Reklama

Świetlice jak z marzeń

W Warszawie w świetlicach Caritas ponad 200 dzieci może zjeść ciepły posiłek, odrobić lekcje i realizować życiowe pasje

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z zewnątrz surowy budynek dawnych koszar. W środku baśniowa sceneria. Pomalowany w atrakcyjne wzory korytarz. Kolorowe pokoje o fantazyjnych ścianach i drzwiach jak z marzeń. W pracowni plastycznej, gdzie dzieci uczą się dekupażu, króluje ogromny bazyliszek. Tuż obok w gimnastycznej salce słychać okrzyki i uderzenia o matę. Młodzież ubrana w białe kostiumy ćwiczy judo. Nawet łazienka jest jak z bajki, z sufitem ozdobionym wielką kolorową syrenką i czerwonym kaloryferem przypominającym rybie łuski. Tak wygląda młodzieżowa świetlica Caritas przy ul. 11 Listopada 17/19, zwana Klubem Alternatywnym.

Wyciągnąć ich z bramy

Na Pradze-Północ, najbiedniejszej dzielnicy Warszawy, czyha na młodocianych wiele pokus i patogennych przykładów. O młodzieży w wieku 7-16 lat nauczyciele mówią „cielęcy wiek”. Łatwo zejść z uczciwej drogi. Jak podopieczni tu trafiają? - Wolontariusze i pedagodzy ulicy wyciągają dzieci z bram. Kolega przyprowadza kolegę. Mamy współpracę ze szkolnymi pedagogami, ośrodkami pomocy społecznej. A i księża podczas kolędy, dostrzegając biedę, zachęcają rodziców, by się zgodzili na posyłanie dzieci do świetlic Caritas - mówi ks. Dariusz Marczak, dyrektor świetlicy z 11 Listopada. Otwiera drzwi spiżarni. Na półce produkty przygotowane do zabrania do domu. Mleko w kartonach, cukier, mąka, ryż, kasza, makaron, jogurty. To dary z unijnych programów pomocowych, Agencji Rynku Rolnego, od różnych sponsorów, których nie brakuje. Gdy potrzeba, wydawana jest również odzież: nowa lub używana. Nikt z potrzebujących nie wyjdzie z pustą ręką.
- Do kłótni czy bijatyk wśród młodzieży dochodzi niezwykle rzadko. Czasem występują problemy w rodzinie. Ale mamy na miejscu psychologa od rozwiązywania problemów, który podpowie, jak sobie radzić z emocjami - mówi ks. Andrzej Kowalski, wicedyrektor placówki.

W dobrą stronę kręcę?

- Codziennie przychodzi tu jak do domu ok. 30 dzieci w wieku od 7 do 16 lat - informuje ks. Kowalski. - Pod okiem pedagoga odrabiają lekcje, jedzą posiłek, spotykają się z przyjaciółmi i uczestniczą w zajęciach, które sami wybiorą - dodaje. Oferta konkuruje z niejednym domem kultury. Można wybrać judo, zajęcia plastyczne lub teatralne, naukę gry na instrumentach (już tworzy się zespół muzyczny), dwa razy w tygodniu odbywają się zajęcia z informatyki. Dzieci uczą się zachowań proekologicznych, m.in. jak segregować śmieci. Są wspólne wypady na basen czy kręgle z opiekunem. A gdy na dworze robi się ciepło: wycieczki piesze, rowerowe i autokarowe. Organizatorom chodzi o to, by dzieci rozwijały swoje pasje i zainteresowania. - Codziennie wspólnie przygotowują dla siebie podwieczorki, uczą się gotować i piec ciasto. Ciociu w dobrą stronę kręcę? - pytają. Co ciekawe, zajęcia kulinarne cieszą się większym zainteresowaniem wśród chłopców niż dziewcząt. Potem dzieci same zmywają, żeby utrzymać kuchnię w czystości - mówi terapeutka po studiach z pedagogiki specjalnej Kamila Srebrzyńska-Bukrejewska. Z dumą wyciąga z pieca dzieła swoich podopiecznych: wyrośnięte mufinki i czekoladowe pierniki.
Caritas ciągle wymyśla nowe akcje. To nie tylko „Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom”, wielkanocna akcja „Chleb miłości” czy „Kromka chleba”. Dzięki zbiórce starych pieniędzy, którą Caritas Archidiecezji Warszawskiej przeprowadziła wspólnie z Narodowym Bankiem Polskim, pozyskano na program „Skrzydła” kwotę ponad 11 638 zł. Teraz znów przyszła z pomocą Fundacja Carrefour, przez ostatnie 3 lata strategiczny partner tego programu. Sypnęła groszem - dzięki 800 tys. zł, z pomocy skorzysta 825 podopiecznych Caritas.
Bo bieda w Polsce - jak alarmują socjologowie - ma twarz dziecka. I to jest wstyd. Dzieci w naszym kraju rodzi się przecież coraz mniej.

