Społeczność Szkoły Długosza uczestniczyła 23 marca br. w ważnej uroczystości. Uczniowie klas trzecich gimnazjum w obecności swoich rodziców, opiekunów, nauczycieli i bliskich przyjęli w katedrze
włocławskiej sakrament bierzmowania z rąk biskupa włocławskiego Wiesława Meringa.
Księdza Biskupa w progach świątyni powitał proboszcz parafii katedralnej, ks. prał. Stanisław Waszczyński. Kandydatów do przyjęcia sakramentu przedstawił Pasterzowi diecezji dyrektor szkoły - ks.
dr Jacek Kędzierski. W imieniu rodziców słowa powitania i serdecznej prośby o udzielenie młodzieży sakramentu bierzmowania wygłosili pp. Szulcowie oraz p. Gerczew.
Mszy św. przewodniczył bp Wiesław Mering. Bierzmowani wyznali gotowość do bycia świadkami nauki Jezusa, do podjęcia trudu pracy nad sobą. Modlitwa do Ducha Świętego w blasku Paschału i świec, symbolizujących
Jego dary, wyrażała pragnienie widzenia i przyjęcia Światłości świata.
Atmosfera uroczystości była podniosła, uczniowie w skupieniu wysłuchali homilii, w której Ksiądz Biskup podkreślił fakt ogromnej odpowiedzialności za swoje zawierzenie Bogu, za zaproszenie do swojego
życia Jezusa Chrystusa.
Młodzieży podchodzącej wraz ze świadkami do Szafarza sakramentu towarzyszył śpiew szkolnego chóru pod kierunkiem Izabeli Chełminiak. Od tej chwili na trud świadczenia o przynależności do Kościoła
młodzi ludzie otrzymali pomoc w postaci darów Ducha Świętego - stali się dojrzałymi chrześcijanami. Wyrazili to w postanowieniach, ofiarowanych na ręce Pasterza diecezji. Do ołtarza przyniesiono
także ofiary złożone przez obecnych w świątyni, które przekazane zostały na dalszy rozwój Szkoły Długosza.
Na zakończenie Liturgii młodzież wyraziła wdzięczność Biskupowi Ordynariuszowi za udzielenie bierzmowania. Słowa wdzięczności otrzymali także rodzice. Dziękowano kapłanom pracującym w „Długoszu”:
ks. Jackowi Kędzierskiemu, ks. Krzysztofowi Kamińskiemu i ks. Jackowi Budzie - za czuwanie nad duchowym rozwojem i prowadzenie drogą wiary. Młodzież nie zapomniała o nauczycielach i wychowawcach:
Anecie Pawłowskiej, Lidii Władowskiej, Magdalenie Baranowskiej, Joannie Wędołowskiej i Anecie Gabryelczyk, dziękując im za wspieranie w dążeniu do celu, jakim jest pełnia człowieczeństwa.
Uroczystość bierzmowania to pierwsze tego rodzaju doświadczenie w historii nowego, odrodzonego „Długosza”.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
W niedzielę 6 kwietnia kończy 80 lat arcybiskup metropolita-senior Santiago de Chile kard. Celestino Aós Braco OFM Cap., tracąc tym samym prawo udziału w przyszłym konklawe. Obecnie liczba uprawnionych do wyboru kolejnego papieża wynosi 136, a pozbawionych tego prawa - 116. Purpurat chilijski (choć urodzony w Hiszpanii) jest jednym z pięciu kapucynów w Kolegium Kardynalskim.
Przyszły kardynał urodził się 6 kwietnia 1945 w mieście Artaiz w północno-zachodniej hiszpańskiej prowincji Nawarra (archidiecezja Pampeluna). Tam też ukończył szkołę podstawową i średnią, po czym w latach 1960-63 studiował filozofię w Saragossie, a w latach 194-68 - teologię w Pampelunie. 14 sierpnia 1963 rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w mieście Sangüesa w Nawarze. Równo w rok później złożył w nim śluby czasowe, a 16 września 1967 - śluby wieczyste. W latach 1972-80 uzupełniał studia na uniwersytetach w Saragossie i Barcelonie, uwieńczone licencjatem z psychologii. Dzięki tej specjalizacji kształcił się w latach 1980-81 na Papieskim Uniwersytecie Katolickim Chile.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
