Po ponad 10 godzinach lotu samolot włoskich linii lotniczych „Alitalia” A330 – „Giotto” z papieżem Franciszkiem na pokładzie wylądował tuż przed godz. 13.30 czasu miejscowego na międzynarodowym lotnisku w Rangunie. Tym samym papież rozpoczął trzydniową wizytę apostolską w Mjanmie (dawnej Birmie), której hasłem są słowa: „Miłość i Pokój”. Jest to pierwsza wizyta głowy Kościoła katolickiego w historii tego południowoazjatyckiego kraju, w którym ok. 90 proc. mieszkańców wyznaje buddyzm a katolików jest ok. 700 tys.
Po wylądowaniu na pokład samolotu weszli nuncjusz apostolski w Mjanmie, abp. Paul Tschang In-Nam oraz szef mijanmijskiego protokołu dyplomatycznego. U stóp schodów Ojca Świętego powitał minister w kancelarii prezydenta Htin Kyawa, biskupi oraz grupa dzieci w tradycyjnych strojach i koszulkach z logo papieskiej wizyty.
Po krótkiej ceremonii powitania papież udał się do pałacu arcybiskupiego w Rangunie, który będzie jego rezydencją w czasie pobytu w Mjanmie. Pałac Arcybiskupi, elegancki trzypiętrowy budynek o włoskiej architekturze stoi przy katedrze Najświętszej Maryi Panny. Otoczony ogrodami kompleks mieszkalny jest też siedzibą Konferencji Biskupów Mjanmy.
Pierwszy dzień papieskiej wizyty przeznaczony jest na aklimatyzację i nie przewiduje żadnych innych wydarzeń. Po odpoczynku Franciszek w kaplicy odprawi Mszę oraz zje kolację.
Kolejny dzień, 28 listopada podróży Franciszek spędzi w obecnej stolicy – Naypyidaw, gdzie spotka się kolejno z prezydentem Htin Kyawem, a następnie ze stojącą na czele rządu i kierującą dyplomacją panią Aung San Suu Kyi oraz w Międzynarodowym Centrum Kongresowym z pozostałymi przedstawicielami władz, społeczeństwa obywatelskiego i korpusem dyplomatycznym.
Trzeciego dnia Franciszek odprawi Mszę św. dla ok. 300 tys. wiernych w Rangunie, spotka się Najwyższą Radą Mnichów Buddyjskich „Sangha”, a następnie z tamtejszymi biskupami.
W ostatnim dniu pobytu Ojciec Święty odprawi Mszę św. dla młodzieży w katedrze NMP w Rangunie i odleci do Bangladeszu, gdzie pozostanie do 2 grudnia.
O swej modlitwie o budowanie mostów dialogu i jednoczenia się z wyznawcami innych religii w kształtowaniu relacji pokoju, aby wydały obfite owoce pojednania w kraju, zapewnił Franciszek biskupów Mjanmy. Podczas spotkania, które odbyło się 29 listopada w kompleksie katedry Najświętszej Maryi Panny w Rangunie, papież wyraził uznanie dla wspólnoty katolików w tym kraju za jej "prorocze świadectwo umiłowania Boga i bliźniego", które wyraża się w zaangażowaniu na rzecz ubogich, ludzi pozbawionych praw i wysiedlonych.
Swoje rozważania Ojciec Święty skupił wokół trzech słów: "uzdrowienie, towarzyszenie i proroctwo". Mówiąc o "uzdrowieniu" przypomniał, że Ewangelia jest przede wszystkim orędziem uzdrowienia, pojednania i pokoju. Zwrócił uwagę, że w Mjanmie takie orędzie ma szczególny wydźwięk, jako że kraj ten stara się przezwyciężyć głęboko zakorzenione podziały i budować jedność narodową. "A zatem dla was głoszenie Ewangelii nie może być tylko źródłem pociechy i męstwa, ale winno być też wezwaniem do krzewienia jedności, miłości i uzdrowienia w życiu ludu" - powiedział Franciszek. Zaznaczył przy tym, że jedność rodzi się z różnorodności, dowartościowuje różnice między ludźmi jako źródło wzajemnego ubogacenia i rozwoju. Zachęcił ponadto do budowania kultury spotkania i solidarności.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
