Nasza przygoda - ks. Ireneusza Starachowskiego i Andrzeja Konopelskiego - rozpoczęła się przypadkiem - powiedziałby jeden. Inny powie: Opatrzność Boża to sprawiła. Jesteśmy wdzięczni Bogu za to, że trafiliśmy do budynku archidiecezjalnej Caritas w Szczecinie w dniu, gdy pani Bożena z zarządu telefonowała do przedstawicieli Caritas parafialnych. Znaleźliśmy się zatem o odpowiedniej porze i w odpowiednim miejscu, aby wpisać się na listę osób wyjeżdżających na pielgrzymkę po północno-wschodniej Polsce. II Ogólnopolska Pielgrzymka Pracowników i Wolontariuszy Caritas z całej Polski odbywała się w Białymstoku. Pierwsza pielgrzymka do grobu św. s. Faustyny Kowalskiej w Krakowie - Łagiewnikach miała miejsce w ubiegłym roku. Drugie spotkanie odbyło w miejscu, gdzie po zakończeniu II wojny światowej i utracie ziem wschodnich przez Polskę żył, pracował i modlił się spowiednik s. Faustyny - sługa Boży ks. Michał Sopoćko.

Zanim 5 maja dotarliśmy do Białegostoku, udało nam się odwiedzić wiele miejsc, związanych z religijną historią Żuław, Warmii i Mazur. Natomiast w Wilnie odprawiliśmy Mszę św. przed cudownym obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej. Jednak głównym celem naszej wędrówki był Białystok. Przyjęcie, z jakim spotkaliśmy się w parafiach pw. Miłosierdzia Bożego i pw. Jana Pawła II, przekroczyło nasze najśmielsze oczekiwania. Zastawione stoły i wspaniała atmosfera przy kolacji, wygodne noclegi, które przygotowali mieszkańcy parafii, wybiegały daleko poza nasze marzenia.

5 maja był uwieńczeniem naszej pielgrzymki. O godz. 10.00 pod przewodnictwem abp. Wojciecha Zięby została odprawiona uroczysta Msza św. w sanktuarium Miłosierdzia Bożego. W Eucharystii uczestniczyli klerycy Wyższego Seminarium Duchownego, którzy przygotowali oprawę liturgiczną, a chór klerycki przygotował pieśni i śpiewane stałe części Mszy św. w języku łacińskim. W tej świątyni znajdują się relikwie św. Faustyny Kowalskiej, a w podziemiach kościoła spoczywa ciało sługi Bożego ks. Michała Sopoćki. Kapłan ten był spowiednikiem s. Faustyny i jednocześnie gorącym propagatorem kultu Miłosierdzia Bożego. To dzięki jego inicjatywie namalowano obraz Miłosierdzia Bożego. Ks. M. Sopoćko zabiegał o założenie Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Bożego. Dzięki niemu świat poznał Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Wraz z Księdzem Arcybiskupem Mszę św. koncelebrowało 22 kapłanów. Na początku Mszy św. proboszcz parafii, ks. kan. Zbigniew Krupski, powitał wszystkich pielgrzymów, przypominając hasło Księdza Arcybiskupa: " Bóg bogaty w miłosierdzie". Lepszego biskupiego zawołania trudno byłoby szukać dla kapłana, który miał przewodniczyć Liturgii II Ogólnopolskiej Pielgrzymki Pracowników i Wolontariuszy Caritas w sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Wezwaniem do niesienia wzajemnego miłosierdzia było przypomnienie postawy Apostołów z początków istnienia Kościoła, którzy rozdzielali chleb, nieśli pomoc najbiedniejszym. Ks. prał. Wojciech Łazewski - dyrektor Caritas Polska wspomniał w kazaniu postaci: Maryi jako Matki Miłosierdzia, św. s. Faustyny jako współpracowniczki Pana Jezusa, a także kandydata na ołtarze - ks. M. Spoćki jako propagatora i wiernego sługi Miłosierdzia Bożego. Każdy z kapłanów modlił się za Caritas diecezjalne, za tych wszystkich, którym służymy - od dzieci począwszy poprzez osoby w średnim wieku, aż po staruszków, za tych z Wigilii dla samotnych i schorowanych, za tych od paczek mikołajkowych, za uczestników Dnia Dziecka.

Po Mszy św. sprawowane było nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, po którym o. Hubert Matusiewicz - zastępca dyrektora Caritas Polska wygłosił katechezę, zapoznającą z codziennym działaniem poszczególnych jednostek Caritas i propagującą postawę coraz większego niesienia sobie pomocy i miłości jako wyniku czerpania z Miłosierdzia Bożego.

Po uczcie duchowej wszyscy zaproszeni zostali do uczty dla ciała. Wspaniała grochówka z "wkładką" i bigos przygotowali wolontariusze parafii białostockich. Młodzież w caritasowych koszulkach zapraszała do spożywania przygotowanych specjałów i częstowała napojami chłodzącymi. Wszyscy zostali nasyceni i chyba nikt nie odjechał głodny do drugiego podlaskiego sanktuarium - Świętej Wody - świątyni na górze z kilkoma tysiącami krzyży i odtwarzanej po zniszczeniach z lat 50. 4-kilometrowej długości drodze krzyżowej. Słońce towarzyszyło nam przez cały czas naszego pielgrzymowania po północno-wschodniej Polsce, także w trakcie odprawiania Drogi Krzyżowej. Między kolejnymi stacjami kilkumetrowy krzyż nieśli przedstawiciele poszczególnych zespołów Caritas. Naszej, szczecińsko-kamieńskiej Caritas przypadała droga najdłuższa. W czasie wędrówki śpiewem modliliśmy się na różańcu. Dziękując Bogu za wspaniałą pogodę, dziękujemy także za wszystkie przeżycia, które były naszym udziałem. Będziemy starali się wprowadzać w barnimską codzienność doświadczenie, które było naszym udziałem. Nauczyliśmy się wiele od naszych sióstr i braci caritasowców w czasie tych pięciu dni, oby to tylko dalej owocowało w naszej służbie najbardziej potrzebującym.