Maryja usłyszał od Boga przez pośrednictwo anioła, że jest pełna świętości, jest błogosławiona między niewiastami, „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus”. Takie jest świadectwo samego Boga o Maryi. Patrzymy na Maryję, w jakiej postawie prowadziła ów dialog?
W rozmowie z aniołem widzimy Ją jako Matkę kontemplującą Boże Słowo. Jest bowiem o Niej powiedziane: „Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie”. Jest więc osobą, która rozważa Boże Słowo. A potem się ujawnia Jej dociekliwość: „Jak to się stanie, skoro nie znam męża?”. I gdy otrzymuje wyjaśnienie, wtedy już nie ma wątpliwości. Cała oddaje się Bogu. Wyraża zgodę na to, co Bóg proponuje: „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa”. Chcemy się uczyć od Maryi postawy kontemplacji, rozważania Bożego Słowa; także postawy dociekliwości, ale przede wszystkim postawy zawierzenia Panu Bogu, wyrażania zgody na wolę Bożą. Ta wola Boża jest dla nas czasem trudna.
Dla Maryi też nie była łatwa. Warto jednak podjąć się wypełnienia woli Bożej, warto podjąć to maryjne „fiat”: „Niech mi się stanie według słowa Twego”. Warto zawsze słuchać Pana Boga, który do nas przemawia w swoim Słowie, w głosie naszego sumienia, a także przez dziejące się wydarzenia. Warto w każdej sytuacji zawierzyć Bogu. Jeśli odczytujemy w mocy Ducha Świętego, że coś jest wolą Bożą, warto zawsze to wypełniać. Ważne i godne zapamiętania są też słowa, które anioł dopowiedział w dialogu z Maryją: „Dla Boga nie ma nic niemożliwego”. Można wskazać na kontekst tych słów: Ty poczniesz Syna bez udziału męża i twoja krewna Elżbieta, która mimo swojej starości, nie doczekała potomstwa we właściwym czasie, ona też pocznie w swojej starości dziecię, „bo dla Boga nie ma nic niemożliwego”.
Zastanówmy sie jeszcze nad „Pozdrowieniem Anielskim”. Codziennie je powtarzamy w naszych modlitwach. W każdej dziesiątce Różańca wymawiamy je aż 10 razy. Ta modlitwa - zauważmy - tu ma swój początek. Pierwsza część „Pozdrowienia Anielskiego”, na tym miejscu, została wypowiedziana po raz pierwszy przez anioła. Jest więc wzięta ze sceny zwiastowania. Jakże Maryja się cieszy, że Jej przypominamy w każdej „zdrowaśce” - za aniołem - że jest pełna łaski, że Pan jest z Nią, że jest błogosławiona między niewiastami, że owocem błogosławionym Jej życia jest Jezus.
Bardzo znacząca jest także druga część tej maryjnej modlitwy: „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. Prosimy Maryję, żeby przed Bogiem pamiętała o nas, prosiła za nami, tak jak w Kanie Galilejskiej, żeby modliła się za nami grzesznymi „teraz i w godzinę naszej śmierci”. Prosimy o wsparcie modlitewne w dwóch sytuacjach: „teraz”, gdy życie nasze trwa, gdy mamy tyle kłopotów, gdy doświadczamy cierpień, gdy niesiemy krzyże, gdy czasem przechodzimy przez ciemne doliny. Prosimy także o modlitwę w godzinę naszej śmierci, gdyż ta godzina będzie chwilą rozstrzygającą o naszej wieczności. Jakie to ważne, żeby mieć Matkę Najświętszą przy sobie, nie tylko na każdym kroku biegnącego życia, ale także, aby ta Matka była z nami na końcu naszej ziemskiej drogi.

Oprac. ks. Łukasz Ziemski