Ks. Adam Kamizela: - Na zachodnim zboczu Jasnej Góry, u stóp tronu Królowej Polski w Częstochowie, w 1949 r. Księża Pallotyni wybudowali kościół. Poświęcenia świątyni i domu dokonał
ordynariusz częstochowski - bp Teodor Kubina. W czasie uroczystości wypowiedział słowa: „To miejsce niech służy miłosierdziu Bożemu w cieniu Jasnogórskiej Pani. Każdy, kto nawiedzi ten kościół,
niech dozna w sposób szczególny miłosierdzia Bożego”. Od tego czasu w tym miejscu, zwanym odtąd Doliną Miłosierdzia, uwidacznia się specjalne działanie Bożego miłosierdzia. Przybywają tu pielgrzymi
z Polski i świata, o czym świadczą liczne wota umieszczone przy obrazie Jezusa Miłosiernego, które pątnicy składają w dowód wdzięczności za otrzymane łaski. W 1952 r. umieszczono w głównym ołtarzu
obraz Jezusa Miłosiernego, namalowany przez artystę malarza Adolfa Hyłę z Krakowa.
Parafia pw. Miłosierdzia Bożego została ustanowiona w 1960 r., jako jedna z pierwszych w świecie pod takim wezwaniem. Kard. Stefan Wyszyński, prymas Polski, w 1965 r. nawiedzając świątynię
powiedział: „Miejsce to, zwane Doliną Miłosierdzia Bożego, mieszczące w sobie coś z Tatr i Bałtyku, niech z Maryją woła: Magnificat..., a miłosierdzie Jego z pokolenia na pokolenie”. Metropolita
częstochowski abp Stanisław Nowak w 1992 r. podniósł kościół - ze względu na rolę, jaką pełni w pielęgnowaniu i rozszerzaniu kultu - do godności Archidiecezjalnego Sanktuarium Miłosierdzia
Bożego.
W 1994 r. Prymas Polski kard. Józef Glemp i bp Jose Maria Hernandez z Meksyku poświęcili kaplicę polową oraz figurę Jezusa Miłosiernego. Figura jest darem Kościoła z Meksyku dla Kościoła w Polsce.
We wrześniu 1996 r. bp Antoni Długosz wprowadził do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego relikwie Krzyża Świętego, przywiezione z Ziemi Świętej.
- Co było powodem rozpoczęcia budowy nowego kościoła i jak przebiega kontynuacja dzieła?
- Powodowani ideą św. Wincentego Pallottiego, niezmordowanego apostoła Miłosierdzia Bożego, ze względu na licznie przybywających pielgrzymów z Polski i świata rozpoczęliśmy w Dolinie Miłosierdzia
budowę nowego kościoła. Dziś możemy powiedzieć, iż został zadaszony i zwieńczony kopułą, która nadała budowli charakter sakralny. Rok temu, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, w murach budującej się świątyni
odbyła się uroczysta Msza św., podczas której został poświęcony krzyż zwieńczający kopułę nowego kościoła - sanktuarium.
- Współczesny świat wciąż potrzebuje i szuka Bożego miłosierdzia. Ojciec Święty Jan Paweł II nieustannie wskazuje na nie jako ratunek dla człowieka
Reklama
- To prawda. Wzruszaliśmy się latem 2002 r., patrząc jak Ojciec Święty dokonywał poświęcenia Sanktuarium Miłosierdzia w Łagiewnikach. Zapamiętaliśmy piękną papieską modlitwę: „…aby
ten kościół był zawsze miejscem głoszenia orędzia o miłosiernej miłości Boga; miejscem nawrócenia i pokuty; miejscem sprawowania Ofiary Eucharystycznej - źródła miłosierdzia; miejscem modlitwy -
wytrwałego błagania o miłosierdzie Boże dla nas i całego świata”. Oczekujemy chwili, kiedy nasze Sanktuarium zostanie poświęcone Panu i podejmie taką samą misję: dla większej Jego chwały, dla zniszczenia
grzechu i dla zbawienia wszystkich.
- Jak przebiegać będą tegoroczne obchody Niedzieli Miłosierdzia Bożego?
- Serdecznie zapraszamy na uroczystą Mszę św., której będzie przewodniczył bp Jan Wątroba, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego 18 kwietnia o godz. 11.30 do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, w Dolinie
Miłosierdzia, ul. o. A. Kordeckiego 49.
Martin Schongauer, „Zwiastowanie”(XV w.)/fot. Graziako
Dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem Kościół obchodzi
umownie uroczystość Zwiastowania Pańskiego, przypominając doniosłą
chwilę, kiedy Matka Boża, posłuszna wezwaniu Nieba, godzi się zostać
Matką Jezusa Chrystusa. Użyłem terminu "umownie", gdyż nie jest znany
dzień Narodzenia Pana Jezusa, a przeto nie może nam też być znany
dzień Jego wcielenia, poczęcia w łonie Maryi.
Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół
wschodni już od V wieku. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów
papieża św. Grzegorza Wielkiego (+604). Było to początkowo święto
Pańskie. Akcentowano przez nie nie tylko moment Zwiastowania, ale
przede wszystkim Wcielenia się Chrystusa Pana, czyli akt pierwszy
Jego przyjścia na ziemię, i rozpoczęcia dzieła naszego zbawienia.
