Reklama

Pomagają osieroconym

Śmierć kochanej osoby to najczęściej wielki wstrząs. I nawet gdybyśmy byli do niej przygotowani przez długą i ciężką chorobę zmarłego, zawsze pozostawi w naszym sercu ślad

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jak zareagujemy na śmierć bliskiego, jest indywidualną sprawą każdego, jak sobie z nią poradzimy także. Jedni ból zamkną w sobie, inni będą chcieli go wykrzyczeć. Są jednak osoby, które mogą nam pomoc przejść przez żałobę, rozliczyć się z przeszłością i „normalnie żyć”, zachowując naszych zmarłych w sercu.

Wolontariusze

Jest ich kilkoro. Wszystkich dotknęło to samo. Dla każdego z nich śmierć bliskiej osoby czy to ta nagła, niespodziewana, czy może oczekiwana latami, przyszła nie w porę. I pozostawiła ból, łzy, samotność… Najpierw starali się sobie z tym radzić sami. Potem okazywało się, że trudno jest obejść się bez drugiego człowieka, takiego jak oni - osieroconego. Bez ludzi, którzy nie tyle poklepią po ramieniu i powiedzą „będzie dobrze”, ale zrozumieją, uszanują, współodczują. Wtedy dostali „dar” - działającą przy hospicjum domowym łódzkiej Caritas „samopomocową grupę wsparcia” dla osieroconych. Początkowo propozycję spotkań w grupie kierowano do rodzin pacjentów hospicjum. Jednak od maja tego roku przy współudziale Regionalnego Centrum Polityki Społecznej powstała możliwość stworzenia ośrodka wsparcia dla osób osieroconych, dla szerszej społeczności. Ośrodek będzie skupiał wszystkich, których dotknęła żałoba. Wszystkich, dla których śmierć ich najbliższych była ogromnym przeżyciem, stratą, bólem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Grupa wsparcia

Grupa prowadzona przez wolontariuszki stara się stwarzać warunki do bezpiecznego przeżywania emocji. Do wyrzucenia z siebie wszystkiego, co boli. I choć może trudno było przyjść, otworzyć się, pokazać innym, że płaczę, to dziś ci, którzy skorzystali z zaproszenia, tego nie żałują. Bo wrócili do normalnego życia, odzyskali spokój, mają przyjaciół, na których mogą liczyć i coraz częściej na ich twarzach pojawia się uśmiech. Pomagają też ludziom podobnym sobie. Przecież, jak powiedział jeden z podopiecznych „osieroconych” - razem, choć wiele tu łez, łatwiej. W grupie ludzi odczuwających podobny ból straty lepiej możemy zrozumieć swoje emocje, ból, samotność.
Spotkania odbywają się dwa razy w miesiącu - w pierwszą i trzecią środę. Prowadzą je wolontariusze - panie: Magda, Ania, dwie Ewy, Grażyna. Pracują według programu, w którym chodzi o to, by przez 10 miesięcy swoistej „terapii” wypowiedzieć i zrzucić z siebie wszystko - i to dobre, i to złe - co związane jest z osobą zmarłą, ale też nauczyć się budować na nowo relacje z ludźmi. Jednak mimo ram przyjętych przez prowadzących spotkania, praca w grupie jest dostosowana do rytmu każdego z uczestników. Tak by każdy zdążył albo raczej, by poradził sobie z tym, co boli i co trudne. Dlatego mimo że wolontariusze przygotowują się do sesji, ich scenariusz pisze każdy z podopiecznych… i życie.
Wśród osieroconych przeważają kobiety. Czy są śmielsze, bardziej czują potrzebę bycia z innymi, a może łatwiej nam się otworzyć? Nie wiadomo. Zdarzają się także mężczyźni, którzy jak pan Zdzisław początkowo bardzo ostrożnie i sceptycznie podchodzą do takich spotkań. Po czasie przyznają, że było warto i że to pomaga. - Przychodziłem na te spotkania, ale początkowo wychodziłem strasznie przygnębiony - opowiada - bo tu był jeden wielki płacz - dodaje. Przyznaje, że tak wolontariusze, jak i kapłani wspierają ich jak mogą.

