Zakonnicy i siostry zakonne pracujący na Haiti wezwali prezydenta tego kraju, by przestał przymnażać cierpień mieszkańcom wyspy i wreszcie zatroszczył się o przyszłość tego jednego z najuboższych krajów świata, albo podał do dymisji. Miesiąc wcześniej z podobnym apelem wystąpił tamtejszy episkopat przypominając, że Haiti powoli umiera, panuje głód, brak sprawiedliwości i bezpieczeństwa.
Zakonnicy podkreślają, że, choć wielu wydaje się to już niemożliwe, to sytuacja na Haiti pogarsza się z miesiąca na miesiąc. Ponad 60 proc. ludzi żyje w skrajnej nędzy, a głód jest ich codziennym towarzyszem. W kraju mnożą się szwadrony śmierci, które sieją strach i zniszczenia przy totalnej bierności lokalnych władz. Porwania dla okupu i morderstwa są na porządku dziennym.
Haitańscy zakonnicy popierają protesty opozycji, która domaga się dymisji prezydenta oskarżonego kolejny raz o ogromne skandale korupcyjne. Jednoznacznie podkreślają, że rządy ludzi, którzy nie potrafią powstrzymać machiny śmierci i wszechogarniającego ubóstwa nie mają dalszego sensu. „Nasz kraj umiera. Ludność nosi na sobie jarzmo niesprawiedliwości. Najbiedniejsi nie dają już sobie rady, ludzie są na skraju rozpaczy” – piszą haitańscy zakonnicy. Wskazują, że całkowita odpowiedzialność za zejście tego kraju do piekieł spoczywa na prezydencie Jovenelu Moïse i jego ludziach. Wzywają, by ster władzy oddać w ręce tych, którym leży na sercu dobro wspólne, a nie jedynie partyjne i partykularne interesy. W tym celu, jak przypominają, Haiti pilnie potrzebuje sprawiedliwych i demokratycznych wyborów, zarówno parlamentarnych, jak i prezydenckich.
Choć każda śmierć jest wielką stratą, to 400 tys. zgonów z powodu epidemii COVID-19 stanowi niewielki ułamek w porównaniu z liczbą zagrożonych w tym samym czasie śmiercią głodową.
Nad światem zawisła klęska głodu. To kolejny skutek pandemii. Z powodu braku chleba może umrzeć nawet ponad 200 mln osób. Wiele więc rodzin stanęło wobec dylematu: pozostać w domu, przestrzegając przepisów antypandemicznych, co grozi śmiercią głodową, albo wyjść na ulice, aby szukać gdzieś chleba, ryzykując zarażeniem się lub zarażeniem innych”. To słowa ks. Celestina Epalangi z Angoli. Mówią one o niewyobrażalnym dla większości ludzi dylemacie i jednocześnie wielkim problemie. U nas w czasie epidemii wybór jest nie między ryzykiem zarażenia się a głodem, a tylko między ryzykiem zarażenia się a zubożeniem. Na zubożenie mogliśmy sobie pozwolić, głód raczej nikomu w oczy nie zaglądał. Chleba nie brakowało i nadal nie brakuje. W każdym razie jednym ze skutków globalnej pandemii – przed czym ostrzegają organizacje międzynarodowe, które próbują poruszyć sumienia szczególnie bogatej Północy – jest właśnie zintensyfikowanie, i to znaczne, problemu głodu na świecie. – Nie stać nas na „tarcze antykryzysowe” w stylu państw zachodnich – powiedział niedawno premier nie najbiedniejszego przecież Pakistanu Imran Khan. W przypadku tego państwa „tarcza antykryzysowa” była i tak hojna, choć nijak się niemająca do miliardów, a nawet bilionów dolarów wpompowywanych w gospodarkę przez państwa bogatego Zachodu. Wszystko, na co było stać Pakistańczyków, to tyle, że 12 mln najbiedniejszych dostało po 75 dol. Pełnego lockdownu zarówno w tym państwie, jak i w wielu innych, oczywiście, nie było. Jednak nawet tylko niewielkie restrykcje wprowadzone w uboższych krajach skutkowały pogłębieniem kryzysu żywnościowego. O jego skali mówił m.in. papież Franciszek. Podał przykład efektu zamknięcia szkół: w wyniku tych decyzji w skali całego świata 370 mln dzieci przez kilkanaście tygodni nie otrzymywało obiadu; dla tych dzieciaków przed pandemią szkolny obiad był głównym, a nierzadko jedynym posiłkiem w ciągu dnia.
Trzeba, aby każdy, świadomy swojego powołania, rozważając słowa św. Stanisława Kostki: «Do wyższych rzeczy jestem stworzony», także w tym trudnym czasie dawał chwalebne świadectwo życia chrześcijańskiego - napisał Leon XIV w liście do kard. Ladislava Nemeta SVD. Metropolita Belgradu, który jak wskazał Ojciec Święty utrzymuje „szczególne związki ze szlachetnym Narodem Polskim”, został ustanowiony specjalnym wysłannikiem na uroczystość 950-lecia ustanowienia diecezji płockiej.
Papież przekazał swój list „dnia 16 maja, w święto św. Andrzeja Boboli, Patrona Polski”. Uroczystości jubileuszowe odbędą się w Płocku w najbliższą sobotę, 7 czerwca.
W Warszawie obradowała Komisja ds. Dialogu między Konferencją Episkopatu Polski a Polską Radą Ekumeniczną. Wymieniono informacje dotyczące kwestii nauki lekcji religii i Funduszu Kościelnego. Rozmawiając o nadchodzących wydarzeniach ekumenicznych podkreślono znaczenie XII Zjazdu Gnieźnieńskiego, który odbędzie się w dniach 11-14 września.
KOMUNIKAT z posiedzenia Komisji ds. Dialogu między Konferencją Episkopatu Polski a Polską Radą Ekumeniczną
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
