650 osób zgodziło się wypełnić szczegółowy kwestionariusz. 16 ofiar lub świadków wykorzystywania seksualnego spotkało się z członkami komisji. Na tej podstawie zostanie skierowanych do prokuratury „15 zgłoszeń dotyczących wydarzeń, które nie były dotychczas sądzone, a nie są przedawnione”.

- Całość tych świadectw ujawnia wiele cierpienia i ogromną udrękę. Nie pozostawiają wątpliwości co do ciężaru i prawdziwości tego, co się wydarzyło i długofalowych skutków tych nadużyć - podkreślił przewodniczący komisji Jean-Marc Sauvé, były wiceprzewodniczący francuskiej Rady Państwa, czyli najwyższego sądu administracyjnego, a wcześniej przez 11 lat był sekretarzem generalnym rządu, czyli najwyższym, niepolitycznym urzędnikiem w radzie ministrów.

Poinformował on, że spośród osób, które się zgłosiły do komisji zdecydowana większość ma ponad 50 lat, a dwie trzecie z nich to mężczyźni. Do przypadków wykorzystywania dochodziło najczęściej w miastach i departamentach silnie zurbanizowanych, a także na tradycyjnie katolickim zachodzie Francji. - Wiele ofiar nie zerwało z Kościołem katolickim, ale mają one poczucie zdrady nauczania Kościoła i Ewangelii - dodał Sauvé.

Choć otrzymano już wiele zgłoszeń, to członkowie komisji mają świadomość, że liczne ofiary wciąż „nie ośmieliły się mówić” o tym, co je spotkało. Aby je do tego zachęcić, zamierzają jesienią objechać Francję, by mówić o pracach komisji m.in. w parafiach i mediach. Ponadto niektóre świadectwa już otrzymane zostaną opublikowane na stronie internetowej CIASE, „aby uświadomić bolesną rzeczywistość wykorzystywania seksualnego”. Do czerwca działać będzie telefon dla ofiar, a do końca 2020 r. 22 członków komisji przedstawi swe konkluzje.

Komisja dysponuje budżetem ponad 3 mln euro, w dwóch trzecich pokrywanym przez biskupów, a w jednej trzeciej przez zgromadzenia zakonne. Podjęła ona m.in. kwerendę w archiwach kościelnych. Na razie na rozesłany kwestionariusz odpowiedziało 20 diecezji (a więc jedna piąta), 26 zgromadzeń żeńskich i 24 zgromadzenia męskie. - Aby być w zgodzie z prawem kanonicznym zwróciliśmy się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o wydanie indultu, czyli dyspensy, aby mieć dostęp do najtajniejszych archiwów - wyjaśnił Sauvé.

Kwerenda objęła również archiwa państwowe, departamentalne i prasowe.