Reklama

Skarby Diecezji Sandomierskiej

Święty Idzi z Ptkanowa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Prawdziwe perły mają to do siebie, że znaleźć je dość trudno, rzadkie okazy wymagają starannych poszukiwań. Wprawdzie na trasie z Opatowa do Ostrowca Świętokrzyskiego wprawne oko łatwo wypatrzy stojący na blisko 200-metrowym wzniesieniu, malowniczo położony, kościół - ale żaden znak nie pokazuje drogi do Ptkanowa. Perły lubią się ukrywać - to także ich charakterystyczna cecha. Ci, którzy jednak zadadzą sobie trochę trudu, aby tutaj dotrzeć, mogą ucieszyć wzrok ślicznym, niewielkim kościołem, a jeśli dusza wrażliwa posiada odrobinę słuchu - dosłyszy tu legendy i opowieści, których żądni sensacji i ciekawostek po dalekim świecie szukają.
Na wzgórzu, na którym kiedyś kult Śwista i Pochwista - starożytnych bóstw Polańskich miał miejsce, rozpościera się nieobecnie stary kościół, wybudowany w stylu obronnym, którego początku sięgają XII wieku, a pisemne wzmianki poświadczają jego istnienie w 1326 r. Nie ma już wsi Ptkanów, nie ma już starego kościoła - obecny, zbudowano na przełomie XIV i XV wieku, przebudowywany, a kiedy spłonął ok. 1880 r., odbudowano go w stylu gotyckim w latach 1906-10 przez architekta Józefa Dziekońskiego.
Jest to świątynia orientowana, murowana z ciosów, przykryta dwuspadowym dachem; zewnętrzne ściany są oszkarpowane. Na zachodnim szczycie elewacji frontowej, odbudowanej w 1910 r., widnieje kamienna stara tarcza z herbem Grzmała. Kościół otacza mur obronny z basztami i bastionami pochodzącymi z końca XVI wieku. Od zachodu, na murze okalającym, znajduje się niegdysiejsza baszta bramna, obecnie dzwonnica, zbudowana na rzucie prostokąta, o dwóch dzwonach; na jej ścianach zachowały się fragmenty fryzu zwierzęco-roślinnego. Nawa świątyni jest przedłużona od zachodu i posiada neogotycką kruchtę. Prezbiterium, z prostokątną zakrystią od północy, ma zamknięcie wieloboczne. W Ptkanowie można zobaczyć kilka rodzajów sklepień: w prezbiterium - kolebkowo-krzyżowe, w zakrystii - kolebkowe, w nawie - sklepienie płaskie. Warto zwrócić uwagę na znajdujący się w ołtarzu głównym obraz przedstawiający św. Idziego pędzla Kazimierza Alchimowicza, a także na rokokową ambonę. Miłośnicy starego piękna i świadectwa wieków odnajdą tutaj chrzcielnicę kamienną klasycystyczną z XVIII/XIX wieku, rzeźbę ludową Chrystusa Frasobliwego, monstrancję wczesnobarokową z XVII wieku, puszkę na komunikanty fundacji Franciszki Tarłówny, opatki benedyktynek sandomierskich z 1761, XVIII-wieczny kielich, kapę z tkaniny z drugiej połowy XVIII wieku, mszał z 1725 r.
Około 1800 r. po stronie wschodniej kościoła, poza murem okalającym, założono nowy cmentarz parafialny, na którego terenie zachowało się kilkanaście nagrobków z drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Ciekawy jest również budynek plebanii, datowany na rok 1789, z rozmieszczeniem pokoi w stylu dworu polskiego. Gościnnie otwiera jej podwoje ks. Marek Flis - ptkanowski proboszcz, opowiadający niezwykłe historie o tym miejscu i kościele, marzący o rozszerzeniu kultu św. Idziego, który przez wieki wielkich cudów w polskim narodzie dokonywał, a któremu Gall Anonim poświęca sporą część swojej kroniki, opisując cudowne narodziny Bolesława Krzywoustego za jego wstawiennictwem. Artysta malarz Maliszewski w „Sztuce Polskiej” podał rysunek ptkanowskiego kościoła, tytułując go „Skarbem w ukryciu”. I warto pojechać do Ptaknowa, żeby ów „skarb w ukryciu” na własne oczy zobaczyć, św. Idziemu się pokłonić, po starym cmentarzu pochodzić i z uśmiechniętym Księdzem Markiem słów kilka zamienić.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Okulary wiary

2025-02-04 13:42

Niedziela Ogólnopolska 6/2025, str. 24

[ TEMATY ]

homilia

Adobe Stock

Zadziwiająca jest zbieżność doświadczeń Izajasza, św. Pawła i św. Piotra w dzisiejszej Liturgii Słowa.