Dla wielu dzieci, ze względu na trudną sytuację rodzin, świetlice Caritas są jedynym miejscem, gdzie mogą odrobić lekcje, zjeść obiad lub podwieczorek, pobawić się z rówieśnikami, rozwijać talenty. Problem niedożywienia dotyczy co piątego ucznia szkoły podstawowej i gimnazjum. Według danych za 2009 r., w Polsce 22 proc. dzieci żyje poniżej granicy ubóstwa. W tym roku podwyższono podatek VAT na żywność i podręczniki szkolne. Podrożały czynsze, energia elektryczna i gaz. Znacząco skoczył VAT na artykuły dziecięce. - Najtrudniej jest rodzinom wielodzietnym. Rodzin patologicznych jest w tej grupie tylko 5 proc. - informuje ks. Marian Subocz, dyrektor Caritas Polska. Dodaje, że Polska należy do krajów o najwyższym stopniu zagrożenia ubóstwem dzieci i młodzieży w Unii Europejskiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

Żywy Różaniec to największy ruch modlitewny w Polsce i na świecie

2025-10-01 07:20

[ TEMATY ]

różaniec

Żywy Różaniec

Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Różaniec jest moją codzienną modlitwą. To była nasza codzienna modlitwa wieczorna. W domu rodzinnym wspólnie klękaliśmy do modlitwy różańcowej - o roli Żywego Różańca, dziedzictwie bł. Pauliny Jaricot oraz osobistym doświadczeniu wyniesionym z domu rodzinnego opowiedział w rozmowie z Polskifr.fr ks. Jacek Gancarek, krajowy moderator Stowarzyszenia Żywego Różańca.

W kontekście rozpoczynającego się października szczególnie poświęconego Różańcowi, ks. Gancarek przypomniał, że „modlitwa różańcowa od wieków stanowi serce duchowości katolickiej. Jest nie tylko osobistym aktem pobożności, ale i wspólnotową siłą Kościoła”. Dodał, że dla człowieka wierzącego Różaniec jest „szkołą kontemplacji i przede wszystkim spotkania z Bogiem przez Serce Maryi”.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV: przed Bogiem zdamy sprawę z troski o bliźnich i świat stworzony

2025-10-01 17:47

[ TEMATY ]

Leon XIV

Monika Książek

„Bóg zapyta nas, czy pielęgnowaliśmy i dbaliśmy o świat, który stworzył (por. Rdz 2, 15), dla dobra wszystkich i przyszłych pokoleń, oraz czy troszczyliśmy się o naszych braci i siostry” - stwierdził Ojciec Święty podczas konferencji zorganizowanej w 10. rocznicę publikacji encykliki Laudato si’ w Centrum Mariapoli w Castel Gandolfo.

Zanim przejdę do kilku przygotowanych uwag, chciałbym podziękować dwojgu przedmówcom, [Arnoldowi Schwarzeneggerowi i Marinie Silva - brazylijska minister środowiska i zmian klimatycznych - przyp. KAI], ale chciałbym dodać, że jeśli rzeczywiście jest wśród nas dziś po południu bohater akcji, to są to wszyscy, którzy wspólnie pracują, aby coś zmienić.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję