Irena Szewińska urodziła się 24 maja 1946 r. w Leningradzie. Była polską lekkoatletką specjalizująca się w biegach sprinterskich i skoku w dal, a po zakończeniu kariery działaczką krajowych i międzynarodowych organizacji sportowych.

Należała do najbardziej utytułowanych polskich sportowców i najwybitniejszych lekkoatletek w historii: stawała na podium na czterech kolejnych igrzyskach olimpijskich. Była siedmiokrotną medalistka igrzysk olimpijskich (3 medale złote, 2 srebrne i 2 brązowe) oraz dziesięciokrotną medalistka mistrzostw Europy (10 medali na otwartym stadionie i 3 w hali).

Była też wielokrotną reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych i Pucharze Europy. W latach 1965-1979 zdobyła 24 medale mistrzostw Polski w biegu na 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, w sztafecie 4 × 100 metrów oraz w skoku w dal.

Czterokrotnie była wybierana na najlepszego sportowca Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” i czterokrotnie zajmowała drugie miejsce. W 1974 agencja prasowa United Press International wybrała ją najlepszą sportsmenką na świecie. Została też uhonorowana tytułem najlepszego polskiego sportowca XX w.

Od kilku lat zmagała się z chorobą nowotworową. W 2016 r. otrzymała najwyższe polskie odznaczenie Order Orła Białego. Zmarła 29 czerwca szpitalu przy ul. Szaserów w wieku 72 lat.