Bp Piotr Libera mówi, że „hiobowa wiadomość o tej śmierci spadła na diecezję jak grom”: „Ksiądz profesor był wybitnym polskim moralistą, autorem wielu publikacji, znakomitym znawcą tematyki moralnej i etycznej w Kościele, wieloletnim wykładowcą w płockim seminarium, członkiem Rady Społecznej przy Biskupie Płockim, człowiekiem bardzo wrażliwym i otwartym na problemy współczesnego Kościoła i świata. On nimi żył” – uważa Pasterz Kościoła płockiego.

Wiele osób widziało, że od lat zmaga się z chorobą nowotworową, ale nikt nie spodziewał się teraz jego śmierci: „Modlimy się za księdza profesora ze współpracownikami. Wierzymy, że Pan Bóg rychło przyjmie tego męża Kościoła do grona zbawionych” – podkreśla bp Libera.

Ks. prał. prof. dr hab. Ireneusz Mroczkowski urodził się 29 grudnia 1949 r. w Makowie Mazowieckim, pochodził z parafii Rzewnie (obecnie diec. łomżyńska). Ukończył Niższe Seminarium Duchowne i Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku (1974). W trakcie studiów seminaryjnych został wcielony do wojska w ramach 54. Batalionu Ratownictwa Terenowego w Bartoszycach, czyli tzw. jednostce kleryckiej. W tym czasie utrzymywał kontakt z władzami seminaryjnymi i dał świadectwo przywiązania do Kościoła. Święcenia kapłańskie przyjął 16 czerwca 1974 r. w Makowie Mazowieckim, z rąk bp. Bogdana Sikorskiego. Pierwszą placówką duszpasterską była parafia pod wezwaniem Świętej Trójcy w Rypinie. Po dwóch latach został przeniesiony do parafii św. Michała w Płońsku.

W 1977 roku ks. Ireneusz został skierowany na studia magistersko-licencjackie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie w zakresie teologii moralnej. 26 czerwca 1979 obronił pracę magisterską pod tytułem Problematyka moralna w dziełach Stanisława Przybyszewskiego pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Witka. Po uzyskaniu licencjatu kościelnego, ks. Mroczkowski został wysłany do Rzymu, gdzie w latach 1980–1984 podjął studia z teologii moralnej na Akademii Alfonsjańskiej. Pracę doktorską na temat La dimensione etico-teologica dei diritti dell’uomo, pod kierunkiem o. prof. Jullio de La Torre, obronił 18 maja 1984 roku.

Po powrocie z Rzymu ks. Ireneusz został skierowany do Płocka, gdzie objął funkcję opiekuna pierwszego roku alumnów Wyższego Seminarium Duchownego i wykładowcy z zakresu teologii moralnej, katolickiej nauki społecznej oraz etyki i spowiednictwa. Wykładał w Soborowym Studium Teologiczno-Pastoralnym Diecezji Płockiej (sekcja katolików świeckich) oraz Kolegium Teologicznym Diecezji Płockiej. Sprawował też opiekę nad seminaryjnym Kołem Miłosierdzia, którego członkowie organizowali akcje charytatywne i współpracowali z siostrami Matki Teresy z Kalkuty.

W roku 1985 został zaangażowany jako asystent w Sekcji Teologii Moralnej KUL w Lublinie, gdzie pracował 17 lat. W ramach wykładów monograficznych podejmował zagadnienia praw człowieka, prawa naturalnego oraz sakramentologii. Ważnym tematem, który rozwijał w swoich badaniach naukowych była teologicznomoralna wizja cielesności. Najpierw został zatrudniony na KUL na etacie asystenta, a od 1 października 1987 roku został starszym asystentem. Na stanowisko adiunkta został powołany 1 października 1990 roku, a 1 czerwca 1998 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. W latach 1997–2002 pełnił na KUL funkcję kierownika Katedry Teologii Moralnej Ogólnej.

Kolokwium habilitacyjne na podstawie książki „Osoba i cielesność. Moralne aspekty teologii ciała” oraz licznych artykułów naukowych miało miejsce 6 czerwca 1994 roku wobec Rady Wydziału Teologii i zakończyło się pozytywną uchwałą tejże Rady, która 24 października 1994 roku została zatwierdzona przez Centralną Komisję ds. Stopni i Tytułów Naukowych. Uchwała o nadaniu mu tytułu profesora teologii na podstawie dorobku naukowego w postaci artykułów i książki „Zło i grzech. Studium filozoficzno-teologiczne” została podjęta 26 czerwca 2001 roku. Ks. Mroczkowski jest autorem 278 publikacji, w tym 13 monografii i 5 książek pod redakcją. Wypromował 4 doktorów i 156 magistrów. Był recenzentem w wielu przewodach profesorskich, habilitacyjnych i doktorskich na różnych uczelniach w Polsce.

Od roku 1984 prowadził wykłady kursoryczne w Filii ATK w Płocku, która w roku 1999 została przemianowana na filę UKSW. W latach 1995–2000 wykładał etykę ogólną w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku. W latach 1999–2005 dojeżdżał z wykładami z etyki do Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku. Pod koniec roku akademickiego 2001/2002 zakończył pracę naukowo-dydaktyczną na KUL i od 1 października 2002 roku został zatrudniony na USKW w Warszawie na Wydziale Teologicznym. Od roku 2010 został przeniesiony do Katedry Antropologii i Bioetyki na Wydziale Nauk o Rodzinie, który miał wówczas siedzibę w Łomiankach. Pracował na UKSW do 30 września 2018 roku, po czym podjął wykłady w Państwowej Uczelni Zawodowej im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie na Wydziale Ochrony Zdrowia i Nauk Społecznych.

W ramach posługi w diecezji płockiej był asystentem kościelnym Klubu Inteligencji Katolickiej w Płocku (1987-1999). Pełnił funkcję redaktora naczelnego „Studiów Płockich” (1997-2012), rektora WSD w Płocku przez dwie 3-letnie kadencje (1999-2005), członka Rady ds. Ekonomicznych Diecezji Płockiej (1999). Pełnił także funkcję opiekuna duchowego wdów i dziewic konsekrowanych (2007-2018), przewodniczącego Komisji ds. małżeństwa i rodziny 43. Synodu Diecezji Płockiej (2012-2015), przewodniczącego Rady Społecznej przy Biskupie Płockim (2015). Był członkiem Komisji do Spraw Dialogu między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów (1997–2011). W roku 2006 został pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Teologów Moralistów w Polsce i pełnił tę funkcję przez kilka kadencji. Aktywnie działał w wielu stowarzyszeniach świeckich i kościelnych. Był autorem bloga na stronie internetowej diecezji płockiej. Ks. Mroczkowski był kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Płockiej (1996) i kapelanem Ojca Świętego (prałatem -1997). W 2007 r. został odznaczony Wielkim Orderem św. Zygmunta.

Ks. Mroczkowski obdarowany łaską wiary i ubogacony owocnymi spotkaniami z ludźmi inaczej myślącymi, nie przejmował ich poglądu na świat, ale potrafił tak cudownie słuchać, że człowiek w jego obecności mógł wybrzmieć w pełni swej tożsamości. Pozostając sobą, Profesor z Płocka, był gotowy zniżyć się do swego słuchacza, co potwierdza jego personalizm, nad którym tak zapamiętale reflektował, szukając głębszego zrozumienia natury osoby ludzkiej. Od wielu lat zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł nagle 17 sierpnia 2020 r. w domu rodzinnym w Borutach.