Litania do świętego Józefa nazywa Patriarchę z Nazaretu najposłuszniejszym i najwierniejszym. Te dwa wezwania ukazują Józefa jako tego, który jest posłuszny woli Boga i wiernie przy niej trwa.
Nie jest łatwo słuchać, a w związku z tym tak trudno jest być posłusznym Panu Bogu. Często chcemy narzucać Bogu swoją wizję, swoją wolę. Święty Józef był natomiast posłuszny Bogu.
Podziel się cytatem
Chociaż nie rozumiał wszystkiego, to ufał, że wszystko dzieje się według jakiegoś planu. Dlatego trwał wiernie i bez słowa sprzeciwu przyjmował Bożą wolę wyrażaną między innymi przez Anioła, który nakazał mu uciekać z Dzieckiem i Maryją.
Święty Józef nie pytał dlaczego ma opuścić swój dom – prześladowania Heroda zapewne wtedy jeszcze się nie zaczęły, zatem nie było racjonalnego powodu dla takiego zachowania. On jednak uciekł do Egiptu i dzięki temu uchronił małego Jezusa od śmierci z rąk prześladowców.
Święty Józef jest także nazywany w Litanii Józefem najwierniejszym. Wierność pozwala nam wypełniać plany Boże i nasze własne, które podjęliśmy w wolności. Świat, w którym żyjemy nie sprzyja wierności. Na każdym kroku jesteśmy nachalnie zachęcani do życia
według swoich zasad. Wierność w małżeństwie?
Przecież to coś starodawnego, teraz żyje się inaczej – tak próbuje nas przekonywać współczesna kultura. Święty Józef uczy nas tymczasem tego, jak wielką wartością jest wierność. Sam był wierny swojej Małżonce i Jezusowi, chociaż nie rozumiał wszystkiego, co było ich udziałem.
Nie jest łatwo być dzisiaj posłusznym i wiernym – człowiek odznaczający się takimi cechami jest często wyśmiewany i odrzucany. Przylepia się mu etykietkę zacofanego i nie rozumiejącego współczesnego świata. Dlatego niech święty Józef będzie nam patronem i przewodnikiem w życiu w posłuszeństwie i wierności:
Bogu, innym ludziom i samym sobie – żebyśmy nie łamali zasad, według których żyjemy, tylko po to, by się komuś przypodobać.
Rok św. Józefa ogłoszony przez papieża Franciszka zachęca nas, abyśmy odnajdowali miejsca szczególnego kultu świętego w naszej okolicy. Zapraszamy zatem do Klimontowa – położonego niedaleko od stolicy diecezji.
Dzieje wsi Klimontów sięgają połowy XIII wieku. Wtedy to znajdowała się ona na terenie współczesnej miejscowości Górki. Od XV stulecia stała się własnością rodu Ossolińskich i przynależała do parafii Olbierzowice. Wówczas na gruntach wsi Ramuntowice powstało miasto – Nowy Klimontów. Założył je na mocy królewskiego przywileju Jan Zbigniew Ossoliński 2 stycznia 1604 r. W 1613 r. w Klimontowie wzniesiono klasztor dominikanów, a w latach 1643–46 w stylu barokowym kolegiatę z fundacji Jerzego Ossolińskiego, syna Jana, doradcy króla Władysława VI.
Spotkania rejonowe odbywają się co roku przed rozpoczęciem roku szkolnego i katechetycznego
„Etos powołania nauczycielskiego w świetle życia bł. Natalii Tułasiewicz”. Taki temat towarzyszył katechetom świeckim i siostrom zakonnym w ramach Sierpniowych Rejonowych Dni Katechetycznych. Jedno z takich spotkań odbyło się 21 sierpnia w parafii pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze.
Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego. W słowie skierowanym do katechetów pasterz diecezji nawiązał do hasła trwającego w Kościele Roku Jubileuszowego – „Pielgrzymi nadziei”. Wskazał, że szczególnie w tym czasie powinni z nadzieją przekraczać bramy szkoły. – W tym czasie przechodzimy przez różne bramy świątyń wpisanych w Rok Jubileuszowy. Potrzeba, abyśmy z taką nadzieją wchodzili i wychodzili również przez bramy naszych szkół, które są dzisiaj powiemy takimi „świątyniami wiedzy”, a jednocześnie miejscami zmagań i walki o człowieka. Z jednej strony dobro, miłość i Ten, Który mówi: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” i idziemy w Jego Imię. Ale też trzeba mieć świadomość, że ta walka toczy się również z drugiej strony, gdzie trwają zmagania, aby ktoś z uczniów i nauczycieli nie miał relacji z Jezusem: aby relacja do Niego i życie Ewangelią było obce. I o to się toczy ta walka. Chociaż pojawiają się piękne hasła i słowa o humanizmie, tolerancji i szacunku dla drugiego człowieka, a tak naprawdę walka toczy się o to, by usunąć Jezusa z ludzkich, dziecięcych, młodzieńczych serc – zauważył biskup.
Stanisław Soyka, wokalista, pianista, skrzypek, kompozytor i aranżer, jeden z najważniejszych artystów na rodzimej scenie muzycznej ostatnich dekad zmarł w czwartek w wieku 66 lat - podało Polskie Radio.
Stanisław Soyka, wokalista, pianista, skrzypek, kompozytor i aranżer, łączył jazz, pop, soul, poezję śpiewaną i muzykę klasyczną, a jego charakterystyczny głos i emocjonalny sposób interpretacji sprawiły, że zyskał miano jednego z najwybitniejszych interpretatorów polskiej piosenki. W czwartek wieczór artysta miał wystąpić na scenie w Sopocie podczas Top of the Top Festival. Z powodu jego śmierci ostatni dzień festiwalu w Sopocie został przerwany w połowie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
