O. Parys: Irlandia, w odróżnieniu od Polski, nie otworzyła się na odnowę wiary
Katolicka Irlandia często jest porównywana do Polski. Posługujący tam polski werbista o. Bartłomiej Parys zastrzega jednak, że Irlandia tylko pod pewnymi względami podobna jest do naszej ojczyzny. W odróżnieniu od Polski tamtejszy Kościół nie otworzył się na ruchy odnowy wiary.
Zdecydowaną większość rozpoczynającej się w sobotę wizyty apostolskiej Franciszek spędzi w Dublinie. Żyje tam jedna trzecia irlandzkiej populacji. Zarazem jest to jednak najbardziej zlaicyzowana część Zielonej Wyspy. Najżywsze ośrodki katolickiej wiary pozostały na prowincji, w regionach wiejskich. Jak zauważa posługujący od 7 lat w Irlandii o. Bartłomiej Parys SVD, to właśnie tam znajdziemy jeszcze obraz Kościoła, który jest podobny do tego, co znamy z Polski.
Polski werbista zastrzega jednak, że katolicka Irlandia tylko pod pewnymi względami podobna jest do katolickiej Polski.
- Na pewno i w przypadku Polski i w przypadku Irlandii nie można zdefiniować narodu, jeśli się pominie kulturotwórczą i narodotwórczą rolę wiary – powiedział Radiu Watykańskiemu o. Parys. – Natomiast Polska na pewno różni się od Irlandii tym, że Kościół w Polsce, zwłaszcza po wojnie musiał istnieć w przestrzeni, która nie ułatwiała mu życia. Wbrew pozorom to był czynnik, który pomógł się otworzyć na pewne procesy. Na pewno Kościół w Polsce bardziej otworzył się po Soborze [Watykańskim II] na ruchy odnowy Kościoła, życia chrześcijańskiego, osobistej relacji z Chrystusem, żywej relacji do sakramentów. To oczywiście nie oznacza, że tego wcześniej nie było, natomiast Polska się bardziej otworzyła na ten powiew Ducha, który dostrzegał też Jan Paweł II. W Polsce też na pewno mamy jeszcze w dużej mierze do czynienia z katolicyzmem kulturowym. Przestroga dla nas jest taka, że na dłuższą metę, gdyby Kościół w Polsce czekał jakiś kryzys, to ten katolicyzm kulturowy nie jest w stanie utrzymać ludzi przy Kościele.
Światowe Spotkania Rodzin są od początku wielkim świętem radości i manifestacją nadziei. Tak było i tym razem w Dublinie, gdzie rodziny spotkały się w dniach 22-26 sierpnia br. po raz dziewiąty, niezależnie od kontekstu, w którym przyszło Kościołowi zademonstrować światu swoją niezmienną wolę troski o podstawową komórkę społeczną, którą jest rodzina, i chęć przyjścia jej z pomocą w czasach, gdy różne ideologie próbują podkopać jej fundamenty. W Irlandii było to trudniejsze, bo Kościół został tam w ostatnich latach zraniony. Kościół ma jednego wroga – jest nim grzech. Nic nie rani go bardziej niż grzech i zaniedbanie jego sług, zarówno duchownych, jak i świeckich.
W stolicy Irlandii można było zobaczyć cały Kościół. Tysiące wierzących w Chrystusa ze 116, nawet najbardziej odległych, krajów świata. W Irlandii widzieliśmy Kościół żywy, Kościół radosny. Kościół – choć wydaje się, że jego łódź przemierza przez wielką burzę dziejową – trwale ufający swemu Panu, zasłuchany w Jego słowa i mocny Jego mocą obecną w słowach: „Odwagi! Ja jestem! Nie bójcie się!”. Te słowa Mistrza szczególnie wybrzmiały właśnie w tym miejscu świata, w którym Kościół został w ostatnim czasie szczególnie mocno poraniony, a ciosy, które mu zadano i z wewnątrz, i z zewnątrz, trafiły pośrednio także w rodzinę, bo Kościół jest na świecie najpotężniejszym stróżem, obrońcą i orędownikiem jej świętości.
Wyjątkowe przesłanie niesie nowy Ojciec Święty, papież Leon XIV. Jego słowa o potrzebie miłości i jedności w trudnych czasach, kiedy chrześcijanie są często wyśmiewani i prześladowani, mają szczególne znaczenie. Papież, czerpiąc inspirację z nauk św. Augustyna, przypomina, że Słowo Boże może być źródłem siły i nadziei. Jego pontyfikat zaczyna się w momencie, kiedy świat potrzebuje nowych rozwiązań i otuchy w obliczu wielu wyzwań.
Warto podkreślić, że często to właśnie ludzie, którzy doświadczyli największych trudności, potrafią inspirować innych do działania. Wspomniana wcześniej Róża Czacka, dzięki swojej determinacji i wierze, stworzyła miejsce, w którym osoby niewidome mogą odnaleźć swoją drogę i pełnić ważną rolę w społeczeństwie. To przykład, że miłość do bliźniego i chęć niesienia pomocy może odmienić życie wielu ludzi.
Przesłanie św. Teresy wydaje się skierowane szczególnie do współczesnego człowieka, który na różne sposoby odrzuca naturalną i wzajemną zależność od innych i od ekosystemu, chcąc być „jak Bóg”, ulegając pokusie Adama i Ewy – mówił kard. Pietro Parolin, podczas Mszy św. w rzymskim kościele Trójcy Świętej – Trinità dei Monti – sprawowanej w stulecie kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Kardynał przypomniał, że Świętą Teresę od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza (1873–1897), znaną jako Teresa z Lisieux, papież Pius XI ogłosił świętą 17 maja 1925 roku. Dwa lata później ogłosił ją patronką misji razem z jezuitą św. Franciszkiem Ksawerym.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