Księga życia

Każdy podopieczny grupy to osobna historia choroby, trwania przy kochanej osobie i wreszcie umierania… To taka księga bólu, życia i doświadczenia. Bo przecież choroba zmienia - nie tylko cierpiącego, ale też jego bliskich. Czy łatwo było im przyjść na spotkanie? Nie. Zazwyczaj jest to takie wyciąganie, bo wolontariusz z Caritas zadzwonił, bo spytał, co słychać, wreszcie, bo znał naszą sytuację i bliskich, których już nie ma - żonę, męża czy dziecko. W spotkaniach uczestniczy kilka, czasem kilkanaście osób. Niektórzy nie odzywają się wcale, czują się onieśmieleni, zamknięci w swoim bólu. To taka obrona, bo - jak sami przyznają - dopóki nic nie mówimy, jakoś się trzymamy. Zazwyczaj przełomowym jest trzecie, czwarte spotkanie - wtedy coś pęka i nie ma już tylko płaczu, wzruszenia z innymi, ale pojawia się także wspólnie dzielony ból. I przez prawie rok starają się razem być i żegnać swoich kochanych, wspominać ich, rozliczać się z przeszłością, nawet krzyczeć. I taka terapia pomaga - wielu uważa, że bez grupy nie dałoby sobie rady. Dlatego potem zostają. Następny rok, dwa, trzy, jak panie: Nina, Halina, Irena, Małgosia. I wspólnie tworzą „klub osieroconych” - już nie tylko podpierają się na duchu, ale tworzy się między nimi specyficzna więź - osób życzliwych i sobie bliskich. Właśnie przez wspólną żałobę. Z perspektywy czasu rozumieją bardziej, dlaczego ludzie boją się rozmawiać, współczuć i słuchać, dlaczego w obliczu choroby, cierpienia wielu przyjaciół znika. Ale czas i życzliwy człowiek, którego odkrywamy obok nas, goją rany.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Warszawa: konferencja „Wokół Laudato Si’ – czas powrotu do teologii stworzenia”

2025-09-24 11:50

[ TEMATY ]

Warszawa

konferencja

Wokół Laudato Si’

teologia stworzenia

BP KEP

Konferencja „Wokół Laudato Si’ – czas powrotu do teologii stworzenia”

Konferencja „Wokół Laudato Si’ – czas powrotu do teologii stworzenia”

O duchowym wymiarze ekologii i znaczeniu teologii stworzenia w życiu Kościoła mówiono podczas konferencji prasowej pod hasłem „Wokół Laudato Si’ - czas powrotu do teologii stworzenia”. Podkreślono, że troska o środowisko nie jest dodatkiem do wiary, lecz jej integralną częścią, a encyklika papieża Franciszka „Laudato si’” wciąż inspiruje do nowych działań. W wydarzeniu wzięli udział bp Tadeusz Lityński, przewodniczący Zespołu KEP „Laudato si” oraz duszpasterze zaangażowani w promowanie ekologicznego nauczania Kościoła.

Konferencja w Sekretariacie KEP w Warszawie rozpoczęła się projekcją fragmentu filmu „Gratias Domine”, przygotowanego przez Zespół „Laudato si’”. Spotkanie wpisało się w ekumeniczne obchody „Czasu dla Stworzenia” i miało przypomnieć o duchowym wymiarze troski o świat.
CZYTAJ DALEJ

Dziewica i męczennica o wypróbowanej wierze

Niedziela kielecka 40/2015, str. 4-5

[ TEMATY ]

święta

WD

Św. Tekla z kościoła w Krzyżanowicach

Św. Tekla z kościoła w Krzyżanowicach

Tekla to patronka czczona jako święta Kościoła katolickiego i prawosławnego, uznawana jest za pierwszą męczennicę Kościoła. W Polsce znana jest od wieków. W diecezji kieleckiej jej wezwanie noszą kościoły w Wolicy k. Gór Pińczowskich, w Gnojnie, gdzie patronuje kościołowi razem ze św. Janem, w Piotrkowicach – ze św. Pawłem i w Krzyżanowicach. W tej świątyni każdy odnajdzie ducha i charyzmat św. Tekli, ale i esencję klasycyzmu w architekturze oraz piękne malarstwo epoki stanisławowskiej

Parafia istniała tutaj już na przełomie XII i XIII wieku. Pierwszy kościół ufundował Benedykt Jaksa, ale konsekrowany był dopiero przez bp. Tomasza Oborskiego w 1626 r.
CZYTAJ DALEJ

Ogólnopolskie Forum Duszpasterskie

2025-09-25 09:30

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Marianna Strugińska-Felczyńska

Przedstawiciele Akcji Katolickiej Archidiecezji Łódzkiej na XVII Ogólnopolskim Forum Duszpasterskim w Poznaniu

Przedstawiciele Akcji Katolickiej Archidiecezji Łódzkiej na XVII Ogólnopolskim Forum Duszpasterskim w Poznaniu

Przedstawiciele Akcji Katolickiej Archidiecezji Łódzkiej uczestniczyli w XVII Ogólnopolskim Forum Duszpasterskim w Poznaniu, odbywającym się pod hasłem: „Uczniowie – misjonarze”. Gościem specjalnym wydarzenia był kard. László Német z Belgradu, który mówił o sytuacji Kościoła w Europie.

Obrady poprzedziła Msza św., podczas której arcybiskup Belgradu powiedział: – Nie tylko biskupi czy kapłani, ale wszyscy ochrzczeni zostaliśmy posłani, aby siać słowo Pana. Każdy według własnych talentów, powołania i odpowiedzialności. Jezus w przypowieści ukazuje siewcę, który bez wahania rzuca ziarno wszędzie: na ścieżki, na skały, między ciernie, na żyzną glebę. Jego gest jest pełen nadziei, bo wie, że nawet najmniej urodzajne miejsce może w pewnym momencie wydać owoc. Tak samo działa nasz Bóg – sieje swoje słowo w sercu każdego człowieka – mówił kard. Német.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję