Niedziela

Pałac Prezydencki

Karol Porwich/Niedziela

W kaplicy Pałacu Prezydenckiego odbyło się ważne dla środowiska „Niedzieli” wydarzenie.

Dobro ojczyzny leży nam wszystkim na sercu. Od niemal stu lat „Niedziela” troskę tę wyraża na swoich łamach i przy różnego rodzaju wydarzeniach, w czasie których jej pracownicy słowem i modlitwą wspierają Polskę i wyrażają troskę o tych, którzy Polską rządzą. Nie inaczej było 4 lipca br., gdy w kaplicy Pałacu Prezydenckiego pracownicy „Niedzieli” modlili się w intencji ustępującego prezydenta Andrzeja Dudy i nowo wybranego prezydenta Karola Nawrockiego.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę: Miłość jest zaradna

2025-07-10 20:50

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

„Miłość jest zaradna” – to zdanie powraca w tym odcinku jak refren Ewangelii, która naprawdę żyje.

Papież Benedykt XVI mówił: „Jedni umierają z głodu, inni z przejedzenia.” A my – gdzie jesteśmy? Opowiadam o miłości, która potrafi sięgnąć poza luksusowy stół i nasycić tych, którzy nie mają nic. Bo miłość to nie emocja. Miłość to decyzja i działanie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję