Zgodnie z tradycją, na początku obrzędu została odczytana bulla papieska, w której Ojciec Święty Franciszek zwraca się do nominata: "Po wysłuchaniu opinii Kongregacji do spraw Biskupów, moją apostolską władzą ustanawiam Ciebie biskupem tytularnym ze stolicą w Casae Nigrae i pomocniczym diecezji elbląskiej".

W homilii bp Jezierski nawiązał do ewangelicznej sceny ustanowienia Dwunastu, która jest archetypem chrześcijańskiego myślenia o osobie, życiu i działalności biskupa oraz o kolegium biskupów. Przypomniał też, że w dużych średniowiecznych kościołach, takich jak katedra elbląska, umieszczano na filarach, których musiało być co najmniej dwanaście, rzeźby przedstawiające Apostołów.

- Rzeźby Dwunastu na filarach obrazowały i obrazują do dziś znaczenie Apostołów w Kościele. To oni stali się filarami wspólnoty, którą tworzył i nadal buduje Chrystus – zaznaczył bp. Jezierski. Zdaniem kaznodziei, każdy biskup jest świadkiem Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, poniżonego i wzgardzonego, ale też chwalebnego, zwycięskiego, miłosiernego i niosącego nadzieję. - Winien on wprowadzać innych w wiarę i w życie chrześcijańskie. Jest to jego podstawowe zadanie i posłannictwo. Jest to równocześnie zasiew dla przyszłości – podkreślił biskup elbląski.

Po przyrzeczeniu złożonym przez biskupa nominata i odśpiewaniu litanii do Świętych nastąpił miał miejsce obrzęd nałożenia rąk oraz modlitwa święceń. Po nich, główny szafarz namaścił głowę wybranego i przekazał mu księgę Ewangelii oraz insygnia biskupie: pierścień, mitrę i pastorał.

Na zakończenie liturgii przedstawiciele wiernych świeckich, osób życia konsekrowanego oraz duchowieństwa diecezji elbląskiej wypowiedzieli wobec bp. Skibickiego słowa pozdrowień i akceptacji. Odczytano także listy gratulacyjne: Prezydenta RP oraz Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Słowo pozdrowień i życzeń wygłosił nuncjusz apostolski. Po nich, podziękowanie Ojcu Świętemu i zgromadzonym w katedrze złożył nowo wyświęcony biskup.

Asystę liturgiczną uroczystości przygotowali alumni Seminarium w Elblągu. Natomiast oprawę muzyczną zapewniły: Chór Lutnia z Malborka pod batutą Bożeny Belcarz oraz zespół instrumentalny Capella Sancti Nicolai, który prowadzi ks. Piotr Towarek. W repertuarze znalazły się części stałe z Mszy ku czci św. Jacka Odrowąża (Kyrie, Sanctus, Agnus Dei), skomponowanej przez Pawła Bębenka w 1. rocznicę ingresu bp. Jezierskiego do katedry elbląskiej. Ponadto, na zakończenie liturgii zebrani usłyszeli także dwa utwory instrumentalne na trąbkę solo i organy: Te Deum (Marc Antoine Charpentier) oraz Rondo” z 1. Suity Movm. 1. Symphonies de Fanfares (Jean-Joseph Mouret).

Bp Skibicki na swoją dewizę biskupią wybrał słowa: „Ewangelia źródłem radości”. Tarcza jego herbu została podzielona na cztery pola – dwa czerwone i dwa niebieskie – za pomocą skrzyżowania ze sobą pastorału i włóczni, które nawiązują do osoby św. Wojciecha i prawdopodobnego miejsca jego męczeńskiej śmierci w Świętym Gaju, nieopodal Elbląga. Kolor czerwony symbolizuje w heraldyce: wspaniałomyślność, hart ducha i waleczność, natomiast kolor niebieski – czystość, lojalność i wierność. W górnym polu czerwonym znajduje się pięciopłatkowa róża srebrna (różyc, poraj) – znak rodu Sławników, z którego pochodził św. Wojciech. W dolnym polu czerwonym – księga Ewangelii nawiązująca do zawołania biskupiego, umieszczonego na szarfie pod herbem.

Uroczystość święceń bp. Wojciecha Skibickiego jest drugą tego typu w dziejach kościoła św. Mikołaja w Elblągu. 7 października 1747 r. święcenia biskupie przyjął w tym samym miejscu Wojciech Stanisław Leski - biskup chełmiński. Bp Skibicki jest też drugim w historii diecezji elbląskiej biskupem pomocniczym. Jego poprzednikiem na tym urzędzie był w latach 1992-2015 bp Józef Wysocki.