Stolica Święta ogłasza co roku listę ok. 20 krajów, głównie europejskich, będących celem pielgrzymek i turystyki religijnej z całego świata. Tysiące wiernych odwiedzają każdego roku takie miejsca jak Rzym, Ziemia Święta, sanktuaria maryjne w Fatimie, Lourdes i wiele innych.

Od 12 lat w wykazie tym nie ma Libanu ze względu na panującą tam napiętą sytuację polityczną i zagrożenie wojenne. Sprawę tę poruszył prezydent tego kraju Michel Aoun podczas wizyty oficjalnej w Watykanie w marcu 2017. Potem M. Karam rozmawiał na temat z osobistościami watykańskimi odpowiedzialnymi za ruch pielgrzymkowy, przedstawiając im materiały audiowizualne o tych miejscach, które mogliby odwiedzać pielgrzymi w jego kraju i ułatwienia, z jakich mogliby korzystać.

Władze libańskie od kilku lat wyrażały zamiar uczynienia ze swego kraju dużego ośrodka pielgrzymkowego z pełnym zapleczem.

Kościół katolicki w Libanie ma troje świętych kanonizowanych: najsłynniejszego z nich Szarbela Machlufa (1828-98), którego klasztor znajduje się w Annai na wzgórzach Dżbeil, Rafkę Szobok ar-Rajes (1832-1914) - jej klasztor mieści się u stóp góry Jrabta w regionie Batrun na północy kraju i Nimatullaha al-Hardiniego (1808-58), którego klasztor znajduje w Hardine, również na północy Libanu. Wszyscy oni byli maronitami, a więc członkami najliczniejszego wyznania chrześcijańskiego w tym kraju.

Szarbela beatyfikował i kanonizował bł. Paweł VI - odpowiednio 5 grudnia 1965 (na zakończenie Soboru Watykańskiego II) i 9 października 1977, dwoje pozostałych św. Jan Paweł II: 16 listopada 1985 i 10 czerwca 2001 (Rafka) oraz 7 września 1998 i 16 maja 2004 (Nimatullah).