Pewnie nie będę daleki od prawdy, gdy powiem, że w mniejszym czy większym stopniu dotyczy to każdego z nas, sióstr i braci w wierze. Cała „trójka” – jeśli można się tak wyrazić – doświadcza niebywałego wręcz lęku, może nawet wstydu dlatego, że znalazła się w bezpośredniej bliskości świętego Boga, „sam na sam”, będąc ludźmi niedoskonałymi. Izajasz mówi: „Biada mi (...), jestem mężem o nieczystych wargach”, Paweł określa siebie dramatycznie mianem „poronionego płodu”, a Piotr wyznaje: „jestem człowiekiem grzesznym”. Izajasz pisze o wizji Boga Ojca, a Paweł i Piotr – o spotkaniu z Chrystusem. Paweł opisuje, co działo się po zmartwychwstaniu, a Piotr pisze o doczesności. Wszyscy są przerażeni. Chcą uciekać, ukryć się, wycofać, niemal zniknąć, trochę tak jak bojące się dzieci, zakrywające oczy rękoma i mówiące, że ich nie ma. Tymczasem Pan Bóg nie kwestionuje ich niedoskonałości, nie godzi się natomiast na sytuację zakładającą dezercję. Najpierw oczyszcza ich i usuwa lęk, daje im odczuć swą bliskość, a potem wyznacza misję do wykonania. Widząc majestat i moc Bożą, godzą się wykonać Jego wolę. Jeśli bazuje się na własnych możliwościach, zadania stawiane przez Boga są dla człowieka niewykonalne. Razem z Bogiem jednak, według Jego koncepcji, na Jego „rozkaz”, koniecznie w Jego obecności i mocy, jest to możliwe. Więcej – okaże się, że owoce przerastają nawet naszą wyobraźnię. Papież Benedykt XVI mawiał, że znakiem obecności Boga jest nadmiar, i podawał przykład cudu w Kanie Galilejskiej. Nie tylko ilość wina była cudem, ale także jego jakość! Tak też jest z owocami powołania. Gdyby się patrzyło z perspektywy świata, można by dojść do wniosku, że nie ma ono sensu, jest niepotrzebne, nieopłacalne, a dziś wręcz śmieszne. Lecz gdy zakładamy okulary wiary, widzimy je zupełnie inaczej, wypływamy na głębię. Mądrość polega na tym, aby pójść drogą wspomnianych mężów Bożych. Niemalże „stracić” wiarę w siebie, a uwierzyć głosowi powołania. Tak jest w historii świętych, a przypomnę z dumą, że pierwsi chrześcijanie nazywali siebie nie inaczej, jak właśnie świętymi. Mam tutaj na myśli powołanie nie tylko kapłańskie czy zakonne, ale każde – małżeńskie, zawodowe czy społeczne. Misję powinni podejmować wszyscy: nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, lekarze. A my jak ognia boimy się zarówno słowa „powołanie”, jak również – a może jeszcze bardziej – słowa „służba”. Tymczasem logika chrzcielna mówi, że króluje ten, kto służy jak Chrystus. Właśnie wtedy człowiek jest do Niego najbardziej podobny i obficie błogosławiony. Nie kokietuję, po prostu opisuję liczne obserwacje. Gdy służymy, jesteśmy autentycznie piękni. Gotowość służby to cecha ludzi wolnych! Zbliżając się do Pana, odczuwamy zarówno radość, jak i coś w rodzaju trwogi. Bojaźń Boża polega na tym, że lękamy się głównie o siebie, że nie odpowiadamy adekwatnie na bezgraniczną miłość Bożą naszym oddaniem. Obyśmy mogli powiedzieć: dostrzegłem Cię, Panie, pokochałem i odpowiadam najlepiej, jak potrafię.
CZYTAJ DALEJ

Bystrzyca Kłodzka/Opole. Na ostatniej prostej do święceń

2025-02-09 14:26

[ TEMATY ]

diecezja świdnicka

diakonat stały

Norbert Ryznar

Archiwum prywatne

Norbert Ryznar podczas przyjęcia posługi akolitatu

Norbert Ryznar podczas przyjęcia posługi akolitatu

W ostatnią niedzielę stycznia w Opolu bp Rudolf Pierskała udzielił posługi akolitatu naszemu diecezjaninowi Norbertowi Ryznarowi.

Był to kolejny krok w formacji przyszłego diakona stałego, który na co dzień służy w swojej wspólnocie parafialnej Świętego Michała Archanioła w Bystrzycy Kłodzkiej jako mąż, ojciec, katecheta i nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej.
CZYTAJ DALEJ

„Pielgrzymi nadziei” w obrazach

2025-02-10 00:01

Arch. Dzieła Biblijnego

Finaliści Konkursu Biblijnego

Finaliści Konkursu Biblijnego

Była to 16 jego edycja. Zadaniem dzieci było przeczytanie, a następnie zilustrowanie jednego z wybranych fragmentów ewangelii św. Mateusza: „Powrót Świętej Rodziny do Nazaretu” 2,19-23; „Przybycie mędrców” 2,1-22; „Chrzest Jezusa” 3,13 – 17; „Rozesłanie Dwunastu” 10,1-16; „Zabłąkana owca” 18,12-14; „Jezus błogosławi” dzieci 19,13-15; „Ukazanie się Jezusa w Galilei i rozesłanie na cały świat” 28,16-20

Do Konkursu zgłosiły się 42 szkoły. Do finału zostały nadesłane prace z 24 szkół: 56 prac w kategorii młodszej (kl. od I do II) i 49 prac w kategorii starszej (kl. od III do IV).
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję