W wigilijny wieczór Bożego Narodzenia - 24 grudnia 2001 r. - przeszedł do wieczności nasz kolega Antek Bohdanowicz (przydomek - Oroszeny). Odszedł cicho i nagle. Od III klasy aż do matury w 1938 r. dzielił z nami w wadowickim gimnazjum czas nauki, zabaw, niepokojów i radości.
Jego wysoka kultura osobista, solidność, obowiązkowość, umiejętność wykorzystywania każdej chwili - udzielały się nam. Był znakomitym uczniem, po Karolu Wojtyle zajmował drugą lokatę. Aktywny w Sodalicji Mariańskiej i w różnych gimnazjalnych kółkach. Zawsze pogodny, z otwartym sercem dla każdego, wychodził naprzeciw Dobru i Pięknu. Tak niedawno jeszcze w jednym z odcinków moich wspomnień w Niedzieli przedstawiałem Antka jako najbliższego kolegę Karola Wojtyły.
Z pochodzenia był Ormianinem. Jego ojciec był starostą. Wraz z rodzicami i siostrą Ewą (dziś lek. med. we Wrocławiu) w 1932 r. przywędrował z miasta Kopernika - Torunia do miasta Marcina Wadowity - do Wadowic nad Skawę.
Druga wojna światowa przerwała jego studia na Politechnice Lwowskiej. W listopadzie 1939 r. uciekł z terenów okupowanych przez Sowietów, wrócił do Wadowic. Pracował w fabryce kafli, w sklepie rolniczym, w hurtowni żywności w Wadowicach i w Andrychowie. Przez cały okres okupacji działał w podziemnym ruchu oporu w Narodowym Obozie Wyzwolenia, w Armii Krajowej, współpracując szczególnie z Wiktorem Kęskiem, również naszym gimnazjalnym kolegą, który w 1943 r. został zgładzony w Oświęcimiu. Antek zbierał z nasłuchu radiowego informacje, był współwydawcą Biuletynu Informacyjnego, kolportował go wśród zaufanych Polaków, my - wśród naszych kolegów i profesorów.
Po ukończeniu studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej osiadł w 1950 r. w Sopocie, pracując w Stoczni Gdańskiej. Był pionierem budowy okrętów i wybitnym specjalistą spawalnictwa. Przez wiele lat sprawował funkcję delegata Polski w Komisji Międzynarodowego Instytutu Spawalnictwa.
Pozostał wierny swemu pochodzeniu. Był wieloletnim prezesem Koła Ormian w Gdańsku, bliskim przyjacielem duszpasterza Kościoła Ormiańskiego w Polsce - ks. prof. Kazimierza Filipiaka.
Nigdy nie wiązał się z żadną partią czy organizacją polityczną, nie przyznano mu żadnych odznaczeń, ale dorobkiem jego jest ponad 50 publikacji fachowych, w tym 8 zagranicznych.
Brał udział w niemal wszystkich naszych koleżeńskich spotkaniach w kraju i u Jana Pawła II w Watykanie. Ostatnio był jeszcze z nami w Castel Gandolfo, w gościnie u Ojca Świętego, z okazji 60-lecia naszej wadowickiej matury.
Antku... My, Twoi koledzy z ławy szkolnej, dziś "wadowickie pnioki" (ostało się nas jeno 8 z 42), na zawsze zachowamy Cię w naszej pamięci i w naszych sercach. Dziękujemy Ci za Twoją szlachetność, prawość, za Twą tak trwałą i piękną przyjaźń...
3 stycznia w Sopocie, w kościele św. Michała, metropolita gdański - abp Tadeusz Gocłowski odprawił Mszę św. żałobną, o czym powiadomiliśmy Ojca Świętego, którego życzeniem było połączyć się w tym czasie w modlitwie z Rodziną Antka, który pozostawił żonę Marię ( lek. med.), siostrę Ewę, syna Macieja i córkę Annę, mieszkających w Szwecji, oraz trzy wnuczki.
Jaki był Antek Bohdanowicz, co go łączyło z kolegą z wadowickiego gimnazjum Karolem Wojtyłą - możemy dowiedzieć się z tekstu jego autorstwa pt. Wspomnienia kolegi z klasy, zamieszczonego w zbiorze wspomnień pt. Młodzieńcze lata Karola Wojtyły pod redakcją Juliusza Kydryńskiego - kolegi Karola ze studiów polonistycznych UJ, współuczestnika konspiracyjnego Teatru Rapsodycznego w Krakowie, więźnia Oświęcimia (Oficyna Cracovia 1990 r., str. 23-28).
Poniżej drukujemy fragmenty tych zwierzeń Antka, nacechowane - jak on sam - skromnością i prostotą...