Tak jest i dotąd w liturgii. Jedynie pobożny lud nadał temu świętu
charakter maryjny, czyniąc pierwszą osobą Najświętszą Maryję Pannę
jako "błogosławioną między niewiastami", wybraną w planach Boga na
Matkę Zbawiciela rodzaju ludzkiego.
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie jako temat plastyczny
towarzyszyło chrześcijaństwu od zarania jego dziejów. O wyjątkowej
randze tych przedstawień świadczy fakt, iż umieszczane były one zazwyczaj
w głównych ołtarzach świątyń. Bogactwo treści zawarte w tych kompozycjach
stawia scenę Zwiastowania w rzędzie najważniejszych tematów w sztuce
sakralnej czasów nowożytnych, także polskiej. Wydarzenie ewangeliczne,
podczas którego dokonało się Wcielenie, jest nie tylko epizodem z
życia Matki Bożej, lecz jawi się jako moment przełomowy dla dziejów
ludzkości, kulminacja zbawczego planu Boga.
Najdawniejszy wizerunek tego typu zachował się w katakumbach
św. Pryscylli, pochodzi bowiem z II wieku. Maryja siedzi na krześle,
przed Nią zaś anioł w postaci młodzieńca, bez skrzydeł, za to w tunice
i w paliuszu, który gestem ręki wyraża rozmowę. Podobne malowidło
spotykamy w III wieku w katakumbach św. Piotra i Marcelina. Od wieku
IV widzimy archanioła Gabriela ze skrzydłami. Ma on w ręku laskę
podróżną albo lilię. Na łuku tęczy w bazylice Matki Bożej Większej
w Rzymie wśród dziewięciu obrazów-mozaik barwnych jest również scena
Zwiastowania (IV wiek).
W jednym z kościołów Rawenny znajduje się mozaika z VI
wieku, na której Maryja jest przedstawiona, jak siedzi przed swoim
domem i w ręku trzyma wrzeciono. Anioł stoi przed Nią z berłem. Z
wieku XIII pochodzi wspaniała mozaika w bazylice Matki Bożej na Zatybrzu
w Rzymie (kościół rezydencjonalny Prymasa Polski). Scenę Zwiastowania
uwiecznili nieśmiertelni w swej twórczości artyści tamtych lat: Giotto,
Fra Angelico, Simone Martini, Taddeo di Bartolo, Masaccio.
Motyw Zwiastowania rozwinął się szczególnie w dobie gotyku.
Powstał wówczas swoisty kanon traktowania tego tematu, charakterystyczny
dla sztuki średniowiecza, a później wczesnego renesansu. Ten kanon
nakazywał malarzom powagę, spokój i szczególne wyciszenie w podejściu
do przedstawienia wydarzenia tak ważnego w historii Zbawienia.
Od epoki oraz od talentu mistrza zależało już, czy klimat
przedstawionej sceny określały rozbudowane realia wnętrza i stroju,
czy dominowała elegancka, miękka linia i liryczny, pełen złota nastrój
całości. Inaczej malował w tym okresie artysta z Włoch, a inaczej
z Północy. Ale różnice nie były wynikiem odległości geograficznej,
wypływały natomiast z odmiennego programu środowisk artystycznych
gotyckiej, a później renesansowej i barokowej Europy, które kształtowała
myśl wieków średnich od mistycyzmu po realizm.
Temat Zwiastowania Pańskiego to temat rzeka, trudno wymienić
choćby najważniejsze dzieła ukazujące to wydarzenie, które inspirowało
malarzy - tych wielkich, którzy przeszli do historii sztuki, i tych
mniejszych, którzy pozostawili swe obrazy po licznych świątyniach,
gdzie do dziś wzruszają, każą myślą przenosić się do Nazaretu, gdzie
dokonało się Zwiastowanie Pańskie, gdzie Chrystus wszedł w dzieje
świata.
Podczas pozdrowienia z balkonu Kliniki Gemelli tuż przed wyjściem ze szpitala Papież pozdrowił jedną z kobiet obecnych na placu. „Widzę tu panią z żółtymi kwiatami. Jest dzielna!” - powiedział Franciszek. Pani z żółtymi kwiatami, to 78-letnia Carmela Mancuso, która przybyła z Kalabrii i codziennie w trakcie leczenia Ojca Świętego przychodziła pod Klinikę Gemelli, często z bukietem kwiatów.
Bukiet żółtych róż, który przyniosła Papieżowi, tak jak robiła to kilkanaście razy w ciągu tych 38 dni hospitalizacji, musiał zostać schwytany przez żandarma, ponieważ prawie wypadł Carmeli z rąk, kiedy Papież wypowiedział swoje pozdrowienie. Emocje były ogromne, gdy poczuła na sobie spojrzenie Franciszka z balkonu szpitala Gemelli i słuchała gdy - niskim głosem - powiedział: „Widzę tu panią z żółtymi kwiatami. Ona jest dzielna!”
Wielki Post to czas modlitwy, postu i jałmużny. To wiemy, prawda? Jednak te 40 dni to również czas duchowej przemiany, pogłębienia swojej wiary, a może nawet… powrotu do jej podstaw?
Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Katechizm Kościoła Katolickiego oraz Youcat – katechizm Kościoła katolickiego dla młodych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
