Rok Eucharystii kieruje naszą uwagę na Wielki Czwartek - dzień ustanowienia przez Jezusa Chrystusa sakramentu kapłaństwa i Eucharystii (gr. dziękczynienie). Dar Eucharystii umożliwia najbardziej osobiste zjednoczenie człowieka z Bogiem, prowadzi do duchowego wyciszenia i uspokojenia. Byłoby to niedostępne dla człowieka, gdyby nie posługa kapłana, którego nazywamy ojcem, powiernikiem najskrytszych tajników duszy. Kapłani towarzyszą nam, wierzącym, od urodzenia aż do ostatniej drogi życia, udzielając sakramentów świętych. Ich namaszczone ręce dają nam Chrystusa Eucharystycznego, błogosławią nasze dzieci, rodziny i całe parafie.
Zawsze, a zwłaszcza w Roku Eucharystii, z okazji Wielkiego Czwartku należą się im życzenia i podziękowania. (...) Tymczasem często Kapłani spotykają się z atakami ze strony społeczeństwa, gdy w spornych sprawach słuchają bardziej Boga niż ludzi. Krytykuje się ich zachowanie, sposób bycia, kazania, prowadzenie parafii czy odprawianie Mszy św. A czy my sobie również stawiamy wymagania? Może najpierw lepiej byłoby usunąć „belkę” ze swojego oka? Kapłani z nas się wywodzą, z naszych poranionych, czasem pogubionych rodzin. Dlaczego od nich wymagamy, aby byli idealni, podczas gdy nikt z nas nie jest w stanie osiągnąć ideału. Niech święta Zmartwychwstania Pańskiego zwrócą naszą uwagę na Chrystusa, który jest źródłem łaski i wzorem doskonałości. Podążajmy za Nim wraz z naszymi kapłanami. Szczęść Boże!